Het was gisteren weer een mooie dag in Utrecht, zeker voor een vierde keer. Dat we een serieus te nemen partij zijn en blijven blijkt o.a. uit de grote opkomst van bonleden en de aanwezige Kamerleden en de Staatssecretaris.
Bon presenteerde het Deltaplan en de politiek reageerde. De analyse van BON m.b.t. de staat van het onderwijs werd breed gedeeld. De oplossingen blijven echter voor verdeeldheid zorgen. Jasper van Dijk van de SP verwoorde de breed levende gevoelens in de zaal en kreeg derhalve ook veel bijval. Jan Jacob van Dijk en feitelijk ook van Bijsterveld, het CDA dus, hadden veel meer moeite om applaus te krijgen voor hun standpunten. Het probleem voor het CDA blijft dat hun afkeer van de Haagse bureaucraten een blokkade oproept naar alles wat meer Den Haag inhoudt. Het wat laten voorschrijven door Den Haag en het hoe overlaten aan de instellingen is al eng omdat het wat ook al het hoe beperkt. Anders gezegd als je het wat gedetailleerd gaat voorschrijven ben je ook het hoe al een stuk aan het voorschrijven. Ook accepteert het CDA dan maar de huidige mistoestanden voortkomend uit de werkgeverwerknemer relatie als een noodzakelijk kwaad. Het CDA zet nu dus in op betere managers als oplossing voor de problemen. Voor mij is dat kwalijk en teleurstellend vluchtgedrag. Ik zou zeggen neem dan goede managers in Den Haag aan.
Het rapport van Dijsselbloem kwam ook nog voorbij. Jammer dat dit dan door Groen Links tegen BON gebruikt wordt door te stellen dat het Deltaplan een grote stelselwijziging inhoudt hetgeen strijdig is met de bevindingen van Dijsselbloem.
Vorig jaar schreef ik over een mooie dag in Leiden en dan blijkt dat er nu dus nog heel veel te doen is, heel veel en dat het allemaal tergend langzaam gaat.
Reacties zijn gesloten.
Een overheid op afstand…
Het CDA wil nu eenmaal een overheid op afstand.
Dat willen wij ook. Dat impliceert echter niet dat de overheid haar verantwoordelijkheden mag ontduiken.
Dat is met name gebeurd bij de uitverkoop van de nutsvoorzieningen en de marktwerking (neo-liberalisme) in zorg en onderwijs.
Echternach
Het was een fantastische bijeenkomst. Ik kwam weer helemaal enthousiast en vol positieve energie in Roermond aan. Dus dank aan allen die een bijdrage hebben geleverd aan dit congres. ( Dat ik daarna de hele avond correctie-werk heb mogen doen, het zij zo!)
En, beste Corgi, omdat ik vol positieve energie ben: er is inderdaad nog veel te doen, en het gaat langzaam. Echter: het lijkt er toch op dat de opvattingen van BON langzaam beginnen post te vatten. (Zelfs W. Dresscher (voorz AOb) vermeldde in het laatste AOb-blad dat docenten toch wel echt bevoegd moesten zijn en dat we het niet langer aan schoolleiders moesten overlaten om te bepalen welke docenten wel of niet ingezet konden worden. Nou zeg zelf: “super-vet” toch.
Doet er niet toe of hem dit door BON is ingegeven of niet, er wordt over nagedacht, en het wordt geuit en dat is het belangrijkste.
En ken je de Processie van Echternach: drie stappen vooruit en dan weer twee terug. Toegegeven: het duurt even, maar je komt er uiteindelijk wel. Dus: niet opgeven, gewoon doorgaan!
3 Stappen vooruit en 2 terug
3 Stappen vooruit en 2 terug vraagt om veel geduld en daar begint het bij mij aan te ontbreken maar jij hebt wel gelijk. Dank je wel voor deze wijze woorden.
relativeren
Ach Corgi, denk maar aan die belgische politieagent die het verkeer regelt: Hup, vooruit achteruit. Aan zijn gebaren zie je dat je dan achteruit moet. Zo is het denk ik nu bij die bestuders die een ommezwaai aan het maken zijn en tevens geloofwaardig willen blijven. Aan het resultaat van de onduidelijkheid zie je dan de draaiing. Vooruit achteruit is ook een draaiing niet?