In Elsevier aandacht voor het enorme aantal kinderen dat in NL gediagnostiseerd wordt met een of andere psychische aandoening.
Als we nu in het onderwijs weer rust, reinheid en regelmaat gaan invoeren in plaats van poppen, reflecteren, zelfsturen, samenruziën en googelen, dan zou de helft van die kinderen plotseling weer gewoon zijn.
Als we dan ook nog rekening houden met de eigenschappen van “het jonge mannelijk kind”, dan verdwijnt opnieuw 50%. Uiteindelijk komen we op een percentage dat recht doet aan de werkelijkheid en kunnen al die diagnostische- en behandelingsinstituutjes weer worden opgeheven.
Ik begin hoe langer hoe meer te begrijpen waarom “men”, de politiek en de bobo’s, onze oplossing weigeren te zien. Het is dezelfde reden als waarom volgens de overlevering Phillips geen gloeilampen maakt die 10x langer meegaan.
Gekke onderwijskundigen?
Elsevier schrijft ook:
“Een wrange constatering is dat veel kinderen die nu naar het speciaal onderwijs verdwijnen, waarschijnlijk in staat waren geweest om normaal onderwijs te volgen indien de ‘onderwijsvernieuwingen’ – zoals de oprichting van het vmbo, de invoering van de basisvorming en de schaalvergrotingen – in de jaren ’90 achterwege waren gebleven.
Voor minder getalenteerde kinderen zijn de eisen die het huidige reguliere onderwijs stelt te ingewikkeld. Maar dit wil niet zeggen dat bij hen een steekje los zit.”
De losse steekjes zouden dus wel eens bij de vernieuwlers kunnen zitten.
Gewone onderwijzers worden er in ieder geval wel gek van (Leo, kom er maar in).
Let op: dit gaat als agument
Let op: dit gaat als agument voor passend onderwijs gebruikt worden.
Daarnaast is het maar de vraag of dit in het onderwijs moet worden opgelost, zoals hierboven door 9-11-89 wordt voorgesteld. Je kunt net zo goed betogen dat al die psychiaters die de diagnose stellen zich eens goed achter de oren moeten krabben. Heeft een kind echt een aandoening of is het wellicht niet goed (op)gevoed?
Gewone onderwijzers worden er niet gek van.
Die zijn in de buurt van de 60, haken af, vallen om, gaan met pensioen of zijn uit de klas en hebben “leuke” baantjes. Jongere onderwijzers zijn er praktisch niet, hier en daar ’n nicht (niets op tegen) bij de kleuters en de rest is al aan ’t zoeken naar ’n andere baan, maar weten dat zelf nog niet. Wat rest, zijn hordes jonge ambitieuze juffen, goed manipuleerbaar voor directies en besturen. Na enkele tropenjaren worden ze zwanger en komen terug in deeltijd. De pabo’s leveren nieuwe hordes, enzovoorts, enzovoorts.
Overigens verdwijnen die kinderen niet naar ’t speciale onderwijs, die moeten in ’t reguliere (inclusief) onderwijs opgevangen worden. Zonder extra voorwaarden en geld. ’t Speciale onderwijs stroomt nu vol met extra moeilijke kinderen, daar gaat de hel ook losbreken. Men stond erbij en keer ernaar.
Plaat voor het hoofd
Staatssecretaresse Sharon Dijksma bestond het vanmorgen op TV (Goedemorgen Nederland) weer eens te beweren dat er juist nog meer probleemleerlingen op de gewone basisschool terecht zouden moeten kunnen. Dat daarvoor de klassengrootte gehalveerd moet worden en er dan nog extra begeleiding nodig is, en dat daarvoor ook zonder crisis al geen geld vooor beschikbaar is, zei ze er natuurlijk niet bij.
In navolging van Leo: weg met wsns!
Aantrekkelijke labels
Onderschat niet het troostende effect van een interessant klinkend label. Vroeger heette je dom of achterlijk, tegenwoordig heb je dystrofische alexie of ben je een geluiddenker.
Het is veel draaglijker om ouder van een kind met ADHD te zijn dan van een kind waar iedereen doodmoe van wordt.
Steeds meer mensen gaan niet alleen voor genezing naar de dokter maar ook voor Erkenning.
Aantrekkelijke extra’s
Niet alleen de erkenning en de bijbehorende vertroosting is van belang; ook de claim op extra rugzakjes, aandacht en zorg is meegenomen.
De dyslexie-hausse en bijbehorende deskundologie hebben mijn wantrouwen gewekt. Proefwerken moesten op A3 formaat worden aangeleverd; de leerling nam daarmee een hele tweezitsbank in beslag; de extra tijd kostte mij de koffiepauze; en het effect was nihil. Het deed me genoegen dat na een aantal sessies een leerling zelf vroeg om een `gewoon´ proefwerk omdat er bij natuurkunde toch niet veel leeswerk nodig was.
Dat precedent was voor mij voldoende om andere dyslectici te vragen om eerst het gewone A4-formaat te proberen en bij problemen te vragen om A3-formaat.
Nooit meer klachten gehoord. Maar ik zondigde wel tegen het schoolbeleid en de bijbehorende reclame.
Open een loket en er komen klanten langs!
Achterhaald broodje aap
Enigszins terzijde:
Misschien was het ooit waar, maar tegenwoordig maakt Philips lampen die 40 tot 50 maal zo lang meegaan.
Zie hier
Alleen jammer dat ze minder licht geven. In Friesland is hierover een kleine rel uitgebroken. Zie hier en hier