Wanneer de scholen aanstonds weer beginnen, dan zal het gesprek niet alleen gaan over de vakanties, maar denkelijk ook over de wereldproblemen die aan de grenzen van de EU steeds groter worden: met name Rusland-Ukraine, Syrie-Irak, Israel-Gaza.
Heb je als wiskundeleraar een afzijdigheid die in het vak besloten ligt of zijn er juist sterkere argumenten om juist wel te proberen een bijdrage aan die discussie te leveren ? Bijvoorbeeld is er al een aanzet via een wereldboekenfonds, met de gedachte dat mensen al geholpen zijn wanneer zij meer kans hebben om wiskunde te leren. Maar, blijft het dan daarbij ?
Ik heb hier al, met vermoedelijk enig cynisme, de opmerking gemaakt dat kinderen in oorlogsgebied moeilijker kunnen leren tellen wanneer zij hun vingers missen: boycottholland.wordpress.com/2014/08/01/is-zero-an-ordinal-or-cardinal-number-q
Ik wil echter verder gaan, en kom ook op die gedachte na het optreden van kamerlid Pieter Omtzigt (CDA) in het programma van Knevel & Van den Brink, met diens aandacht voor de genocide op de Yazidi's en diens algemene aandacht voor vervolgde Christenen.
Mijn gedachte is daarbij dat het onjuist is de problemen in het Midden Oosten te trekken in de sfeer van Islam, Christendom, Jodendom, omdat je dan meegaat in het "frame" van geloofsfanaten. Het gaat niet om het geloof, maar het gaat om geloofsvrijheid en om bescherming van burgerrechten voor allen. Zoals ook recht op onderwijs, en persvrijheid. Zuiverheid van denken is dus van belang. Ik heb dat hier nader uitgelegd: boycottholland.wordpress.com/2014/08/12/dutch-parliament-and-pandoras-box
Ik kom vervolgens ook weer op mijn boek "De eenvoudige wiskunde van Jezus" (EWVJ) (2012): thomascool.eu/Papers/EWVJ/Index.html
EWVJ is een voorstel tot een multidisciplinair project, met name van de vakken wiskunde, geschiedenis, maatschappijleer, en filosofie / levensovertuiging / godsdienstleer. Wiskunde kun je niet alleen op getal en ruimte toepassen maar ook op patronen die zijn te vinden in het ontstaan van de beschaving en het ontstaan van de wereldgodsdiensten. Het boek is geschreven om bij te dragen tot een groter begrip van wat hier allemaal speelt en hoe zaken met elkaar in verband staan. Wiskunde speelt hierbij een belangrijke rol, want zoals een cirkel een abstract idee is, dat zich nergens laat aanwijzen en dat alleen in het denken begrepen kan worden, zo zou je je kunnen voorstellen dat ook godsdienstige begrippen als God en Ziel zo opgevat kunnen worden. Zoals ingenieurs het abstracte idee van cirkel gebruiken om praktische constructies tot stand te brengen, bestaat vooralsnog echter weinig inzicht in de vraag wat je kunt met die abstracties van bijv. God en Ziel, maar wat niet is kan nog komen, en begrip bevordert tolerantie.
Het onderwijs heeft kinderen als een "captive audience" van leeftijd 4 tot 16 / 18. Er zijn allerlei geloven, niet alleen Islam, Christendom, Jodendom. Door kinderen aan te spreken op de geloofsuitingen die zij tegenkomen, of juist niet tegenkomen, kunnen zij weerbaarder worden voor verleidingen die we recentelijk zien, zoals de jihadisten die naar Syrie vertrekken. Gezien het toenemend geweld aan de grenzen van de EU en de weerslag binnen de EU laat zich vermoeden dat scholen zich meer bewust worden van hun belangrijke rol om kinderen die geestelijke weerbaarheid mee te geven.
Mijn suggestie is dat wiskunde daaraan een bijdrage kan leveren, zoals ik in EWVJ heb beschreven, of zoals ook Ab van der Roest met zijn werkgroep "Wiskunde en geloof" aan het verkennen zal zijn ( www.wiskundeengeloof.nl ). Ikzelf ervaar geen geloof en ben als persoon atheist, en als wetenschapper agnost omdat de wetenschap over het al dan niet bestaan van God geen uitspraken kan doen. Als wetenschapper en docent kun je wel veel aan begrip bijdragen.