Typisch geval van wonderlijke informatie: ruim 70% van degenen die ‘ongelukkig’ zijn in werk en beroep houden de scholen daarvoor verantwoordelijk. Tegelijk heeft slechts 1 op de 3 advies gevraagd aan een school. Waarom moet zo’n bericht dan zo naar de scholen wijzen?
————————————
Dagelijkse hinder door beroepskeuze
29 januari 2008 | Het Financieele Dagblad
Van onze redacteur
Amsterdam
Het voorkomen van een verkeerde beroepskeuze zou meer prioriteit moeten krijgen van opleidingsinstituten. Naast het ongelukkig zijn in het beroep dat men uitoefent, ondervinden veel mensen psychische en financiële gevolgen, zo blijkt uit onderzoek van www.123studie.nl onder 2500 personen. Overspannenheid, voortdurende onrust, gebrek aan zelfvertrouwen en werken onder het niveau worden gezien als directe gevolgen van een verkeerde studie of beroepskeuze. 10% van de ondervraagden is hierdoor zelfs in het privéleven ongelukkig.
Veel mensen zijn ongelukkig in hun beroep en ondervinden daar dagelijks hinder van, aldus de onderzoekers. Uit het onderzoek blijkt dat ruim 70% van de ondervraagden het onderwijs hiervoor verantwoordelijk houdt. Scholen schieten tekort met het geven van goede voorlichting en het communiceren met studenten, concluderen de onderzoekers.
Zoeken naar informatie over opleidingen ter voorbereiding op de studie- en beroepskeuze gebeurt in 56% van de gevallen op het internet. Slechts één op de drie vraagt de school om advies. Veel mensen steken daarom de hand in eigen boezem, door aan te geven dat zij meer initiatief hadden moeten tonen voor het inwinnen van informatie over vervolgopleidingen.
Het bedrijfsleven kan problemen wegnemen door meer mensen om te scholen. Volgens de respondenten werkt slechts 12% van het aantal werkgevers mee aan omscholing. Uit het onderzoek blijkt overigens dat de helft van alle werkgevers nooit controleert of een werknemer over de juiste diploma’s beschikt.
————————————
de paradoxen van het moderne onderwijs
Er wordt een vermogen uitgegeven aan allerlei mensen, instanties en folders over studiekeuze, maar het aantal 1e jaars dat afhaakt vanwege de verkeerde keuze is nooit zo groot geweest.
Alle HBO/MBO opleidingen doen werkelijk niet anders dan pogen aan te sluiten bij de beroepen waar men voor opleidt, maar uiteindelijk blijken de studenten niets te kunnen daar en ook nog eens de verkeerde keuze te hebben gemaakt
De leerling/student is verantwoordelijk, maar de helft van de formatie van een beetje opleiding wordt besteed aan mentoren, studieloopbaanbegeleiders, decanen en ander volk van vergelijkbaar pluimage. En dat alles kan niet voorkomen dat uitval groot is, terwijl enkel het niet uitsachrijven vaak al voldoende is om het einddiploma te halen. Oké, sinds kort moet je in staat zijn om in je eerste jaar te leren spellen voor een bul, maar daar houdt het dan ook mee op.
Soms, op momenten laat in de avond. In het interbellum van de woensdag en de donderdag, ga ik zomaar denken dat we de lat veel en veel te laag leggen en dat we pamperen, pamperen en pamperen.
Paradox
je moet de boel laten draaien, dat is van groot belang, dus neem rustig iedereen aan.
Ik heb maar een maal in mijn onderwijs carriere een gesprek gehad met een mentor, verder nooit.
Als ik in de eindgroep HAVO en later op de PA wel eens in een tussenuur ging biljarten, toen maakte ik nog series van 20 overigens, zag ik daar leerlingen uit mijn klas die ik niet op school zag.
Op de vraag waarom ze niet in de les waren kwam dan het antwoord “Ik had geen zin, maar mijn moeder denkt dat ik op school ben”.
Veel leraren geven les, maar communiceren niet met hun leerlingen, je moet in contact blijven met je leerlingen, dan weet je wat er speelt en dan weet je soms ook al in een vroeg stadium dat ze totaal niet geschikt zijn voor een opleiding.
De HAVO top startte ik met 25 leerlingen, na drie maanden waren er nog 17 over. De PA startte ik daarna met zo’n 22 leerlingen in de groep, daar waren er na de kerst nog maar 15 van over.
Een uitvalspercentage van 10% is al hoog, maar dit sloeg alles, een intake gesprek en klein toelatingsexamen lijken mij geen overbodige luxe.
Helaas is de trent in de jaren ’70 ingezet, iedereen moest kunnen studeren, ook de lagere sociale klasse, een uitstekend idee, maar er moeten wel capaciteiten zijn.
Helaas heeft men toen al gesjoemeld door de eisen te verlagen, iets wat met nu ook met cijfers doet in het PO en VO onderwijs.
Eigenlijk moet je net zoals in de atletiek limieten stellen.
Als atleten een kwartier over de 1500 meter mogen doen en de limieten zouden overboord worden gegooid, wordt het op de Olympische Spelen ook een chaos, net zoals nu in het onderwijs het geval is.
Joao
hoe hoger de lat, hoe meer studenten slagen
Je hebt gelijk. Op elk niveau van onderwijs worden leerlingen toegelaten die vroeger zouden zijn afgewezen. Maar ik denk dat in ieder geval een deel van die leerlingen wel degelijk hoger zouden kunnen scoren, als we maar minder gingen begeleiden, als we maar hogere en hardere eisen stelden.
Dezelfde studenten die nu zakken voor makkelijke tentamens zouden slagen voor moeilijke tentamens. Als we simpelweg de lat hoger zouden leggen en er weer een leerklimaat zouden heben inplaats van een babbelbox.
Is werken eigenlijk nog leuk …………….
toen ik midden jaren ’80 startte met het verkopen van computernetwerken aan scholen (met de bekende Commodore 64), was het werken nog leuk.
Iedereen had nog tijd, er werd veel gelachen en files waren nog maar een klein ongemak in ons kikkerlandje. Ik parkeerde mijn auto nog gratis op 200 meter van de RAI als ik op de Efficiency Beurs stond !!
Na 20 jaar sales en steeds meer files, haalde ik mijn diploma PA uit de kast en begon vol goede moed aan een carriere in het onderwijs.
De slogan was immers “Onderwijs, iedere dag anders”, nou dat heb ik inderdaad geweten dat het anders is……….
Maar, om kort te gaan, in die 25 jaar heb ik alles zien veranderen, zo ook het plezier in werken, contracten moest ik steeds meer dichttimmeren en ik heb zelfs een rechtsbijstandsverzekering genomen.
Het gehele werkklimaat is veranderd in 25 jaar in Nederland en het is veel harder geworden, geen wonder dat werknemers diverse psycho-somatische klachten krijgen.
Ik weet nu inmiddels ook waarom ik 2 jaar geleden bij de dokter zat voor rugklachten en dan was ik nog maar meester op een basisschool !!
Om nu het onderwijs de schuld te geven dat de meeste mensen zo veel problemen hebben is natuurlijk een gotspe, iets meer sturing van het onderwijs zou wel wenselijk zijn, maar dat is dan ook alles………………………
werkse
Joao
Onbetaalbare ideologie
Ik herinner mij nog dat de verplichte beroepsvoorlichting aan mijn dochter in het derdeleer jaar van het VWO nog helemaal gestoeld was op de niet ten uitvoer gebrachte middenschool. Mijn dochter had op de basisschool een klas overgeslagen en volgde het gymnasiumprogramma. Toch moest ze een lange vragenlijst invullen die vooral betrekking had op niet-akademische beroepen. Ze moest dus meedoen aan een hypokriet en ideologisch gefundeerd gelijkwaardigheidscirkus. Ideologie is in sedert de invoering van de mammouthwet altijd veel belangrijker geweest dan efficiency. Behalve het onderwijs zelf is blijkbaar daardoor ook de beroepsvoorlichting in de soep gelopen.
Seger Weehuizen
Kom kom Seger
Hier ben je toch wat te ouderwets. Je weet toch zeker ook wel dat een beetje academisch aangelegd meisje destijds het liefste timmervrouw zou moeten worden.