Over een andere weg naar hetzelfde doel

Als 10 % van de ouders op 31 Augustus a.s. hun kind op school ziek meldt zijn dat er zo veel dat de leerplichtambtenaren maanden nodig hebben om voor elk kind afzonderlijk vast te stellen dat die ouders hun kinderen hebben laten spijbelen. Ik neem daarbij aan dat de huisartsen niet genegen zullen zijn om de leerplichtambtenaren daarbij behulpzaam te zijn.

Ik herinner mij nog dat jaren geleden douaneambtenaren hun ongenoegen over hun werkomstandigheden tot uitdrukking brachten door een stiptheidsactie. Onderwijzers zouden vanaf 31 Augustus iets vergelijkbaars kunnen doen. Ouders en leraren zouden zich zo gemakkelijk en met weinig persoonlijk risico kunnen verzetten tegen de doorvoering van het voor de meeste kinderen schadelijke gepast onderwijs. Maar nergens lees ik dat het BONbestuur met dergelijke gedachten rondloopt of een commissie heeft samengesteld die de mogelijkheden voor burgerlijke ongehoorzaamheid gaat onderzoeken. BON hanteert nog steeds het wapen van de redelijkheid tegen de veroorzakers van de misstanden in het onderwijs. En dat terwijl  veel BONners er van overtuigd zijn dat de nomenklatoera en andere machthebbers in onderwijsland zich alleen maar laten sturen door hun eigenbelang. De bestuursstrategie van redelijkheid waardoor BON zich tot nog toe heeft laten leiden heeft tot nog toe niet voldoende verhoopte resultaten opgeleverd en daarom wordt he tijd dat BON ondezoekt of zij haar strijd met andere middelen efficiënter kan voortzetten. Het wordt tijd om Carl von Clausewitz er bij te halen die oorlog zag als een voortzetting van politiek met andere middelen.