Via Prof. van de Craats kreeg ik een bijdrage van Raf Feys over realistisch rekenen. Ray Feys is auteur van het boek ‘Rekenen tot honderd’ (Wolters-Plantyn, 1998), pedagoog, coördinator Hoger Instituut voor Opvoedkunde en ex- afdelingshoofd Pabo-Torhout (Vlaanderen). Prof. van de Craats verwijst naar dit boek in de discussie hier op mijn blog.
Een helder en beknopt artikel (bijlage) waarvan ik bij wijze van amuse een belangrijke conclusie hier alvast vermeld:
De voorstanders van de realistische aanpak begingen precies dezelfde fouten als de voorstanders van de ‘moderne wiskunde’ destijds. Ze vervingen enkel het ene extreem door het andere. De ‘hemelse’ (te abstracte) New Math werd vervangen door het andere extreem, door de ‘aardse’, contextgebonden en constructivistische aanpak die al te weinig aandacht heeft voor abstrahering en veralgemening en blijft steken in het stadium van de voor-wiskunde. De tegenstanders werden verketterd. De kritiek werd doodgezwegen
Dank Raf Feys voor deze bijdrage.
Deze bezwaren
zullen door alle mensen op de werkvloer worden herkend. De bezwaren zie je ook terug bij het LAKS/leerlingen waar regelmatig geklaagd wordt over de lange (con-)teksten in de eindexamens.
Ik ben zeer benieuwd naar een zakelijke reaktie van FI.
Inzenden: reactie op artikel Freudenthalers
Kan deze reactie niet wederom als reactie op de Freudenthalers naar de Volkskrant?
“Je leert het best wat een km is door die afstand te lopen”
AOb Het onderwijsblad: *Leraren veel minder somber over realistisch rekenen*
“Optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen. Sinds het traditionele rekenonderwijs plaatsmaakte voor het realistisch rekenen is er veel kritiek.
Maar de juffen en meesters zijn minder somber over hun rekenonderwijs. “Je leert toch het best wat een kilometer is door die afstand te gaan lopen?’’
Wat dacht je van de omtrek van de aarde !!
da’s ruim 40.000 kilometer !!
Met 20 kilometer per dag lopen doe je er precies 2000 dagen over en meer dan 5 jaar over, kijk dan heb je gelijk wel besef van aantallen en afstanden !!
Leer je gelijk schatten ook………………
En dát is nu precies het probleem
De basisschool docenten (ik generaliseer) hebben geen enkele notie van waar dat rekenen voor dient, hebben geen enkel idee wat er aan wiskunde op de middelbare school en daarna gedaan moet worden en wat er als rekenen als voorbereiding noodzakelijk is.
De basisschool leerkrachten zijn zelf rekenrealisten geworden, ze hebben elk abstractieniveau verloren, hebben geen idee dat rekenen op een hoger niveau beoefend kan worden dan door een kilometer te lopen.
Ik heb nog nooit zo’n duidelijke bevestiging van het probleem gezien.
De rekenrealisten hebben hun eigen gelijke wereldje gecreëerd. Een wereldje waarin er niets anders bestaan dan realistisch rekenen. Een wereldje waar alle volwassenen op de hurken zitten. Bah!
Juffen en (nog) ’n enkele meester
hoeven dat ook niet.
Hebben heel wat anders te doen.
Bezwaren tegen realistisch rekenen kan ik me voorstellen.
Alle basisschoolleerkrachten achteloos naar ’t afvoerputje te schuiven niet.
15_12_1945 heeft helaas gelijk………….
de meeste basisschool leerkrachten slikken alles wat ze wordt voorgedragen, hebben nauwelijks een eigen mening en zijn bang voor hun eigen hagje en dat wordt steeds erger.
Ik heb het helaas zelf meegemaakt en dat was vrij drastisch, dus ik spreek uit ervaring.
Ik hoop alleen dat het geen generaal feit gaat worden !!
Dat basisschoolleerkrachten het RR
hebben omarmd, klopt. Ik was er zelf bij. Op dat moment ’n goede keuze. Of het uiteindelijk ’n slechte keuze was, dat moet nog blijken. Dat over de gehele breedte ’t onderwijs minder wordt, daarin heeft 15_12_1945 gelijk. Dat dat ook geldt voor commentaren en beschouwingen over dit onderwerp, dat vind ik dan ook wel weer.
Overigens ken ik geen basisschoolleerkrachten die bang voor hun hachje zijn. Zij staan hun mannetje en zijn degenen die in de loopgraaf strijden. Zij slikken en of stikken. Generaals nooit.
Inderdaad Leo,
Ik vind ook niet alle commentaren even sterk. Daar zullen we me moeten leven helaas, toch?
En ik geloof graag dat je geen PO leerkrachten kent die bang voor hun hachje zijn. Ik ken er ook geen. En loopgraaf of niet, dat is het gelukkig lang niet altijd, het zijn inderdaad de hoge heren die de dingen bedenken en de leraren (van PO tot HO) die het moeten uitvoeren.
Zo zie je maar weer: de problemen in het onderwijs spelen op alle niveaus en hebben op alle niveaus grote overeenkomsten.
En nu een (dit) extra commentaar waar we het in alle aspecten over eens zijn. Niet slecht voor het niveau van deze draad.
Aardig artikel in NRC Handelsblad van…
…vrijdag 7 maart 2008:
‘Rekenen en taal zijn niet belangrijkste’
Nobelprijswinnaar James Heckman vindt dat scholen opvoedtaken moeten overnemen. Scholen die louter rekenen, schrijven en lezen geven, doen achterstandskinderen tekort, zegt econoom James Heckman in een lezing. „De kloof ontstaat al vroeg…..Want, zo blijkt uit zijn onderzoek, problemen als tienerzwangerschap, schoolverlaten, alcoholisme en criminaliteit worden juist veroorzaakt door een gebrek aan niet-cognitieve vaardigheden, zoals motivatie, zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en discipline. Die worden sterk bepaald door de familiesituatie. Daar verander je met rekenen en taal weinig aan, zo vertelt hij vandaag op een conferentie die georganiseerd is door Cito.
Kan nu nog geen link leggen.
Wel naar een *vorig artikel*: Een leven lang leren, dat is het beleid van de Nederlandse overheid. Moet dat de prullenbak in? „Ik vind dat een leeg concept. De baten van het scholen van oudere werknemers zijn bijna nihil. Als je hetzelfde geld investeert in jonge mensen, zijn de opbrengsten veel groter. Om de achterstand van mensen uit lagere sociale klassen tegen te gaan, moet je op jonge leeftijd beginnen. Als kinderen eenmaal op school zitten, lopen ze die achterstand nooit meer in.
In eerste reactie is het
In eerste reactie is het best sympathiek om de basisschool te gebruiken om kinderen die thuis in een achterstandssituatie zitten niet-cognitieve vaardigheden bij te brengen zodat ze hun leven beter op de rails kunnen zetten. Zeker omdat ze uiteindelijk daardoor vaak ook nog eens beter worden in taal en rekenen dan zonder het aanleren van niet-cognitieve vaardigheden het geval zou zijn geweest. Maar moeten dan kinderen die van huis uit de niet-cognitieve vaardigheden wel meekrijgen aan heel dat uitgebreide programma meedoen? En begeef je je met dat programma van het aanleren van niet-cognitieve vaardigheden niet op het terrein van de ouders? Niet-cognitieve vaardigheden hebben immers een link met levensbeschouwing en was het doel van confessionele scholen niet om ouders de wijze te laten kiezen waarop hun kinderen geïndoctrineerd moeten worden m.b.t. hun kijk op de wereld?
Seger Weehuizen
Ouders kruisen vooraf
eerst de
A
B
Cof
Daan.
En klaar!
Nobelprijs??
Laat die Nobelprijs verder maar, ik hoef ‘m niet meer en zou hem weigeren ;-). (Wordt het trouwens niet eens tijd voor een BON-site-forumprijs voor de vlijtigste, origineelste, actiefste, scherpste, meest kritische, de minste fouten makende, etc. deelnemer? Dan weten we waarvoor we het doen…)
Ik moest bij het lezen van dit stinkende citaat (dank, adios) denken aan ‘Utopia’ van Thomas More. Bertrand Russell merkt terecht op dat dit Utopia een wel erg saaie samenleving zou zijn. Een andere kandidaat is ‘Brave New World’ van Aldous Huxley. Overheidsbemoeienis en paternalisme ten top.
Onderwijs en opvoeding zijn verschillende zaken. Met de basisvorming wilde de (linkse) politiek via het onderwijs het gelijkheidsideaal aan de jeugd opdringen. Hier is men gelukkig niet in geslaagd en de basisvorming is dan ook terecht teruggedraaid.
En: met die niet-cognitieve vaardigheden onder ‘achterstandskinderen’ (wat zijn dat eigenlijk?) zit het in de regel wel snor. De cognitieve vaardigheden, daarmee is het dikwijls anders gesteld.
‘achterstandskinderen’ (wat zijn dat eigenlijk?)
Kinderen van laagopgeleide allochtone en autochtone ouders. *Lees verder…*
re Bramroth
Niet-cognitieve vaardigheden bestaan niet.
Willem Smit
Ik constateer slechts
En ik doe niet aan afvoerputjes.
Ik merk op dat
1 Erkend is dat het rekenonderwijs in NL onder de maat is (eindelijk dankzij Meijerink)
2 Dat er veel aanwijzingen zijn dat RR daar mede schuldig aan is
maar dat tegelijkertijd
3. PO leerkrachten blijven volhouden dat RR toch veel beter is, want je weet pas hoe lang een km is als je er een gelopen hebt.
Leerkrachten geven niet toe dat het niveau te laag is. Dat is een verwijt dat ik wel degelijk maak. Dat mag men zelf ook constateren.
De link met RR is voor leerkrachten lastiger, ze zijn RR opgevoed, gebrainwashed. Maar dat neemt niet weg dat die lopende kilometer de groots mogelijke onzin is. Het impliceert namelijk dat ik nooit of te nimmer kan weten wat 1000 km is. Het is voorbeeldig voor de rare keuze om de belevingswereld van het kind niet te verlaten. Die keuze is de oorzaak van veel ellende en die keuze zorgt ervoor dat PO leerkrachten dat kennelijk zijn gaan geloven.
Laten we dan ook maar meteen stoppen met een vak als aardrijkskunde (je weet pas wat Parijs is als je er geweest bent). Laten we maar stoppen met geschiedenis, met biologie over dingen je niet kunt vasthouden.
Kennelijk zijn veel PO leerkrachten gehersenspoeld met dergelijke onzin. Ik kan met niet anders voorstellen.
Kennelijk ook denken veel PO leerkrachten dat weten wat een km is, de essentie van wiskunde zou zijn. In ieder geval realiseren ze zich (generalisering) onvoldoende dat wat de voorbereidende vaardigheden zijn die bij rekenen tbv wiskunde worden aangeleerd. De wereld stopt niet na de basisschool. Later moet bv natuurkunde worden gedaan. Daar gaat het over afstanden van waanzinnig klein tot waanzinnig groot. Daar gaat het om de absolute noodzaak van abstract kunnen denken. Van kunnen werken met formules. En dat lukt alleen als er in het PO op wordt voorbereid. Daar gaat het er om te weten dat delen door een breuk vermenigvuldigen met het omgekeerde is en dat daarvoor geen omweg nodig is met een fles limonade en glaasjes.
Kennelijk ziet men dat niet en denkt men enkel en alleen binnen de eigen hurkendidactiek die door het RR met de hersenspoeling naar binnen is gekomen.
Ik heb hele forse kritiek, maar realiseer me heel goed dat niet elke PO leerkracht een wiskunde kenner is. Dat mag ik ook niet verwachten. Maar er verandert helemaal niets als ik niet in duidelijke taal aangeef wat er (o.a.) mis is. En dat is in ieder geval het RR en het geloof dat leerkrachten daaraan hechten.
Dat is ni9et eens primair een verwijt tegen de PO leerkrachten, maar een constatering waar je niet omheen kunt. De oorzaak daarvan ligt in het hersenspoelen.
PS het veelvuldig gebruik van het woord kennelijk is niet fraai, ik doe het toch om te benadrukken dat het wat mij betreft om constateringen gaat, zonder schuldvraag. Als iedereen het fout doet, dan ligt de schuld “kennelijk” niet op het persoonlijke niveau.
Toegeven dat niveau te laag is
zullen ze in het PO niet zo snel doen.
Ik heb wel leerlingen in groep 5 gekregen die de tafels nog niet goed beheersten, door er in een maand !! flink de nadruk op te leggen, de leerlingen ook thuis te laten oefene (werd mij overigens verboden door de IB ers) kon ik de leerlingen naar het normale niveau tillen.
Ik had wel te maken met diverse noviteiten bijvoorbeeld een instructie tafel, reken+ werd ook nog ingevoerd.
Wat is rekenen+ ?
Als je erg goed was in rekenen kreeg je extra sommen en hoefde je niet mee te doen aan de instructie, want ik moest met niveau’s werken !!
Soms wel 4 niveau’s in een groep van 31 !!
Het grappige was dat de goede leerlingen wel graag naar mijn instructie luisterden, wat niet mocht overigens.
“U legt het zo goed uit.” en “Ik vind het fijn om u te horen praten.”
gaven die goede leerlingen dan aan, maar helaas ze mochten niet naar mij luisteren.
En als beloning mocht je dan extra sommen maken, sommige mensen snappen het echt niet, ik heb nog nooit in een bedrijf gehoord:
“Als je goed werkt, mag je gratis nog een uur extra werken !!”
Nee, wat dat betreft snapten ze het echt niet, ik liet de leerlingen dan een keuze maken uit andere vakken (ook rekenen) en dat vonden ze pas een beloning.
Als ik goed werk mag ik extra aardrijkskunde doen want dat is mijn favoriete vak !!
Soms mochten ze ook andere leerlingen helpen, ging erg goed en ze vonden het prachtig !!
En ieder jaar was er wel weer iets anders wat je met rekenen moest doen………………………
Ik geef toe
dat het niveau te laag is.
Toch even persoonlijk
45.
Ik constateer ’n groot enthousiasme m.b.t. het aan de kaak stellen van de grote misstanden binnen het onderwijs.
Helaas ook ’n groot gebrek aan kennis m.b.t. het daadwerkelijke reilen en zeilen binnen het basisonderwijs.
Vandaar de zinsspeling op schoenmakers en leesten.
Die kennis heb jij wel
Dus ga je 45 (en de andere forumbezoekers) nu ongetwijfeld bijspijkeren op dit gebied. Alvast dank hiervoor.
Hooguit
vanaf de werkvloer wat noodkreten.
Zaad, dat kan ontkiemen tot oplossingen, heeft wel vruchtbare aarde nodig. ’n Beetje boer kan wel blijven doorploegen, ’n sprankje oogst is wel noodzakelijk.
Wat bijspijkeren betreft, mijn secretaresse laat wel weten wanneer ik ’n gaatje in mijn agenda heb.
Mijn kennis/mening, is op dit forum regelmatig te lezen.
Beter opletten Marten.
Misschien is het verstandig
om te kijken naar welke schoenmaker bezig is met welke leest.
Docenten geschiedenis zullen ontwikkelingen binnen het geschiedenis onderwijs volgen. Leerkrachten basisonderwijs geven, pak hem beet ’n stuk of 10 verschillende vakken. Daarnaast wordt van hen kennis verwacht, die varieert van kinderen verschonen tot bemiddelen in gezinsproblemen. Focussen op realistisch rekenen en wijzen op hersenspoelingen lijkt me enigszins bezijden de realiteit.
En
ik heb onlangs, in ’n groep 6, ’n meter laten verdelen in 10 decimeter en in 100 centimeter.
Mea culpa?