Naar aanleiding van dit artikel: www.thisislondon.co.uk/standard/article-23978523-ghetto-grammar-robs-the-young-of-a-proper-voice.do
In dit artikeltje geeft een Engelse leraar zijn visie over straattaal, hij legt uit hoe hij daarmee omgaat.
In de Nederlandse media hebben we de laatste jaren veel over straattaal gehoord: jongeren die steeds meer een door henzelf gecreëerd straattaaltje spreken, doorspekt met multiculturele invloeden. Dit taaltje zouden ze ontwikkeld hebben om zichzelf als groep te onderscheiden van de rest van de samenleving.
Er zijn nogal wat cultuurrelativisten die stellen dat dat allemaal niet zo’n probleem is, volgens hen zouden veel jongeren ook de gewone taal voldoende beheersen en zouden zij in staat zijn om hun taal aan te passen aan het milieu waarin ze spreken. Anderen geloven niet dat jongeren hiertoe in staat zijn en zij pleiten er dan ook voor dat jongeren vooral de gewone taal goed leren.
Welke groep mensen heeft het gelijk aan haar zijde?
De kern
“street slang is an anathema: it is reckless self-sabotage”
En wat vinden ouders daar nou van?
De juiste knop indrukken
In de klas en tegen mij wordt geen straattaal gebezigd. Jongeren moeten echt leren dat ze zich bewust zijn tegen wie ze wat zeggen. School valt onder het ‘nette’ register. Natuurlijk gebeurt het soms wel eens, bijvoorbeeld als ze ergens erg boos over zijn. Je kunt dan gewoon vriendelijk duidelijk maken dat het niet zo hoort: “Je bedoelt dat je dat ontzettend vervelend vindt?”
Lastig is wel de grens te bepalen. Is ergens ontzettend van balen straattaal of anderszins onacceptabel. De combinaties met ‘kanker’ zijn bij mij op school in principe wel taboe.
Goed gesproken Nederlands
Iemand die goed en mooi Nederlands spreekt vind ik bij voorbeeld Lavinia Meijer: fragment, documentaire. Je kan duidelijk zien hoe het vóór haar werkt.