I Wat een hypokrisie; Wat een holle rhetoriek!
De politici spelen weer eens dat ze hoge idealen hebben en goed onderwijs hen ter harte gaat. Ik lees in de NRC van vandaag “Aan de vrijheid van onderwijs wilde behalve de PVV niemand tornen…. maar de overige Kamerleden en de staatssecretaris vonden dat iedereen die dat wil een school moet kunnen opzetten die past bij zijn levensovertuiging. Deze bijzondere scholen hebben veel vrijheid en het is hier voor de overheid moeilijker een falend bestuur aan te pakken dan in het openbaar onderwijs. …. dat een drama als bij Ibn Ghaldoun in de toekomst dan ook niet met zekerheid te voorkomen valt, ook wanneer Dekker de teugels strakker aantrekt. Dat is de prijs die wordt betaald voor de vrijheid van onderwijs”. En wat zielig is toch vinden de politici, de komende schoolsluiting in oktober voor de leerlingen van de Ibn Ghaldoun School!
Dat de politici met die Islamitische school korte metten willen maken en herhaling willen voorkomen is volledig terecht. Maar dat moet gewoon kunnen omdat zij geen goede waar voor het subsidiegeld levert en of dat komt doordat de school Islamitisch is of niet is irrelevant. Veel leerlingen van de Ibn Ghaldoen kunnen op die school hadden alleen maar hun eindexamen kunnen halen omdat ze voorkennis hebben van examenopgaven die de directie heeft laten stelen en niet omdat de leraren voldoende kwaliteiten hebben. Daar hoef je helemaal geen vrijheid van onderwijs bij te halen. Die zorg over de vrijheid van onderwijs bij de politici is werkelijk roerend, lees maar: Iedereen[!!] die dat wil moet een school op kunnen zetten die past bij zijn levensovertuiging (ik neem aan dat dat woord “levensovertuiging” hier in bredere betekenis gebruikt wordt dan religie). Soennieten hebben het geluk om door hun grote aantal nog net gebruik te kunnen maken maken van de gunstige regelingen die in eerste stap van de wet voor Roomsch-katholieke en Protestants-christelijke scholen gedacht waren en die de politici vooral willen laten voortbestaan om ze binnen het educapolitieke complex te kunnen misbruiken. Ze spreken hypokriet over “de prijs die betaald wordt voor de vrijheid van onderwijs”. Want het stichten van scholen omdat je om wat voor reden dan ook ontevreden bent over het onderwijs aan de bestaande scholen is, behalve door de hang naar grote scholengemeenschappen en de onhaalbare regelgeving door de combi’s van confessionele scholen en algemene scholen voor de meeste “iedereens” een frustrerende opgave geworden. Gebruik maken van de vrijheid van onderwijs en met een nieuwe school te beginnen is beslist veel moeilijker dan een mislukte school zoals ابن خلدونte sluiten
II Kwaliteitsinhaalslag
De NRC meldt ook noh dat in Amsterdam 241 zittenblijvers van middelbaar onderwijs na 2 weken les een bevorderingsherkansingsexamen hebben mogen afleggen en dat daarvan 204 slaagden. Omdat Amsterdam een grote stad is en de toelatingscriteria voor de toelating tot de herkansing niet medegedeeld worden is over de slagingspercentage van 85% weinig te zeggen. Behalve dan dat het verbazingwekkend is dat na slechts 2 weken herkansingstraining 85% slagen. Je kunt blijkbaar met 2 weken goed of geconcentreerd onderwijs maanden van ineffectief regulier onderwijs compenseren. Hoe weinig effectief moeten dan de reguliere lessen op school dan wel zijn!