In de NRC-Next van vandaag een aardig artikeltje met als titel: Waarom herinner ik me het volgende liedje ineens?
De vraag wordt gesteld aan geheugendeskundige Gezinus Wolters van de Universiteit Leiden, en aan muziekwetenschapper HenkJan Honing en hoogleraar psychologie Jeroen Raaijmakers van de UvA.
Het verschijnsel is bekend. Vraag iemand de letters na de t in het alfabet, en het werkt het beste door een aanloopje te nemen; p, q, r, s, t en dan komt u, v, w vanzelf.
Dat blijkt bij veel zaken zo te liggen.
Volgens Raaijmakers is er sprake van een invul oefening: hoe meer er van het oorspronkelijke patroon beschikbaar is, hoe beter je geheugen de rest kan invullen.
Niets nieuws allemaal. Iedereen ervaart precies hetzelfde. De herauten in vroege tijden bezongen niet voor niets de gebeurtenissen. Dat was de enige manier om het te onthouden.
En nu, nu is er HNL en haar goeroes. Die beweren dat de moderne (Einstein) mens helemaal niet meer lineair denkt. Hebben die mensen zich afgesloten van elke aanpalende wetenschap? Hebben ze zich afgesloten van elke praktijk ervaring van zichzelf? Hebben ze zich afgesloten van elke professionele ervaring van elke docent?
Wat is dat voor een perfide samenwoning van bobo’s en onderwijskundigen. Volslagen alleen in hun denkbeelden? Steeds opnieuw kan ik het enkel begrijpen al ik uitga van een mix van verregaande domheid en corruptie.
Ik beoog niet te schelden hier, maar keer op keer ben ik verbijsterd over de overweldigende hoeveelheid bewijs dat de HNL-ers onzin beweren. Bewijs uit wetenschappelijke hoek en bewijzen uit de praktijk. Werkelijk ALLES toont hun falen aan. En toch gaan ze gewoon door met die onzin en wordt er nog steeds geld in gestopt en erger, worden er nog steeds kinderen aan opgeofferd. Sic.
Waarom blijft het Malieveld leeg?
Waar. Maar hoe krijgen we de ouders van die kinderen op het malieveld
Onderwijskunde, didactiek etc is ’n VAK
Op BON wordt vaak betoogd dat de vakkennis van de docent een centrale rol in het leerproces moet spelen. Er wordt vaak gemopperd over wat leerlingen niet meer kunnen en wat docenten niet meer mogen.
Maar bij ons VAK hoort niet alleen de kennis van de wiskunde/geschiedenis/talen/etc. Lesgeven is net zo goed ons VAK. En met voor de meesten inmiddels behoorlijk wat jaren ervaring, hebben wij alleen al vanuit de praktijk een aardig idee wat wel en wat niet werkt. Hoe het VAK van docent in elkaar steekt.
En dan doe je als ouder je kind naar de middelbare school. Van didactiek en onderwijskunde heb je geen kaas gegeten. Je ziet je kind bezig met televisie, dvd, MP3/ipod, computer, games, mobiele telefoon en dat het liefst allemaal tegelijk. Je verbaast je; inmiddels de 40 gepasseerd gaat de techniek je al wat snel, zeker om het tegelijk te doen. En dan staat er iemand op die roept ‘dat leerlingen tegenwoordig anders leren, dat zij zoveel tegelijk kunnen’. En je denkt “ja, dat zou best eens kunnen, als ik zo naar m’n kind kijk”. En je weet nog van je eigen school, dat al die nieuwe techniek van nu er toen niet was. Dus, denk je, zal het leren ook mee moeten veranderen. Wel weet je nog dat het gezellig en leuk was, vroeger, op de middelbare school. Je weet je ook nog wel die saaie natuurkundelessen, en dat biologielokaal waar je een hartgrondige hekel aan had, te herineren. En dan staat er iemand op die zegt “leren moeten we in groepen doen, dat is goed voor de sociale vaardigheden en contacten” en je denkt “dat zou best eens waar en goed kunnen zijn”.
En met een blij gemoed breng je je kind naar een school die vol staat met computers, de lokalen heeft afgebroken en overal tafeltjes heeft staan voor groepswerk en waar de saaie docent een DOLA is geworden die je naar believen kunt vermijden.
Ouder met slecht geheugen
Ouders met een wat beter geheugen, weten zich nog prima te herinneren hoe er gesleuteld werd aan brommers en geluidsinstallaties. Hoe veel kinderen van hun generatie werkelijk enig benul hadden van de techniek waarmee ze werden omringd (het is maar de vraag of al die Ipod-dragers van nu veel meer kunnen dan op knopjes drukken, en of ze enig benul hebben van de techniek die ze meedragen).
Hoe zij daarmee hun ouders wellicht imponeerden, maar hun leerkrachten niet, want die hadden nog enig zelfbewustzijn.
Die ouders zijn dan ook absoluut niet onder de indruk van al die glimmende speeltjes.
Of je door de kraaltjes en de spiegeltjes van een school zonder lokalen wordt geïmponeerd is niet zozeer een generatiekwestie als wel een persoonlijkheidskwestie. De mensen die hier instinken, zouden eeuwen geleden ook wel achter de Rattenvanger van Hamelen zijn aangelopen.
Een vak?
‘Lesgeven in een vak’ is een vak; ‘lesgeven zonder vak’ is niks.
Het onderwijs is weer op orde.
Helaas is didactiek…ook een deel van het vak geworden. Dat zegt álles over het veranderde onderwijs. Nog wel!
Op het moment dat we de didactiek weer mogen vergeten en gewoon weer met de lesinhoud bezig kunnen zijn, weten we: het onderwijs is weer op orde.
Dát ..
… ben ik niet met je eens.
Als je alleen maar je disipline beheerst maar je hebt geen flauw idee hoe je dat moet overbrengen, hoe je moet inspireren, hoe je moet toetsen, hoe jongeren in elkaar steken, hoe je moet variëren om recht te doen aan de verschillende leerstijlen, dan ben je – in mijn optiek – gewoon een waardeloze docent. Wel goed in je discipline, maar niet in je vak.
Hoeveel academici zijn er in het verleden niet afgeknapt omdat ze zonder veel omhaal, zonder opleiding m.b.t. *het vak docent*, voor de leeuwen werden geworpen. Pompen of verzuipen en je ziet maar dat je ’t redt. Er waren er genoeg die ’t niet redden. Wat dat betreft wil ik zeker niet terug naar de jaren ’50.
En let wel: dit komt van iemand die zelf in z’n opleiding ook weinig van didactiek moest hebben, maar ’t ook meer als een noodzakelijk kwaad zag.
Veel meer
academici zijn zonder veel didaktiek goede docenten geworden. Daar is alleen gezond boeren verstand, gevoel voor mensen/kinderen, en een kritische blik op jezelf en je collega’s voor nodig. Die ‘competenties’ leer je niet bij een opleiding (vak-)didaktiek maar ontwikkel je in de praktijk. Alle generaties docenten tot ca 1980 (?) gingen zo tewerk en de grote meerderheid redde het op die manier.
Docenten …
… onvoorbereid, zonder goede opleiding ‘wat docent zijn is’, voor de klas zetten en maar zien wie er blijft drijven, is wat mij betreft net zo’n waardeloos experiment als al die pseudo-wetenschappelijk onderbouwde onderwijsvernieuwingen van de laatste decennia.
Je wilt je kinderen niet blootstellen aan CGL/HNL/etc, maar wel aan een hork die geen kaas van lesgeven heeft gegeven? (ondanks dat dat maar een “minderheid” betreft)
Ik zou er haast een disclaimer onder zetten: “onderwijs kan docenten en leerlingen ernstige schade toebrengen”
NU
Zou ik graag van je willen weten welke mix van vakkennis, onderwijskunde&pedagogiek en persoonskenmerken iemand geschikt maken voor het docentschap en hoe je die in een vooropleiding kunt aanbrengen. Misschien is het nuttig om daar een aparte draad over te starten.
kijk uit
In dergelijke discussies verzand je in algemeenheden. Mijn inschatting is dat 3/4 van de forumleden een dergelijke discussie op hun school hebben gevoerd, compleet met flappen en gele plakkertjes (roze in mijn geval zelfs) en dat er nietszeggende SBL-agtige lijstjes uitkomen.
In ben wat angstig om een dergelijke discussie hier op het forum toe te staan zonder dat er professionele hulp is geregeld voor mensen waarbij hun post traumatische stress hierdoor op een gevaarlijke manier wordt getriggerd.
Hopelijk
Is geschiedenisleraar het daarmee eens en kunnen we samen de conclusie trekken: elke docentenopleiding hep zun voordeel en zun nadeel.
Met je conclusie …
… ben ik het wel eens.
En ik zal wellicht ook wel redeneren met het idee/mijn achtergrond dat míjn opleiding naast gedegen vakkennis ook op het gebied van vakdidactiek toegevoegde waarde heeft gehad. En dat mijn stages ertoe hebben bijgedragen dat ik heb kunnen leren zwemmen zonder te verzuipen.
Maar ook hier geldt dat de ene opleiding de andere niet is (en dat de ene leraar de andere niet is). En dat ik met lede ogen aanzie hoe de kwaliteit van ook mijn eigen opleiding is afgenomen (een vak als oudheid wordt niet meer gegeven bijvoorbeeld).
Terecht ook de opmerking van ’45. Ik zou niet graag de ‘verzopen’ docenten hier hun ervaringen met het onderwijs naar boven willen laten halen.
Alleen al het feit dat je een beetje begeleid wordt wanneer je leraar wilt worden (want scholen doen dat niet) pleit voor het bestaan van 2e/1e graads lerarenopleidingen (pabo maar even buiten beschouwing gelaten). En dan heb ik het nog niet eens over rampen waar leerlingen niet aan blootgesteld hoeven te worden.
Als beta
Heb ik bij dergelijke discussies altijd een ‘normale verdeling’ (verdeling van Gauss) voor ogen. Welke opleiding je ook verzint, je ziet goede/gemiddelde/slechte presteerders. Op de gemiddelde prestatie moet je beoordelen, uitschieters zijn onvermijdelijk. Daarom is het verkeerd om alleen op grond van die uitschieters een opleiding/onderwijssysteem te (ver-)oordelen.
Een frappant voorbeeld van deze denkfout zie je bij Etienne Kuypers elders op deze site die door leerlingen en ouders die buiten de boot vallen in ons onderwijssysteem meent het hele systeem en ‘alle’ docenten te moeten verketteren. Ook Stevens heeft zijn onderwijsvisie daarop gebaseerd zonder acht te slaan op de haalbaarheid en nadelige effecten die zijn oplossing elders veroorzaken.
wat een ……
….. onzin is dat Hals. Didaktiek is een onlosmakelijk onderdeel van het lesgeven. De past je uitleg/overbreng vorm aan aan het onderwerp/probleem/vraagstelling v/d ll. Wanneer een leraar dat niet doet, dan kan hij gewoon door een robot vervangen worden. Die denkt ook niet na en reutelt alleen maar zijn verhaaltje op.
De kracht van didaktiek is juist dat je in staat bent om een probleem met een variatie aan aanbod kunt brengen en inspeelt op de leerling. Begrijpt hij/zij het de eerste keer niet, dan zoek je naar een passende manier om de oplossing van het probleem alsnog via een andere weg duidelijk te krijgen.
Dan ben je én met vakinhoud én met didaktiek bezig. Een ieder die het met jouw uitspraak eens is en op die manier in het onderwijs wil staan, laat die AUB direct, stante pede, right now, sitjas, jetzt stoppen en een andere baan zoeken.
De insteek van mijn bewering is
dat, zoals Hendrikush ook beaamt, de didactiek de plaats heeft ingenomen van de vakinhoud.
Laten we zeggen: vroeger 3% didactiek en 97% vakinhoud, nu omgekeerd.
Dat zegt alles over de huidige staat van het onderwijs: 3x probleemkinderen.
En dus (ik herhaal): op het moment dat we weer voor 97% met vakinhoud bezig kunnen zijn, is de zaak gered.
Ik neem aan, McNeacol, dat je het nu voor 100% met mij eens zal zijn.
Niet mee eens
en dat zal ik dus ook nooit worden, omdat ik, al zolang ik met kinderen bezig ben, buurthuis, speeltuin, sportvereniging en zomerkampen, de mening ben toegedaan dat didaktiek en onderricht onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dat is niet in percentages uit te drukken. Deze ervaring is gebaseerd op een periode van 35 jaar.
Dus Hals ik blijf het 100% met je oneens.
Spreekt haast voor zich
zou je toch denken! Mee eens, McNeacol.
Natuurlijk wel
Natuurlijk zijn jullie het wél met me eens.
jongens, jongens,
.. jongens, jullie zijn het gewoon met elkaar eens. Jullie hebben hetzelfde ideaalbeeld van wat doceren is – maar kijken er vanuit verschillende perspectieven naar.
Hals maakt zich zorgen wanneer de opleidingen voor docent, PABO en HBO, vooral bestaan uit onderwijskunde, pedagogiek, psychologie, en sociologie, en de aandacht voor het vak zelf bijna lijkt te zijn verdwenen. (Niet alle lerarenopleidingen zijn zo, maar ze bestaan wel). Hals zou pleiten (ik leg hem de woorden nu even in de mond) voor een evenwichtige behandeling van inhoud en didactiek.
McNeacol, geschiedenisleraar, en Fritzi maken zich zorgen wanneer in alle BON-roep om meer inhoud en vakkennis vergeten lijkt te worden dat het docentschap meer is dan inhoud – dat overbrengen, inspireren, uitdagen, enthousiasmeren, en de daarbij behorende didactische kennis en ervaring essentieel zijn. Zij zouden pleiten (ik leg hun ook maar even de woorden in de mond) voor een evenwichtige behandeling van inhoud en didactiek.
Kijk, zo simpel is het nou 🙂
ik buig mij
nederig voor u oh grote meester.
Ja Mark je hebt helemaal gelijk, dus Hals
ja ik ben het 100% met je eens.
Ik
wist het:)
Wij staan er toch ook niet?
We kunnen als beroepsgroep die zich iedere keer weer onder staken vandaan wurmt, ouders moeilijk verwijten maken.
Internet is het moderne Malieveld
Seger.
“Malieveld” was bewezen een succes Naar HALS
DE SCHOLIEREN DIE OP HET MALIEVELD PROTESTEERDEN TEGEN DE OVERMAAT AAN WERKSTUKKEN HADDEN DIRECT SUCCES. Of protesten op het internet een even grote impact kunnen hebben moeten we nog maar zien Een massaal protest van ouders, leerlingen en leraren op het malieveld valt beslist meer op dan een discussie op intternet. Kun je mij uitleggen waarom een protest van 3 belanghebbende groepen uit het onderwijs minder succes zou hebben dan de protesten van slechts 1 groep ?
De studentenprotesten waren de druppel
die de emmer deed overlopen.
Het voorbereidende werk was reeds gedaan door de andere partijen.
Over het algemeen wordt er naar de studenten net zo min geluisterd.
Betogingen op het Malieveld?
Je moest eens weten: er zijn bijna dagelijks betogingen op het Malieveld, op het Binnenhof, op het Plein voor de ingang van het gebouw van de Tweede Kamer of bij het Vredespaleis.
Dat is al zo gewoon, daar wordt in de media al geen melding meer van gemaakt.
Internet is een heel sterk wapen en machtiger dan spandoeken in de regen en die macht zal alleen nog maar toenemen. Let op mijn woorden!
Iedereen is met één druk op de knop bereikbaar en in beweging te zetten.
Dit BON-forum is slechts één klein voorbeeld.