Het parlementair onderoek naar de onderwijsvernieuwingen draait op volle toeren, maar de TV en de kranten berichten over eieren gooiende pubers die geen flauw benul hebben waar ze voor of tegen demonstreren.
Het zou zo maar kunnen dat dit een door de VO raad georchestreerde afleidingsmanoeuvre is.
Hoe gaan we daar mee om?
procedures ipv inhoud
Mijn ervaring (HBO) is dat het sinds de invoering van de visitatie over *procedures* gaat en niet over *inhoud*.
En zo zal het in de andere domeinen ook wel zijn.
Van procedures heeft iedereen ‘verstand’.
Verantwoordelijkheid voor ‘vorm’ en ‘inhoud’ strikt scheiden?
Rendement, beoordelingsnormen en behaalde studieresultaten maken wel degelijk een belangrijk onderdeel uit van visitaties of accreditaties, dus de ‘output’ wordt ook beoordeeld, niet alleen ‘procedures’. Wel vind ik visitaties een omvangrijk en arbeidsintensief middel om de resultaten te beoordelen; voor de beoordelende instantie zowel als de beoordeelde instelling. Wat ook weer niet wegneemt dat visitaties (ik heb er zes meegemaakt) een kwaliteitsimpuls kunnen zijn voor een instelling. Net als dat je je huis gaat opruimen als je logees verwacht, eindelijk eens dat tuinhek repareert en de vloer in de boenwas zet.
Ik zie nog een probleem bij de afweging tussen ‘inhoud’ en ‘procedures’. Je hoort vaak dat de overheid het ‘wat’ bepaalt (de minimum-inhoud en de resultaten checkt (eindexamen)) en de scholen het ‘hoe’: de procedures, de vorm. Die taakverdeling lijkt helder. Toch zijn er twee argumenten tegen:
1. Velen vinden dat het scholen niet moet vrijstaan om langdurig onzinonderwijs te verkopen, in de hoop op goede resultaten (Iederwijs- en andere op hol geslagen Nieuwe Leren-scholen); men stelt grenzen aan de deugdelijkheid van onderwijsvormen. Hiertoe horen ook minimumnormen (bevoegdheid van leraren, minimum onderwijstijd, veiligheid op school). De overheid eist hier een stem in de inrichting van het onderwijs.
2. Tegelijk willen scholen en leraren een vinger in de pap bij het bepalen van onderwijsinhouden en het keuren van de resultaten. Kerndoelen en examenprogramma’s zijn zo vaag dat leraren daar naar believen van alles onder kunnen verstaan. Aan extra leerstof zijn geen beperkingen. Alle toetsen en normeringen zijn een zaak van de school. En zelfs bij het eindexamen is (meer dan) de helft van de inhoud en beoordeling een exclusieve zaak van de leraren (het Schoolexamen en beoordeling CE).
Is een strikte scheiding tussen verantwoordelijkheid voor ‘inhoud’ en ‘vorm’ wel gewenst?
uitvoer is geen inhoud.
Couzijn schreef: “Rendement, beoordelingsnormen en behaalde studieresultaten maken wel degelijk een belangrijk onderdeel uit van visitaties of accreditaties, dus de ‘output’ wordt ook beoordeeld, niet alleen ‘procedures’.”
De uitvoer zegt in het HBO ook niets. Instituten stellen die naar behoefte vast. Wie controleert ?
Ik heb tijdens deze exercities niet waargenomen dat naar inhoud gekeken werd.
Lex M heeft …
..meer gelijk dan Couzijn!
Bovendien praten de visitatie- en accreditatiecommissies met een aantal voorgeselecteerde werknemers van de betreffende school, vooral hoofddocenten die vanzelfsprekend het (wan)beleid van de betreffende school verdedigen.
Ik verbaas mij er dan ook niet over dat de beoordelingen dikwijls haaks staan op de echte werkelijkheid.
Dus Couzijn, ik zou maar voorzichtig zijn met je uitspraken.
Oefenen in wenselijke antwoorden
Op Fontys worden zelfs vooraf oefeningen gehouden in het geven van wenselijke antwoorden.
Corgi
Uitgesloten
Ik mocht de laatste keer niet meedoen !
Ongeschikt
Lex M, maar jij bent dan van nature volledig ongeschikt voor het geven van wenselijke antwoorden.
Neem je uitspraak: Ik mocht de laatste keer niet meedoen!
Moet dat niet zijn: Ik had het voorrecht een enkele les, bij toeval de laatste, niet te hoeven meedoen?
Misschien als je oefent, dat je alsnog mag meedoen. Hiertoe de volgende oefening:
Je staat in een grote zaal. Er komt een man naar je toe. Hij stelt zich aan je voor. De naam is Slagter. Hij zegt tegen je: is het geen voorrecht om in het huidige onderwijs werkzaam te zijn?
Formuleer je antwoord: ………………………………….
Hypothetisch
…………….. Nee.
Deze casus is volstrekt hypothetisch, want ik ben vrijgesteld 🙂
Maar ik weet het zo langzamerhand: het antwoord is fout. Ik ben nogal direct.
Hoewel de ‘Nederlander ‘ te direct zou zijn (dat hoor en lees ik regelmatig), blijken directe antwoorden meestal niet in goede aarde te vallen 😉
Re:Simon
Nog even Simon en jíj staat in die grote zaal, bijvoorbeeld op de ledenvergadering van BON.
Heel wat leuker dan de dominee die ze nu uitgenodigd hebben.
Onvoorzichtige uitspraken, maar hopelijk wel informatief
Hals schreef: “Lex M heeft meer gelijk dan Couzijn”.
Kwaliteit gaat voor kwantiteit. Lex heeft meer gelijk, maar mijn gelijk is beter.
Uitvoer is geen inhoud, maar een teken van inhoud. Een chocoladefabrikant kan wel beweren dat-ie chocolade maakt en aan de Koningin levert, maar de Chocoladeinspectie kijkt na wat in de dozen zit die de fabriek verlaten (chocolade of cacaofantasie), waar ze naartoe gaan (de Koningin of de buurtsuper), of mensen er ziek van worden en of er troep uit de schoorsteen komt.
Zo kunnen opleidingen wel beweren dat ze veel ‘inhoud’ in hun onderwijs stoppen, studenten ‘degelijk voorbereiden op XYZ’ en daar zelf nog in geloven ook. Maar voor een puddingproef moet je eten en daarom letten visitatiecommissies – althans die waar ik mee te maken had – op feitelijke inhoud én output van het onderwijs. Van college-opzetten en syllabi gingen ze bij studenten na of ze echt gebruikt werden. Ze wilden inhoud in de werkstukken, tentamens en afstudeerscripties terugzien, en keken goed uit of studenten ook zonder die bagage met een 5,5 konden afstuderen. Ze vroegen alumni (dat was een select gezelschap, dat geef ik toe) of ze het geleerde in hun beroep nuttig gebruiken en of de opleiding hun inhoudelijk voldoende geboden had. Ze lieten het rendement nagaan, en waar onze studenten feitelijk aan het werk kwamen. Dat alles vind ik een sterk punt van de visitatie, verder gaan dan retoriek en zelfstudie, en de feiten checken.
Het scheelt vast dat wij een klein opleidingsinstituut hebben (ca. 150 studenten per jaar). Dan krijgt een commissie gemakkelijker doorzicht en spreken ze zeker niet alleen met voorgeselecteerden. Ze spraken met bijna alle docenten. Er is ook een anoniem inloopspreekuur voor wie nog bijzondere dingen op de lever heeft.
Je kunt je afvragen of het hele visitatiecircus kosten en moeite waard is. Checken op ‘basiskwaliteit’ moet efficiënter kunnen, en in het maken van ranglijstjes zie ik niet veel nut.
Re:Couzijn
‘Maar voor een puddingproef moet je eten en daarom letten visitatiecommissies.’
Was dat dus maar waar.
Mijn ervaring is het omgekeerde: dat die zogenaamde visitatiecommissies zich een behoorlijk rad voor de ogen laten draaien.
Bovendien, wat komen ze überhaupt doen? We hebben toch onze eindexamenbeoordelingen!
O ja, ik weet het al weer: ze komen de bovenlaag een paar jaar bezighouden: twee jaar lang angstzaaierij, ingehuurde scriptschrijvers, uitgeroosterde collega’s om héél veel te vergaderen, leugenachtige duurgedrukte rapporten en als school weer vele euro’s armer.
Euro’s die zonder visitatiecommissie in het primaire proces gestopt hadden kunnen worden.
Op papier hebben we misschien een mooie beoordeling, maar in de praktijk zijn we niet beter dan voorheen.
De ene vbi is de andere niet
Laten we het er op houden dat onze ervaringen nogal verschillen. Dat is op zichzelf een pijnlijk punt: als het klopt wat zowel jij beweert als ik beweer, is de kwaliteit van die visitaties kennelijk niet onverdacht. Maar wie visiteert de visitatiecommissies? En wie zal dat betalen?
Eindexamenbeoordelingen van een opleiding zeggen alleen iets over ‘de’ kwaliteit of inhoud als het gaat om extern gevalideerde, extern beoordeelde toetsen. Dat is zelden het geval.
Dat er veel geld en tijd gemoeid is met visitaties, meldde ik al. Op dat punt zijn we het dus eens. Ook uitte ik al kritiek op de verhouding tussen baten en lasten.
Mogelijk zijn er structurele verschillen tussen sectoren (HBO en WO, of werk jij in VO of MBO?) of typen opleidingen. Ik heb twee keer een visitatie met een beroerde uitkomst meegemaakt en vier keer met een goede uitkomst (ik zeg lekker niet welke instellingen dat waren). Als betrokkene en subjectief waarnemer vond ik dat de commissies met hun plus- en minpunten de plank zelden missloegen.
Het zal er uiteindelijk ook van afhangen of je a) werkt bij een instituut dat ramen en deuren opzet, of juist o pslot wil houden, en b) werkt bij een instituut dat leep genoeg is om de commissie succesvol te misleiden (en daarmee jezelf), en c) de scherpte van de commissie. Die commissies zijn ook maar bij elkaar geraapte clubs (vbi’s) en het is me niet duidelijk geworden hoe de kwaliteit van die vbi’s wordt bewaakt. We kunnen dus best allebei gelijk hebben.
RE:Couzijn
Ik werk in al je genoemde sectoren. Mijn kritiek is daarop gebaseerd.
Ik houd mijn stelling overeind, dat visitatie- en accreditatiecommissies overbodig zijn, omdat we al de eindexamens hebben die door de overheid gecontroleerd kunnen worden. Dat moet afdoende zijn.
De genoemde commissies zijn ingesteld uit overwegingen van bureaucratie en algeheel wantrouwen, leveren voor scholen overbodige rompslomp op en kosten bakken vol met geld, dat aan het primaire proces wordt onttrokken.
Afleidingsmanoeuvre
De vraag is dan eigenlijk: zouden die demonstraties er nu níet zijn geweest als er géén Parlementair Onderzoek zou zijn geweest. Dat lijkt me sterk.
Natuurlijk komt het de VO-raad heel goed uit dat het PO buiten beeld blijft, maar als je dat PO wegdenkt, dan zie ik nog steeds de handhaving van die urennorm voor me, de scholen die daarmee worstelen, en de VO-raad die er helemaal geen probleem mee heeft dat er protesten losbarsten.
Ik kan me zelfs voorstellen dat de VO-raad deze met het grootste gemak georganiseerde en sterk in het oog lopende demonstraties een beetje eng vindt. De leerlingen en docenten konden nog eens op het idee gebracht worden dat dit naar meer smaakt en dat ze macht hebben.
Verder heeft OC&W er weer absoluut geen baat bij dat het met die urennorm nog anderhalve maand zo blijft doorrommelen, dus tot aan de presentatie van de PO-onderzoeksrapportage.
Misschien komt na de 1040-urenkwestie een actie tegen de te beperkte Rinnooy Kan-voorstellen van Plasterk op gang, maar dan niet door het LAKS maar door een aantal scholen georganiseerd, en misschien wel met medewerking van het LAKS, het AVV en BON.
En misschien is het uit het oogpunt van massacommunicatie (“Help, het onderwijs verzuipt!”) ook wel veel beter dat die scholierenacties in beeld komen, dan die verhoren.
strategie
Het blijft gissen, en eigenlijk zou je er van uit moeten gaan dat mensen allemaal het beste met het onderwijs voor hebben. Iets anders is nauwelijks denkbaar, dat je een andere agenda hebt dan inhoudelijk het allerbeste onderwijs te willen.
Laat ik mijn paranoia eens aan de kant zetten, misschien is dat ook gewoon zo. Alleen wat de ene het beste vindt is voor de ander een absolute ramp. En voor het doel: het beste voor het onderwijs, heiligen veel middelen, zoals we bij de dames Ginjaar-Maas en Visser ’t Hooft hebben gezien. Het is helemaal niet erg om niet te luisteren naar critici, want je hebt zelf het heilige gelijk en dat moet en zal in zo kort mogelijke termijn worden gerealiseerd.
Die 1040 uur komt de vo raad wel degelijk goed uit, zowel inhoudelijk als en procesmatig: kijk eens, we hebben het hele ondewijsveld verenigd: besturen, scholieren, docenten, vakbonden en zelfs ouders. Allemaal tegen dat vervelende den Haag met die domme norm. En dat allemaal op een onderwerpje van niks, eerlijk gezegd.
Aantonen
Eerst aantonen dan aangeven.
Corgi
georkestreerd
komt van orkest
georkestreerd: een muziekstuk bewerken voor een (bepaald) orkest.
Die “pubers” weten heus wel
Die “pubers” weten heus wel waar ze het over hebben want ze ervaren de gevolgen van het beleid aan den lijve. Luister naar wat ze te vertellen hebben over de gevolgen voor hen van de strikte handhaving van de 1040 uren norm. Maar ook over de leegloop in allerlei tweede fase-uren, zellfstudie-uren etc. Dus hun protest is echt wel een gefundeerde reaktie op het overheidsbeleid en bepaalde onderwijsvernieuwingen. Vervelende klieren worden natuurlijk ook altijd aangetrokken tot dit soort manifestaties maar al met al was het vandaag toch een heel geslaagd protest. Goed gedaan LAKS. En ik geloof er niets van dat dit een door de VO raad georchestreerde afleidingsmanoeuvre was. Daarmee doe je de demonstranten tekort.
Eerste media aandacht was wel degelijke geregiseerd
Ik hoorde nu ongeveer twee weken geleden voor het eerst van de acties rondom de 1040 uur. Radio1, smorgens in de auto naam m’n werk. De verslaggever was op een school waar hij met 3 mensen sprak: Sjoerd Slagter, een leerling en de directeur van die school.
Slagter had het over acties die vanuit de VO raad zouden worden gevoerd. Ook hier op het forum is melding gemaakt van acties door directies. Die berichten waren eerder of gelijktijdig met het leerlingenprotest.
Overigens ben ik het zeer eens dat de scholieren de ophokuren niet pikken. Maar ik denk dat het logischer zou zijn om in eerste instantie daarvoor bij de eigen schooldirectie te zijn.
De ophokuren, dát is het probleem, niet de 1040. Het zijn de schoolbesturen onder aanvoering van de vo-raad die dat als een onwrikbare koppeling op tafel gooit. Alsof er geen lump sum financiering is, alsof men niet jarenlang het primair proces heeft verwaarloosd ten faveure van managers macht en faciliteiten.
Men heeft de laatste jaren steeds lager geschoolde docenten aangenomen. Er zijn nauwelijks 1e graders binnengekomen die ook als 1e grader betaald worden. On- en onderbevoegdheid wordt nu door de besturen gebracht als de schuld van de politiek, maar de besturen zelf hebben dat gewild (wet bio en lump sum), de besturen zelf hebben die onderbevoegdheid gebruikt om minder te betalen per fte. ALs er een werkelijk tekort aan bevoegden was en je moest noodgedwongen 2e graders inzetten, dan is het wellicht niet eens onlogisch om die 2e graders voor 1e graads werk te betalen. Maar nee, men heeft het andersom gedaan. De beschikbare 1e graders worden 2e graads betaald en ingezet waar het de school uitkomt, van 6VWO tot ordediensten in de kantine,
Al dat gedoe heeft geld opgeleverd, want de besturen zijn daardoor goedkoper uit.
Ik denk dat er wel scholen zijn (bv dat Chr, Gym in Utrecht) die moeite hebben met de 1040 uur. Waarschijnlijk omdat zij wel bevoegde docenten voor relatief kleine klassen zetten. Maar ik denk dat er bij het merendeel van de scholen beleid is gevoerd dat er voor heeft gezorgd dat er laagbetaalde docenten voor de klas staan. En als men dan nog niet aan de gewenste uren komt, dan is het toch echt een kwestie van prioriteiten.
Bij eigen schooldirectie? Zinloos.
1945, je schreef:
“Overigens ben ik het zeer eens dat de scholieren de ophokuren niet pikken. Maar ik denk dat het logischer zou zijn om in eerste instantie daarvoor bij de eigen schooldirectie te zijn.”
Ja, in eerste instantie is dat natuurlijk logischer. Maar net lees ik in het NRC (vrijdag, blz 3, artikel over Sywert) de volgende uitspraak van Sywert:
“Ik merkte dat het geen zin had om bij de schoolleiding te klagen, maar dat ik het landelijk moest aanpakken”
In eerste instantie hééft hij het dus bij de schoolleiding geprobeerd. Dat was ook precies wat ik zelf in gedachten had, toen mijn oude school begon met de invoering van onderwijsvernieuwingen. Maar je komt er dan al snel achter dat het je gaan verzetten totaal zinloos is. In mijn afscheidsspeech heb ik dat mijn collega’s ook voorgehouden: meepraten heeft geen zin, zoek het hogerop, word lid van BON, want op je school kom je geen meter vooruit. Je vecht daar tegen mensen die aangesteld en betaald worden om er een andere mening op na te houden en andere belangen na te streven dan die van jou.
Daarom is het ook zo heerlijk dat-ie zich niet door OC&W terug laat sturen naar zijn school; hij zou wel gek zijn. Als de oplossing niet uit Den Haag komt, dan komt-ie nérgens vandaan. En het heerlijke is: ze kunnen Sywert van Lienden niet uitmaken voor verzuurd, niet-van-deze-tijd, anti-vernieuwing, negatief, lui, geïsoleerd, niet-centraal-staand en noem allemaal maar op.
Het interessante is dat Plasterk en Van Bijsterveldt zichzelf nu goed hebben klemgezet: ze kunnen niet meer terug; omlaag met de norm is gezichtsverlies. En even snel de scholen de ophokuren laten omzetten in behoorlijke lesuren, wat de voedingsbodem voor de onvrede meteen zou wegnemen, dát kan ook niet. Kortsluiting! OC&W moet nu maar gaan hopen dat het LAKS en de scholieren actie-moe worden.
Het zat erin dat ’07/’08 een smeuïg schooljaar zou gaan worden, maar zó smeuïg…
het beeld voor het gemiddelde publiek is nu
.. dat scholieren samen met besturen, directies leraren en ouders allemaal tegen die waanzinnige 1040 uur zijn van die domme bijsterveldt
Daarmee heeft de vo-raad medestanders gepresenteerd die geen medestanders zijn en komt de BON positie in het licht te staan van dat we zelfs bij dit overweldigende pact van geallieerde gezamenlijkheid, ons zowel tegen de leerlingen als tegen de bestuurders afzetten. En nog tegen een groot deel van onze collega’s ook.
Dát beeld is het gevolg van de kongsie LAKS en besturen. Dat heeft Sjoerd slim, maar bijzonder onethisch aangepakt. Eerlijk gezegd ben ik daar woest over.
BON-positie
Dát beeld is het gevolg van de kongsie LAKS en besturen. Dat heeft Sjoerd slim, maar bijzonder onethisch aangepakt. Eerlijk gezegd ben ik daar woest over.
Zoek de oorzaak eerst eens binnen je organisatie zelf. Ik was niet in de gelegenheid de verhoren van Ad Verbrugge en Ralph Hanze te volgen, maar vanavond heb ik het opgenomen (via de digitale UPC). Zal het nog een keer bekijken, maar eerste indruk is zwak.
De officiële BON-reactie op de 1040 norm is misschien wel correct, maar op dit moment zeer onhandig. In de media geldt nu eenmaal het adagium: niet te technisch.
Het gemiddelde publiek
Als mijn eigen hoogopgeleide vrienden en kennissen al zo’n slecht zicht hebben over hoe de problemen in het onderwijs in elkaar steken, dan kan ik ervan uitgaan dat dat bij het gemiddelde publiek nog veel hopelozer is.
Het gemiddelde publiek moet nog doorkrijgen dát het onderwijs diep in de problemen zit. Dit uitleggen kost veel tijd, en men staat er niet voor open. Zelfs ík heb er, terwijl ik tot over mijn nek in het onderwijs zat en zit, drie jaar over gedaan om te begrijpen wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is.
Demonstraties zijn simpel en zichtbaar. “Hé, zie je dat; het gaat niet goed in het onderwijs!”. Weten zij veel wie die hele Sjoerd Slager is of wat een VO-raad is; BON kennen ze ook niet, laat staan wat BON ervan vindt. Het gaat erom dat de onderwijscrisis zichtbaar wordt; zó krijg je draagvlak voor ingrijpende maatregelen die wél werken; BON is er om richting te geven aan die maatregelen.
Ik neem het BON-bestuur overigens niks kwalijk; het lijkt me sowieso best lastig om een goeie positie te kiezen. Zelf denk ik dat het geen zin heeft om ineens normen strak te gaan trekken, terwijl je weet dat scholen(-organisaties) daar niet snel aan kunnen voldoen, wiens schuld dat ook is. De weg van de geleidelijke opschroeving, zoals door couzijn vanavond ergens beschreven, lijkt me veel verstandiger. Tegen de boeren ga je ook niet zeggen: per 1 januari schaffen we in één klap die subsidies af, want eigenlijk mocht het sowieso al de hele tijd niet van de WTO en nu is wel welletjes geweest . Die geef je de tijd om zich aan te passen; je hebt ze immers zelf eerst aan die subsidies laten wennen en je weet dat de kans groot is dat er veel over de kop gaan als je het tóch doet.
Nog steeds woest?
blijvend woest 😉
Ik ben wel gewend aan de spelletjes, maar blijf me enorm boos maken als diezelfde spelletjes gespeeld worden met de leerlingen in de rol van meewerkend en lijdend voorwerp in één.
Ik denk dar Ad en Ralph niet alleen niets kwalijk te nemen is, maar dat ze het voor zover ik heb kunnen zien, ook juist uitstekend hebben aangepakt. Je moet niet ergens voor of tegen zijn omdat dat beter in de media uitpakt. We hebben veel gewonnen met de kracht van onze heldere argumenten. Laten we daar ajb nooit aan sleutelen.
Kongsie? Mijn beeld is anders:
De VO-raad heeft duidelijk zelf een brief opgesteld waarin ouders werden banggemaakt om hun kinderen toestemming te geven. Er stond namelijk op verschillende schoolsites krek dezelfde brief, waarbij alleen de naam van de rector was aangepast.
Ik vond het een schandalige brief en heb dan ook onmiddellijk een briefje gemaakt voor mijn zoon. Als de school het had verboden, had ik hem toch laten gaan, aangezien de rector vorig jaar steen en been heeft lopen klagen tegen de ouders over de opgelegde 1040 uur.
De brief was niet alleen een poging tot bangmakerij, maar ook een poging om de partijen uit elkaar te trekken. De angst moet er goed in hebben gezeten, want was er gebeurd als het aantal stakers niet door het geven van schriftelijke toestemming was teruggedrongen? Dan hadden er op het museumplein ook drommen docenten gestaan. Nu durfden veel ouders niet meer, zeker op scholen waar men staken heeft verboden, zodat het aantal leerlingen dat meedeed fors lager uitviel.
De VO-raad heeft het LAKS juist flink in de wielen gereden, in samenspraak met Van Bijsterveldt en de leerplichtambtenaren. En zo kennen we ze weer.
Niet alleen ouders
Niet alleen ouders banggemaakt, maar schoolleidingen bang gemaakt en die gaven dat door aan de ouders. Die indruk heb ik althans bij ons. De brief stond bij ons ook op de schoolsite, en de leerlingen zijn in toespraken van de schoolleiding ook wel ontmoedigd om te gaan. Maar dat had bij ons naar mijn idee meer te maken met het simpele feit dat de schoolleiding bang was voor de leerplichtambtenaar (en voor nieuwe rellen, en sowieso voor nog een derde dag ‘gedoe’), dan dat ze niet achter de eisen van de scholieren zouden staan en wilden voorkomen dat de leerlingen hun mening naar buiten lieten komen. Achter die eisen staan ze wel (min of meer), er is dan ook een petitie rondgegaan. Het leek er bij ons sterk op dat de schoolleiding het op zich wel toejuichte dat de scholieren zich roerden, maar tegelijkertijd bang was om in de problemen te komen.
Kongsi
Het lijkt erop dat de VO-raad het LAKS voor zijn karretje heeft gespannen, maar dat de VO-raad bang werd dat het protest zich uiteindelijk tegen hun belangen zou gaan keren. Ze verloren de controle over het LAKS protest. En dus probeerden ze er een einde aan te maken.