Eigenlijk is Maikel nog een kind, als hij begint aan de technische beroepsopleiding voor niveau 2. Op grond van zijn VMBO diploma (LeerWegOndersteund) moet hij toegelaten worden, maar de intaketests wijzen erop dat hij zéér zwak is. Weinig basiskennis, ADHD en dyslexie.
Hij is erg klein van stuk (heeft zijn groeispurt nog niet gehad) en gedraagt zich kinderlijk. Hij is erg impulsief, kan nooit zijn mond houden en heeft moeite om op zijn plaats te blijven zitten. Altijd uit op een gebbetje. Hij blijft proberen om zich door middel van grappen ten koste van anderen (of de leraar) populair te maken in de klas. Dat lukte op zijn vorige school, maar hier reageren zijn klasgenoten met gêne.
Toch beleven we ook plezier aan de levendige Maikel. Hij is humoristisch en sociaal en nooit in een slecht humeur. Wel is hij enorm chaotisch, is altijd alles kwijt, vergeet elk moment waar hij aan werkt, in welk lokaal hij moet zijn. Ook boeken, pennen, werkkleding, zijn vaak weg en zelfs de trein is vaak toevallig nét weg als hij naar school moet. Het is voor Maikel verdraaid moeilijk om zich aan regels te houden en autoriteit te accepteren. Met veel moeite loodsen we hem door het eerstejaars programma en er is regelmatig contact met zijn moeder over zijn gedrag. Ze vergoeilijkt hem vaak, maar steunt ons ook.
Maikel houdt van muziek en wil graag in de geluidstechniek. Om dat te bereiken heeft hij nog een lange weg te gaan. Maar om zijn motivatie op peil te houden vinden we een stageplek voor hem bij een bedrijf dat de geluidsinstallaties verzorgt bij grote evenementen. Een buitenkansje! We maken hem duidelijk dat het uitzonderlijk is dat het betreffende bedrijf hem zo’n kans wil geven. Maikel is verguld en blij met zijn stageplek. Jammer genoeg betekent dat niet dat hij zich op de stage aan de regels houdt. Hij komt vrijwel geen enkele keer op tijd en maakt dan geen excuses, maar gaat er gewoon vanuit dat men dit accepteert. Het is vooral zijn houding waar men zich aan stoort. Maikel raakt gereedschap van het bedrijf kwijt, ruimt slecht op en vergeet van alles. Als hij daarop aangesproken wordt haalt hij zijn schouders op. ‘Kan ik ook niks aan doen, zo ben ik nou eenmaal!’
Al na korte tijd verliest het bedrijf zijn geduld met Maikel en stuurt hem definitief weg. De scène is typerend: Maikel komt voor de derde keer van die week een half uur te laat. Hij wordt bij de baas geroepen en zegt dat hij een lekke band had en er dus ook niets aan kan doen. Dit doet hij met een zeer ongepaste, brutale houding: ‘Jullie moeten dit maar snappen, ik kan het ook niet helpen’. Als de baas hem de wacht aanzegt vraagt Maikel of ze hem niet even thuis kunnen brengen met zijn kapotte fiets. Dat valt bepaald niet lekker!
Wij hopen vanuit de school dat dit voor Maikel eindelijk een goede les zal zijn. Hij moet van ons nu zelf een nieuwe stageplek zoeken en mag het dan opnieuw proberen. Soms blijken dit de nuttigste ervaringen te zijn. Jammer genoeg gooit moeder op dit cruciale moment roet in het eten. Ze neemt Maikel van school en zoekt na de vakantie wel een andere opleiding voor hem.
Jammer, jammer, jammer!
Reacties zijn gesloten.
Maikel
Ik moet zeggen, dat je kans ziet tegen de klippen op positief te blijven. Hinke!
Als ik de feiten op een rijtje zet kom ik tot het volgende:
1- Maikel kan bijna niks en wil ook niet veel behalve de clown uithangen.
2- Hij lijdt aan 2 psychische stoornissen. (is dat zo, of zijn het alleen maar redenen, waardoor hij “er niets aan kan doen” dat hij zo is)
3- Zijn moeder houdt hem de hand boven het hoofd, vergoelijkt zijn gedrag en steunt de school alleen, als het voorgaande daardoor niet in het gedrang komt.
4- Maikel wil wel, dat iedereen met hem rekening houdt, maar doet niets om het een ander naar de zin te maken.
5- De school heeft na het mislukken van zijn stage eigenlijk medelijden met hem (in plaats van met het bedrijf, dat door hem nogal wat spullen is kwijtgeraakt)
en hoopt dat hij er iets van geleerd heeft.
6- Maikel’s moeder neemt hem van school op zoek naar iets anders (waarschijnlijk volgens haar iets beters).
Ik zou er maar niet op rekenen, dat Maikel er iets van geleerd heeft.
Ik ben nogal wat ouders tegengekomen, die hun kind steunden op de manier van Maikel’s moeder.
Meestal zijn scholen en de omgeving van zo’n leerling daar de dupe van.
En tenslotte het kind zelf.
Relativeren
Je formuleert de problemen scherper dan ik ze heb gevoeld. Maikel wou best iets, maar had niet geleerd dat je daarvoor een lange weg moet afleggen en veel inzet moet tonen. Hij is werkelijk niet de enige die denkt dat ingeschreven staan bij de opleiding zonder meer leidt tot het diploma.
Hoewel ADHD en dyslexie best vervelend zijn vind ik ‘psychische stoornissen’ wel een zware kwalificatie. Dyslexie schijnen al mijn leerlingen te hebben (of slecht spellingsonderwijs gehad, denk ik dan). Vaak heb ik het gevoel dat ADHD met een consequente aanpak te beperken is.
Wij hadden (en hebben) vooral het gevoel dat er in het voorgaande onderwijs (basis en VMBO) veel te slap met de leerlingen is omgegaan. Het benul dat je leerlingen HELPT door consequent je eisen te stellen en sancties te nemen bij niet-nakomen is daar vaak niet doorgedrongen. Alles moet leuk en begripvol zijn.
De moeder van Maikel was prettig en meestal niet onverstandig. Het was duidelijk dat ze van hem hield, maar daar is een moeder natuurlijk ook voor aangesteld.
We hadden na het mislukken van de stage géén medelijden met Maikel. Sterker nog; we waren blij met de noodzakelijke les. Eindelijk eens consequenties. Van een bedrijf nemen de meeste leerlingen dat toch beter aan dan van de school. Ook met het bedrijf hebben we het denk ik goed doorgesproken. We hebben onze excuses aangeboden en de verzekering in actie laten komen voor de schade.
Met dit voorbeeld wilde ik wel laten zien hoe complex veel van onze leerlingen soms zijn en dat dit ook voorkomt bij leerlingen met Nederlandse ouders.
Desalniettemin ben ik zo vrij om ‘positief tegen de klippen op’ als een compliment te zien. Het is de énige manier om het beste eruit te halen.
complex?
Ik vind Maikel het tegendeel van complex. Waarschijnlijk snakt hij naar de strenge doch rechtvaardige hand en heeft hij die te lang gemist.
willem smit
Structuur
Van een IQ van 10 tot 150. Ieder heeft structuur nodig. Maikel schreeuwt er bijna om.
Trouwens, is BON er ook al om probleemleerlingen te bespreken?
Historia vitae magistra
Probleem?
In mijn blog beschrijf ik zo nu en dan een leerling die op een bepaalde manier representatief is. Dat doe ik omdat ik dat zelf prettig vind (daar is een blog voor dacht ik) en ik hoop dat er misschien mensen in deze verhalen geïnteresseerd zijn. Het gaat hier juist niet alleen om probleemleerlingen. Dit soort jongeren (zie ook het verhaal over Zakaria) bevolken mijn klassen.
Ik merk in mijn dagelijks leven dat de meeste normale burgers geen flauw benul hebben van de leerlingen die wij tegenkomen. De meeste bekkies vallen open als ik bijvoorbeeld vertel dat een leerling regelmatig niet komt opdagen, omdat hij ’s avonds laat door zijn vader het huis uit is geslagen en op straat heeft overnacht. (niet representatief voor de doelgroep, maar het komt voor)
Als iemand de conclusie trekt: ‘deze jongen schreeuwt om structuur’ dan ben ik blij, want dat is ook mijn conclusie na (weer) zo’n ervaring. Daarom ben ik voor gestructureerd onderwijs met véél lesuren en een intensieve begeleiding, gebaseerd op absolute duidelijkheid aan eisen en sancties.
Elk van mijn leerlingen is uniek, maar heeft vaak ook een unieke combinatie aan ‘uitdagingen’. Toch hebben we het hier over regulier onderwijs waar duizenden jongeren per jaar in terecht komen. En allemaal hebben ze al een basisschool en een VMBO (of het trappetje VWO-HAVO-VMBO) achter de rug. Toch kom ik regelmatig leerlingen tegen (zelfs met VMBO diploma) die feitelijk niet kunnen lezen (functioneel analfabeet heet dat dan).
Absoluut niet!
Weest niet bevreest Hinke. Misschien was ik wat onvolledig, het was geen verwijt maar enkel nieuwsgierigheid.
Ikzelf heb op een VMBO-basis en kaderschool gewerkt. Al was dat maar voor een half jaar, ook ik heb daar het nodige meegemaakt. Van in de brand gestoken flats, tot 14-jarige zwangere meisjes.
Met andere woorden, ga vooral door hiermee!
Historia vitae magistra