Op het MBO hebben we te maken met leelringen die aangeven dat ze op het VMBO geen huiswerk gewend zijn. Wat moet ik hiervan geloven? Op internet vind ik inderdaad een aantal vmbo’s die reclame maken met het gegeven dat ze huiswerkvrij zijn. Wat is dit? Hoe moeten ze zich handhaven in het MBO? Daar is de uitval zeer hoog 60%. Tenminste bij onze school in Rotterdam. Wie heeft dit ooit verzonnen om een school als huiswerkvrij te verkopen. Wij hebben ontzettend veel problemen om de leerlingen huiswerk te laten maken. Ze geven ook zelf aan dat ze totaal niet weten hoe ze daar mee om moeten gaan.
En dan komen ze terecht in het CGO. Deze verpulverd leerlingen die niet gewend zijn om wat te doen uit zichzelf. Ik heb ooit eens een collega aangesproken die de jongens studievaardigheden zou bij moeten brengen. Dat ging om het “leren leren”. Ik wilde concreet weten hoe dit dan in zijn werk ging. Dat leren leren. Maar ik kreeg hier geen zinnig antwoord op.
Mijn vermoeden wordt steeds meer versterkt dat men in Nederland door het flipperkastbeleid aardig de weg is kwijtgeraakt. Wil je goed worden in iets dan moet je er volgens mij hard voor werken. Dat is iets wat ik bij ons op school niet echt tegen kom. Ik had laatst een leerling die vroeg: Meneer, Havo leelringen vinden dat de ROC een buurthuis is om jongeren van de straat af te houden. Soms denk ik dat ze gelijk hebben.
huiswerkvrije scholen
Ik dacht dat huiswerkvrije (VMBO-)scholen dat werk wel door hun leerlingen laten doen, maar dan onder toezicht, op school, en dat daardoor de schooldag op dergelijke scholen ook wat langer duurde. Je hoopt dan dat leerlingen tegen de tijd dat ze van het VMBO afkomen inmiddels in staat zijn wat verder te kijken dan hun neus lang is, en op het MBO het belang van huiswerk maken wel inzien. Ik ben zelf een moeder “met een deegrol”, en ik eis van mijn behoorlijk luie 14-jarige VMBO-er dat hij per week 7 uur aan zijn huiswerk besteedt. Omdat hij ook een goedmoedig type is doet hij dat dan maar, met veel tegenzin. Niet iedere 14-jarige is zo plooibaar, en niet elke ouder is bereid of in staat zich hiervoor in te spannen, en misschien valt er daarom wel iets voor huiswerkvrije VMBO’s te zeggen. Het is in ieder geval wel essentieel dat er ergens “huiswerk” gemaakt worden, hetzij op school, hetzij thuis.
Indruk over huiswerk
Ha Kersje,
De leerlingen die ik op het MBO (niveau 2) krijg komen van VMBO-basis. Zij zijn niet gewend aan huiswerk. Ook weet ik zeker dat dit huiswerk niet vervangen wordt door een verlengde schooldag waar het huiswerk op school gemaakt wordt. Huiswerkvrij betekent dat ALLES tijdens de lessen gemaakt wordt (of niet). Kortom: een hartstikke laag niveau en een diploma zacht als boter!
Ik ben ontzettend blij met ouders die een deegrol hanteren, maar ze zijn helaas zeldzaam. Jammer ook dat het nodig is. Het aanpakken van schoolwerk had inderdaad vanaf de brugklas moeten worden aangeleerd.
Je kunt niet alle MBO-opleidingen over één kam scheren. Ik ga ervan uit dat er aardig wat niveau 1 en 2 opleidingen zijn, die zich erbij neergelegd hebben dat er buiten de lessen niets aan schoolwerk gedaan wordt. Bijbanen (want van baantjes kun je echt niet spreken) zijn daar trouwens een belangrijke factor in. Bij Techniek is het echter onmogelijk om een verantwoord niveau af te leveren zonder huiswerk. Dat is één van de redenen dat we zoveel uitval hebben. Zonder zelf thuis te studeren red je het gewoon niet.
Eigenlijk gaat het erom dat leerlingen zich bewust moeten worden van het feit dat ze moeten investeren in hun eigen toekomst: qua tijd en energie én qua geld (schoolboeken en gereedschap zijn bepaald niet goedkoop!). Ook bij dat laatste zie ik verbazing: zélf schoolboeken betalen? Dan koop ik ze gewoon toch niet!
vrij van huiswerk?
Allereerst nog even opmerken dat ik prettig vind weer eens een nieuwe stem (Kersje) tegen te komen op dit forum, zeker omdat het hier een moeder/ouder betreft. Of werkt u ook in het onderwijs? Kom in ieder geval zeker op 12 maart naar de bijeenkomst van BON, zou ik zo zeggen.
Dan nu: ik ben al veel jaren in het onderwijs werkzaam als docent Engels. De laatste 11 jaar heb ik ieder jaar wel 4-havo klassen onder mijn hoede gehad. Dit jaar heb ik er zelfs 3! En inderdaad: zonder uitzondering geven de leerlingen die v.h. VMBO afkomen aan, dat het hun opvalt (tegenvalt) dat ze op de Havo het “huiswerk” ook echt thuis moeten maken. Dat is nieuw voor hen.
Dat dit een groot probleem vormt moge duidelijk zijn: ze hebben vaak geen idee hoe ze dit huiswerk moeten aanpakken. En als ze het al wel weten, hebben ze er vaak geen zin in en/of zijn ze het niet gewend: want op het VMBO is het toch ook gelukt, zonder dat ze thuis iets hoefde te doen. Wanneer ze naar een MBO-opleiding gaan zullen ze ditzelfde probleem ervaren.
Helaas wordt vaak onderkend dat mede hierdoor veel leerlingen vervroegd Havo of MBO zonder diploma verlaten.
Wie moet daar iets aan veranderen: VMBO’s of de scholen waar de leerlingen naartoe gaan? Ik denk dat de oplossing zelfs nog een stapje lager gezocht moet worden: laat leerlingen al langzaam wennen aan huiswerk op de basisschool. En gelukkig gebeurt dat ook op veel basisscholen. Maar dan is het wel aan het vervolgonderwijs om hier een vervolg aan te geven.
En helaas Linux, het onderwijs in Nederland is inderdaad de weg kwijt geraakt. Maar we geven niet op!!!
In Vlaanderen is het heel
In Vlaanderen is het heel normaal dat kinderen vanaf de tweede klas van de lagere school huiswerk maken, dit begint met bijvoorbeeld twee keer per week maximaal een kwartier (de meesten zijn na vijf minuten al klaar) en dit wordt elk jaar uitgebreid. De leerlingen krijgen een huiswerkkaart mee die de ouders moeten ondertekenen, op die manier worden de ouders meer betrokken bij het onderwijs.
Dat is toch een prima systeem? Het kind kan op een hele natuurlijke manier leren om voldoende tijd aan huiswerk te besteden. Het is veel gemakkelijker om dat geleidelijk aan op te bouwen dan wanneer je van het ene op het andere jaar van 0 uur per week naar 2 uur per dag gaat, of van een paar uur per week naar 4 uur per dag (VWO->universiteit).
Kan iemand nadelen bedenken aan het vanaf jonge leeftijd geleidelijk aan de hoeveelheid huiswerk opbouwen?
Doet denken pijn bij een 14-jarige VMBO-er?
In mijn eigen schooltijd was ik net zo’n luie flikker als mijn zoon nu en ging ik doorgaans met lood in de schoenen naar school omdat ik weer veel te weinig aan huiswerk had gedaan. Een verschil is wel dat tegen de tijd dat er echt iets moest gebeuren, bijvoorbeeld voor een proefwerk, en ik ging er dan uiteindelijk tegenaan, ik eigenlijk niet kon begrijpen dat ik het had laten liggen: leren bleek eigenlijk best leuk! Dat zie ik niet terug bij mijn zoon. Het lijkt wel of iets lezen of nadenken over iets dat buiten zijn beperkte interessegebieden ligt hem mentaal pijn doet, zo’n weerzin voelt hij dan. Het is een en al vluchtigheid. En het helpt niet dat er andere leerlingen zijn die spottend doen over het feit dat mijn zoon perse zijn huiswerk moet maken en dat er leerkrachten zijn die mijn zoon laten blijken dat ik me er niet mee moet bemoeien. Maar het ontwikkelen van zelfstandigheid in dezen schort ik graag nog even op tot de tijd dat hij in staat is af te zien van “instant gratification”. Ook zou ik graag een gedeelde aanpak van leerkrachten willen ten aanzien van het huiswerk, dus een “huiswerkbeleid” van de school: iedere leerkracht geeft regelmatig huiswerk (niet te veel, niet te weinig), is kritisch ten aanzien van wat er als huiswerk wordt opgegeven (niet elke keer mechanisch “de volgende drie lesjes”), een goede spreiding van het werk in de tijd, een goede spreiding tussen de vakken, het tijdig aankondigen van toetsen, etc. En wat mij betreft wordt daar, zoals Bart zegt, al (met mate) op de basisschool mee begonnen. Een mentaliteitsverandering bij leerlingen, hun ouders en sommige leerkrachten ten aanzien van huiswerk is hard nodig, maar of dat er in zit?
erg herkenbaar, Kersje
Zowel persoonlijk, als met een klas.
De laatste klas die ik had (groep 7 basisschool) was geen sterke groep. Ik wilde daar eens flink aan gaan werken, aan dat niveau. Maar er kwam steeds zo’n onuitgesproken weerstand van die klas (ze werden niet vervelend!), dat ik het gevoel kreeg tegen een muur van doeken te praten.
De innerlijke weerstand uitte zich niet in allerlei geklier, maar het leek wel alsof er massaal schermpjes omlaag in alle hoofden zodra ik eisen wilde stellen.
Door deze ervaring ging ik denken dat ik de hele aansluiting met de ‘moderne’ kinderen helemaal was kwijtgeraakt.
Klassikaal ‘wilde’ niet meer.
Maar voor een alternatief ben ik niet geschikt.
Ik ging denken dat vernieuwers gelijk hadden: dat de jeugd anders was geworden.
Dat klassikaal niet meer kon.
Complimenten Kers!
Wat geweldig dat er nog steeds ouders van VMBO-ers (welk niveau?) zijn die wel achter het huiswerk aan zitten. Wat geweldig dat er op die school nog huiswerk gegeven wordt.
Ik denk dat de beschreven problemen met een heleboel aspecten te maken hebben:
– VMBO-ers zien zichzelf vaak al als ‘opgegeven’ voor een succesvolle schoolcarrière. Je hebt immers het laagste advies gekregen.
– De cultuur op een VMBO is erg anti-intellectualistisch. Dat zag ik trouwens ook al op de HAVO hoor. Je bent echt niet cool als je dingen interessant vindt, weet of er je best voor wil doen.
– De algemene cultuur in dit land (zie ook onderwijsvernieuwingen) lijkt geen waarde meer te hechten aan weten en kunnen, maar vooral aan kunnen opzoeken en overschrijven (o sorry, knippen en plakken)
– Daarnaast denk ik dat een en ander voor jongens nog eens extra geldt.
Wat kun je daar dan als ouder of docent tegenover zetten?
– opdrachten geven, deze controleren of ze ZELF gemaakt zijn. Belonen als het goed gedaan is.
– externe motivatie: cijfers werken nog steeds erg bevredigend
– blijven proberen voorbeelden te geven van het nut van het geleerde, al is dat erg lastig, omdat veel zaken pas op langere termijn hun nut opleveren.
– een goede sfeer proberen te bereiken in klas en huisgezin (is lang niet altijd makkelijk). Toch denk ik dat je nog steeds met interesse, een kopje thee thuis veel kunt bereiken.
klassikaal kan niet meer, kom toch!
helaas, de vernieuwers hebben geen gelijk, Moby, maar wel bewerkstelligd dat “klassikaal” niet meer kan of zou kunnen.
Ik heb er last van dat de zogenaamde vernieuwers op mijn school op een bepaalde manier lesgeven, die m.i. niet bij mij en vooral niet bij het onderwijs hoort, tenminste als je nastreeft dat kinderen/leerlingen daadwerkelijk iets leren.
Waarom iets wijzigen dat schijnt te werken en al vele eeuwen geleden door de Grieken (of waren het de Arabieren?) werd ingevoerd. De leraar die ervoor geleerd heeft staat voor de klas en leert de leerlingen datgene wat hij/zij kent/weet.
En hij/zij leert de leerlingen datgene dat ze geacht worden te moeten kennen om goed in de maatschappij te kunnen functioneren en/of om het geleerde weer door te geven aan de volgende generatie.
Nee, nu moet alles vooral “leuk” zijn, want dan pas is een les goed. Als ik aan collegae vraag: “Hoe doen jullie dat “nieuwe leren” dan?” Dan hoor ik dat leerlingen hun “eigen leerplan” moeten opstellen (wat dat dan ook is) en vervolgens zelf opdrachten moeten maken. Als ze klaar zijn krijgen ze een nakijkvel en kijken dan hun eigen werk na. Niemand dus, die kan controleren of de leerling ook daadwerkelijk zijn eigen werk gemaakt heeft of zich afvraagt of de leerling wellicht gewoon het nakijkvel heeft overgeschreven of het werk van zijn buurman. Inderdaad, dat is de verantwoordelijkheid van de leerling zelf. Kom toch!
Ja, zo kan inderdaad iedereen les geven. En dan verwondert men zich erover dat ongeveer 80% v.d. leerlingen bij dat betreffende vak voor het schoolexamen een onvoldoende had.
Maar met dat vernieuwde leren krijg je wel in no time schaal LD toegediend.
Gewoon klassikaal lesgeven en huiswerk laten maken, dat werkt pas echt. En natuurlijk moet je hier en daar vernieuwend zijn, maar vooral datgene blijven doen waar jij zelf als docent goed in bent. Misschien is je vak op korte termijn “niet zo leuk” voor de leerling, maar op de lange termijn wel.
Opdrachten
De leerlingen moesten tenminste opdrachten maken die door iemand (met verstand van zaken?) bedacht zijn. In het ‘echte’ nieuwe leren moeten de leerlingen ook de opdrachten zelf bedenken (in groepjes…). En is er geen antwoordvel, want ‘goede’ en ‘foute’ antwoorden bestaan niet.
failliet onderwijs
Het nieuwe leren dat Marlie hierboven beschrijft, is inderdaad een ramp. Zulk onderwijs rammelt aan alle kanten; daar klopt didactisch toch helemaal niets van?!
En dezelfde lui die dit soort onderwijs propageren, willen tevens dat Nederland hoog scoort op internationale lijstjes? Dan zal de ‘oplossing’ wel zijn dat minstens de hele EU dit failliete nieuwe leren moet invoeren: valt het, bij het vergelijken van het onderwijs, niet op dat er van wanonderwijs sprake is.
Angst en gemakzucht
Linux
Op de Bol4 opleiding waar ik werk: ROC in Rotterdam Zuid, lijkt niemand zich druk te maken over het gegeven dat er geen huiswerk gemaakt wordt. Ik stoor me daar aan en ik wil dat graag veranderen. Deze onzin moet stoppen. Het gaat moeizaam maar ik blijf vechten. En ik blijf de discussie aan gaan. Al bereik ik maar dat ze erover nadenken en dat ze merken dat het niet van zelf sprekend is.
Maar er zijn ook collega’s die vinden dat je het meeste leert in het bedrijfsleven. Maar is dit wel zo? Dat vraag ik me dus af. Daarnaast begin ik het zat te worden dat school gezien wordt als een lastig bijproduct. Ook krijg ik jeuk van onderwijshervormers, pedagogen, pseudopsychologische theorieen etc. Rotterdam heeft een laag opgeleid jong publiek. Wil je die naar een hoger level tillen dan zal er gewerkt moeten worden. Daarnaast is het nog zo dat we te maken krijgen met jongeren die een bepaalde achtergrond met zich meedragen. Dan juist is het belangrijk dat er structuur is en dat jongeren niet rond bljven zwemmen in het water wat het nieuwe leren heet. Weg met de romantische ideeen over jongeren en de generatie Einstein. Weg met het idee dat er van alles gevonden kan worden op internet. Op naar een nieuwe realistische tijdperk!
Onderwijs en bedrijfsleven
Ik ben er absoluut van overtuigd dat jongeren heel veel leren in het bedrijfsleven, maar ze leren er ANDERE dingen dan op school. Beide aspecten zijn heel erg noodzakelijk. Laat de school aanleren waar ze goed in is en laat het bedrijfsleven doen waar zij goed in zijn: jongeren in laten groeien in een bedrijfscultuur. De kennis moet op school aangeleverd worden.
De competentiegedachte maakt dit onderscheid in het geheel niet en verwaarloost kennis.
Juist!
En laat de ouders ook eens doen waar ze goed in zouden moeten zijn.