Het zijn echt gewerkte uren EN we staan op het punt om de zoveelste taak erbij te krijgen

Er is zowaar 1 hele reactie binnen gekomen. In een prive box. Daar wil ik op ingaan, omdat ik vermoed dat een heleboel mensen hetzelfde idee hebben als deze persoon.

 

Denise, zijn het wel echt gewerkte uren die je noemt?

Ja, dat zijn de echt gewerkte uren die ik opschrijf. waarbij ik nogmaals zeg, dat als ik niet al vaak nee gezegd had, het er nog veel meer zouden zijn. Ja beste collega's, zover als dat ik laat zien is het nu al. Aan de collega's op mijn school was te zien, dat de rek er vrijwel uit is. Mensen die jarenlang het hardst werkten, meldden dat ze hun werk niet meer afkregen en niet meer wisten wat te doen. De eerste beweging was inderdaad (nog) minder tijd buiten lestijd aan leerlingen uitgeven. Daar zit echter een groot gevaar, dat beschrijf ik verderop.

Het klopt dat scholen met normeringen werken, maar de specificaties voor gehanteerde normering wordt, ik zeg het nog maar eens, systematisch achtergehouden.

Dan kun je wel de berekening volgen die school aanlevert, zolang de gebruikte getallen niet nagelopen mogen worden ga je , alweer, uit van het onberispelijke fatsoen van de schoolleiders. Die mij liever ontslaan dan de specificaties bekend maken……….

De cijfers die ik plaatste slaan op mijzelf, daar heb ik dan ook de klassengrootte voor gebruikt van de klassen die ik had.

Een schooljaar is tegenwoordig gesplitst in (les)weken met opslagfactor en weken zonder opslagfactor. Die methode is inmiddels nationaal toegepast. Een schijnbaar van de realiteit afwijkend aantal lesweken heeft daarmee te maken. Wat ik doe sluit juist keurig aan bij de normjaartaak.

Wat  ook als een olievlek aan het verspreiden is, is alle kleine beetjes tijd, die je aan leerlingen buiten de les besteed, te veroordelen en als niet-professioneel neer te zetten. Want, schrijft de lezer, "dat is wat scholen willen".

Hier schuilt een enorme adder onder het gras: de kwaliteit van het onderwijs, wordt als het aan de cao onderhandelaars ligt, bij de docent gedropt. Dan is het niet meer  "wat school wil", maar "wat jij wilt". Je werkgever gaat echt wel de kwaliteit eisen waarvan de lezer nu terecht opmerkte, dat er geen tijd voor is. Hij meende ervan af te zijn, door de verantwoordelijkheid, geheel terecht, terug te schuiven naar de organisatie.

Die organisaties zitten helemaal niet te slapen, wat dit betreft tenminste.  Mijn manager probeerde me 1,5 jaar geleden al te vertellen dat de geleverde kwaliteit geheel en al mijn verantwoordelijkheid betrof. Daar trapte ik niet in. Ik bepaal geen beleid, ik draag geen verantwoordelijkheid.

De volgende stap in deze soap is, dat wij op papier onze professionele ruimte krijgen, die waarschijnlijk zelfs keurig opgeschreven wordt. Tegelijkertijd krijgen wij via de CAO de verantwoording over de kwaliteit van het onderwijs opgelegd. Die de scholen ook keihard gaan opeisen. Zonder een minuut meer tijd te geven dan dat je nu hebt. JIJ bent immers de professional, jij doet je werk blijkbaar niet goed. ( die heb ik al in eindeloze varianten over me uitgestort gekregen)

Een van de getoonde schooljaren besteedde ik naar behoefte tijd aan de leerlingen, het jaar erop had ik de rem er stevig op gezet. Als je meeleest, zie je dat ik als tijd voor een persoonlijk gesprekje, 5 minuten per leerling per schooljaar heb meegenomen. Waar mijn werktijd alsnog finaal op stuk liep, was het unieke systeem wat op de locatie gold. Daarnaast telt het gegeven vak mee, de wiskunde lessen zitten zo vol theorie, dat alle lessen die normaal plaatsvinden, volgepland zitten. Ik kon na het klassikale gedeelte of rondlopen om  dingen uit te leggen en groepjes aan te sturen, een momentje een grap aanhoren of iets dergelijks of ik kon laten aftekenen en wat persoonlijker worden.. Elke dag zijn er leerlingen die na school even iets met je willen bepsreken of vragen of wat dan ook. dan is 5 minuten voor het hele schooljaar per leerling niet overdreven denk ik.

Wat ik nu aan het uitwerken ben, is het onderscheid tussen onder-en bovenbouw docenten. Tussen VMBO klassen en Havo/Vwo klassen. Tussen klassen van 5 leerlingen en van 30 leerlingen. Dan probeer ik het ook nog leesbaar te houden. Noem het maar een uitdaging 🙂 een heel populair woord in het bedrijfsleven.

Waarom: omdat ik aan wil tonen, dat de afwijkingen in taakbelasting te sterk afwijken van het gehanteerde gemiddelde. Als dat lukt, is een werkgever wettelijk verplicht, mits de overloop structureel is, om andere functiegroepen in te richten. Eigenlijk rechtstreeks tegengas tegen de beweging zo ruim mogelijke kaders te bewerkstelligen.

Tot daar aan toe dat mijn manager niet naar mij luistert. Mag het van de wet, wat hij aan het doen is?

8 Reacties

  1. Wat ik niet begrijp, Denise

    Wat ik niet begrijp, Denise van Leyden, is dat niemand van de discussiedeelnemers, behalve ikzelf,  op dit forum een gedachte wijdt aan de mogelijkheid om uit de uitslag van jouw proces buskruit te maken waarmee in de belangenmuur van de congsi van grootverdieners in het onderwijs en de met hen samenwerkende politici een brèche (bres) geschoten kan worden. Als honderden leraren die in een met jou vergelijkbare situatie verkeren gelijktijdig op dezelfde wijze als jij de strijd tegen de schoolbesturen aangaan en een even grote kans maken om die strijd te winnen zou BON in zijn strijd tegen de uitbuiting van docenten een groot gat in de verdedigingslinie van onze tegenstanders geschoten hebben.

    Zou jij dan tenminste iets willen schrijven over de vergelijkbaarheid  van jou en andere docenten op het gebied van taakoverbelasting en de kansen die andere leraren hebben om op dit gebied een juridische strijd tegen hun bestuur te winnen?

  2. malmaison,

    malmaison,

     

    je hebt gelijk.

    Maar omdat het dodelijk en dodelijk vermoeiend is om aan een ingegraven blok beton te trekken, probeer ik er zelf eerst een gang omheen te graven.

    Ook voor mij gold de keus: afhaken omdat niemand in beweging komt of het goede voorbeeld geven.

    Denise

  3. Vergis je niet. Denise

    Vergis je niet. Denise bombardeert ons met iedere dag een aflevering. En ik denk dat die gretig gelezen worden. Zeker haar minitueuze en zorgvuldige notitie van de gewerkte tijden. 

    En zoals Dresscher op Joop.nl als gast al zei. De berekening voor de scholen gaat uit van iets meer dan 700 uren terwijl er tot voor kort 1040 vereist worden. Die 40 minder uit het Nationaal Onderwijsdictaat zijn in dat licht peanuts.

  4. dat gretig gelezen worden zal

    dat gretig gelezen worden zal wel meevallen. Jullie zijn bekend met deze site. De collega die ik sprak vroeg: wat is BON? Onderschat niet, hoeveel mensen murw zijn van het werk.

  5. Malmaison is zeker niet de

    Malmaison is zeker niet de enige die denkt in termen van het bredere belang van een grote groep docenten; ook ik sta vierkant achter de plannen van Denise en ook ik zie grotere mogelijkheden. Maar let wel: e.e.a. hoeft niet noodzakelijkerwijs "beter onderwijs" op te leveren. Het zou ook het begin kunnen worden van een tweedeling: minder onderwijsuren per leerling in het gesubsidieerde onderwijs (want de overheid / kiezers heeft / hebben geen geld over voor de betaling van al die nu daadwerkelijke geïnvesteerde uren, dus wordt de urennorm ingekrompen); duur particulier onderwijs voor zij die het zich kunnen veroorloven.

    Je kunt natuurlijk denken: maar het geld gaat nu eindelijk worden losgeweekt uit de kleilaag, en zal naar de werkvloer stromen. Idealiter wel ja. Maar hoe zal dat gaan op scholen waar geen dure, overbodige kleilaag is, en waar nu al niet genoeg geld is voor nog meer salarisuitbetaling? Daar zullen leerlingen dus sowieso veel minder lesuren moeten krijgen. De overheid zou gedwongen zijn dit mogelijk te maken, anders zullen veel scholen failliet gaan. Ook kan het met zich meebrengen dat veel docenten ontslagen zullen worden, omdat ze niet meer nodig zullen zijn (immers minder lesuren voor leerlingen). En dát kan weer op de manier gaan dat van de vaste krachten de duurste, meest ervaren docenten er het eerst uitgewerkt gaan worden. Zéker als de ontslagbescherming zou worden versoepeld.

     

  6. @ denise hierboven

    @ denise hierboven

     

    Goed werk en interessant genoeg, gedetailleerd, en in principe goed bruikbaar om te proberen tot een breed opgezet profiel van kosten voor klassen (docenten, leerlingen) in het vo onderwijs te komen, voor vrijwel alle vakken (kleine vakken uitgezonderd).

    Als dat juist is en doen-lijk, dan is het nog maar een kattensprong naar het normeren van budgetten voor klassen, scholen en school-organisaties. Daarbij twee voorschotten hierop :

    [1]

    Het zal blijken dat kleinerschalig vwo onderwijs per saldo zowel goedkoper als effectiever is dan wat de (huidige) hang naar mega-school combinaties levert  –  dat laatste ook vanwege de scherp oplopende kostencurve voor coordinatie, controle, complexiteit.

    Kleinerschalig  :  in dit verband is dat de totale populatie van leerlingen per school, per vestigingsplaats, per klas en vak. Per (zelfstandige vestingplaats en gebaseerd op algemeen geaccepteerde examen-eisen) zijn dat 600, 800, 1000 leerlingen max, afhankelijk daarvan of lessen op meerdere nivo's onder één dak worden gegeven. Waar kleine scholen dan tekort komen in diversiteit van les-aanbod (immers : zeer kleine klassen, in exote vakken, zijn duurder), is dat op te vangen door associatie met nabij gelegen, verwante scholen.

    [2]

    Kleinschalige scholen geven docenten van nature meer grip op lessen, begeleiding van leerlingen en dus op  leer-resultaten ; en dat in vergelijking met mega-situaties die aangestuurd worden door manageure coordinateuren (die zeggen "hoe het moet" of tenminste daartoe aansporen ; en wat veel geld kost).

    Kleinschalige scholen verschaffen ook het gewenste natuurlijk overwicht van docenten op de sturing en be-sturing van de school  ;  om over beroeps-satisfactie nog maar te zwijgen.

     

    Wanneer dan, eindelijk, komt BON met een organisatorische en financiele analyse van de effecten van kleinschalig vo onderwijs, in vergelijking met wat de dynosaure school-organisaties nu presteren ?   

  7. Denise verricht een

    Denise verricht een fantastische pioniersarbeid (niet natuurlijk in de zin dat ze een fantast zou zijn) en we moeten wachten op de afloop van haar gerechtelijk proces voordat we van de toegevoegde know how van haar en haar advocaat gebruik kunnen maken (Ik ga er van uit dat ze ons graag wil helpen). En dan gaat het er in de eerste plaats om een bres in de muur te slaan. En het is goed om na te denken tot welke vervolgscènario’s  dat zou kunnen leiden. Het vervolg van het veroordelen van veel schoolbesturen wegens het opleggen van een onredelijk zware taakbelasting zou in mijn heuristische visie 4 gevolgen hebben.  

    1.De conxi zal zeer verzwakt zijn omdat ze het zo duidelijk verkeerd doet. Er zal bij een groter deel van de bevolking een kritische houding t.o.v. de schoolbesturen ontstaan

    2. BON krijgt meer naamsbekendheid en daardoor meer invloed. “BON had gelijk!“.

    3.Ook wordt zo resoluut een einde gemaakt aan de mythe dat docenten een gemakkelijk leventje hebben.

    4.Het wordt voor de politiek noodzakelijk om op te houden met de mooipraterij over het onderwijs en aantrekkelijk om van onderwijs een belangrijk programmapunt te maken.

    Het scenario van En70 is wel gegelijk mogelijk. De schoolbesturen slagen er in om de bres te dichten door in de eerste plaats het aantal lesuren terug te brengen en verder de taakbelasting een beetje terug te dringen.  De schoolbestuurderen kunnen dan in hun ivoren toren blijven zitten van waaruit ze verder kunnen gaan met geld verdienen met het organiseren van goedkoop slecht onderwijs.

  8. Het wordt hoog tijd de

    Het wordt hoog tijd de statuten van de onderwijsvakbonden na te lezen. Het onderwerp van Denise behoort overduidelijk tot de 'core business' van vakbonden. Zijn de vakbonden de weg van het *cafetariamodel* opgegaan?, dwz individuele arrangementen (slechts) voor de betalende vakbondsleden? Modernisering van de vakbonden, en 'ont-babyboomerisering' noemde men dit indertijd. Het aantal verzekerden voor reguliere rechtsbijstand groeit. Anders zouden de vakbonden zijn leeggelopen, ook vanwege de een-tweetjes met de regering en parlement ten tijde van de Grote Onderwijshervormingen. Waarna de voorzitter van de vakbond wel eens voor de partij bekend staand als de Grote Onderwijshervormer in het parlement wilde plaatsnemen.

     

    De vakbonden werden eveneens vanwege modern overheidsbeleid minder machtig. Denk aan de internationale tendens – en juridisering – richting onderwijs als commercieel uit te baten dienst (waarvan het publiek bekostigde verplichte onderwijs veelal uitgezonderd is). De Europese onderwijsvakbond (die zich inmiddels leent voor abstract EU-beleid als 'lifelong learning'; IT in het onderwijs, enzovoort; wat moet je anders als je het gehele Europese continent denkt te vertegenwoordigen) heeft indertijd tegenstand geboden tegen de commercialisering van het onderwijs via de *Europese Dienstenrichtlijn* (*via*; *ook*) – welke op de beurt uitvoering gaf aan het verdrag *'GATS'* (H. Diensten – internationaal), *zie*. De meerwaarde van een Europese onderwijsvakbond is mij overigens onduidelijk, daar nationaal onderwijs onder het subsidiariteitsbeginsel valt. Werkt men mee aan de Lissabonstrategie: 'kenniseconomie'? Welke legitimatie bezit men? De aansluiting van de AOb en CNV-onderwijs? Democratie? *Corporatisme* (*zie*). Dag, burgerbelangen. De lobbyisten die de (financieel) sterkste groep vertegenwoordigen winnen.

      

    De vakbonden zijn dankzij de 'privatisering' een speelbal in de verdeel- en heerspolitiek van overheid, raden, en schoolbesturen geworden (*governance*). De vakbonden vertonen een januskop: aan de ene kant 'moderne' arbeidsvoorwaarden nastreven, en anderzijds met veel misbaar 'het onderwijsgevend personeel' vertegenwoordigen. Bezit iemand de getallen van het percentage aangesloten leraren? De democratie is ver te zoeken. Waardoor we weer terug zijn bij Denise, de roepende in de woestijn. Wat is de macht van *LIA*? BON staat voor Beter Onderwijs Nederland.

Reacties zijn gesloten.