Duits wordt met ‘coole’ auto gepromoot

Zie hier.

Ook in het onderwijs in de talen lijkt de versuikering toegslagen. Waarom promoten we het Duits niet met wat het zelf ís, namelijk een schitterende taal met een prachtige grammatica en een grootse literatuur?

Mij dunkt dat we leerlingen in vier groepen kunnen opdelen naar affiniteit met het Duits en/of de Duitse automobielen:
1) degenen die intrinsieke belangstelling hebben voor Duits en voor Duitse automobielen
2) degenen die intrinsieke belangstelling hebben voor Duits, maar niet voor Duitse automobielen
3) degenen die geen intrinsieke belangstelling hebben voor Duits, maar wel voor Duitse automobielen
4) degenen die intrinsieke belangstelling hebben voor Duits noch voor Duitse automobielen.

Hoe groot zijn deze groepen? In hoeverre zijn ze te porren voor het Duits? Hoe kun je ze het effectiefst voor Duits porren? Welke groepen worden juist afgeschrikt door een platte benadering met snelle auto’s? Ik denk dat de bedenker van deze promotour op geen van deze vragen een goed antwoord heeft.

Mijn antwoord zou zijn dat een promotie van de Duitse taal gericht zou moeten zijn op diegenen die intrinsiek gemotiveerd zijn voor die taal, en dat promotie het effectiefst werkt door de taal zelf te presenteren. Die is al mooi genoeg.

2 Reacties

  1. En
    wát ben ik blij dat mij op jeugdige leeftijd de Duitse naamvallen door de strot gedouwd werden en dat mijn innerlijke tegenzin nergens een uitweg kreeg. Dank Frau Lehrerin!

  2. De spijker op de kop
    Kennelijk is het een basiskenmerk van de marketing de gedachte dat een product zélf nooit leuk genoeg zou kunnen zijn:

    Auto’s worden verkocht door middel van leuke dames
    ROC’s spelen zichzelf in de picture door gadgets
    Kruideniers werven klanten door middel van voetbalplaatjes of handpoppen
    Universiteiten maken reclame met het aantal café’s en de prijs van het bier aldaar

Reacties zijn gesloten.