Berichten door redactie

Voor degenen die voor de conferentie op 22 november een overzicht willen hebben van hoe het in de VS met het rekenonderwijs gaat:

Robert E. Slavin and Cynthia Lake (2008). Effective programs in elementary mathematics: A best-evidence synthesis. Review of Eduational Research, 78, 427-515.
An educator’s summary: www.bestevidence.org/word/elem_math_Feb_1_2007_sum.pdf
Full report 2007 text: www.bestevidence.org/word/elem_math_Feb_1_2007.pdf

Direct van belang p. 482:

Binnen BON komt te weinig naar voren dat BON een vereniging is die ook door ouders moet worden gedragen. Daarom pleit ik hier ervoor een resonansgroep BON-ouders in het leven te roepen met de volgende doelstellingen:
• Ouders moeten op bereikbare afstand voor hun kinderen een school kunnen vinden die opereert overeenkomstig de door BON geformuleerde uitgangspunten.

Het is belangrijk voor de invloed van BON dat zij duidelijk maakt dat zij een vereniging is voor iedereen die streeft naar beter onderwijs zoals dat vastgelegd is in de 10 streef- en de 6 kern-punten van BON. Nu denken veel mensen dat BON een belangenvereniging van leraren is. Omdat er zo weinig ouders, leerlingen en studenten lid zijn van BON lijkt het mij wenselijk dat expliciet op de BON-site vermeld dat zij bij BON van harte welkom zijn en serieus mogen meepraten en meedenken.

Gaat het artikel van Hanne Obbink In TROUW van 081108 genaamd “Politiek ziet leraar weer staan” over de hypokrisie van politici? De auteur beschrijft in dat artikel hoe en waarom de pyramidisering (Er zijn minder besturen gekomen maar gemiddeld vallen onder één bestuur veel meer scholen en er zijn bestuurslagen bijgekomen van niet zelf onderwijsgevende managers) van het schoolsysteem het werk van de leraar op de werkvloer gedegradeerd heeft.

@@Staartdeling is een middel en geen doel; Liesbeth van Galen op het trouwpodium op 6nov 2008@@
“Moet ik weer klassikaal lesgeven en me alleen richten op de middelmoot?” Aangenomen dat men bij een nieuwe lesmethode zich meer op de slechte en goede leerlingen mikt: Gaat dat niet ten koste van de middelmoot?

Staatssecretaris Van Bijsterveldt heeft laten weten (www.minocw.nl/actueel/nieuws/35696/Van-Bijsterveldt-verscherpt-de-exameneisen.html) dat zij de eindexamenseisen gaat aanscherpen om zo een betere aansluiting met het hoger onderwijs te krijgen, waarvan de onderdelen zijn: 1) cijfers van schoolonderzoek en centraal schriftelijk kunnen elkaar niet meer compenseren, 2) om te slagen voor het centraal schriftelijk worden de eisen voor enkele kernvakken aangescherpt. Hiermee dreigt het wantrouwen in de media uitgesproken over mogelijk gesjoemel van bepaalde scholen met hun schoolonderzoeken, uit te lopen op wet- en regelgeving die bepaald tot aanzienlijke schade zullen leiden.

ZONDER VERNIEUWINGEN BLIJVEN SCHOLEN SLECHT door Ewald Engelsen in De Volkskrant van 25-10-08

In “de Volkskrant” van vandaag wordt een verontrustend beeld geschetst van het denken van de Duitsers over hun onderwijsproblemen. De gedachte dat het onderwijs in Nederland op hoog niveau staat en de Duitsers op dit gebied nog iets van Nederland kunnen leren overheerst. De mythe dat in Nederland uitstekend wiskunde-onderwijs gegeven wordt lijkt onuitroeibaar.

”Zeggenschap over de inrichting van het onderwijs binnen de instituten moet liggen bij leraren en docenten”. Als BON-lid van het “eerste etmaal” weet ik wat hier bedoeld wordt: Maak een einde aan de verderfelijke macht en regelzucht van schloolbestuurders en managers. Het is een uitbreiding van het kernpunt “Geef de docent zijn vak terug”. Wanneer de docenten hoogopgeleid zijn zijn zij ook deskundig en begrijpen zij het beter dan de niet-onderwijsgevenden op school hoe binnen de school goed onderwijs gegeven kan worden.

Een vakbond is traditioneel in de eerste plaats een organisatie die bij een bedrijf(stak) de belangen van de factor arbeid verdedig tegen de belangen van de factor kapitaal. Het gaat in de eerste plaats om de verdeling van de koek. Daarnaast kan een werknemersorganisatie ook strijden voor betere arbeidsomstandigheden. De kracht van de werknemersorganisatie is daarin gelegen dat arbeid en kapitaal elkaar nodig hebben. Een staking treft in de eerste plaats de stakers maar een staking kan toch zinvol zijn als produceren met duurdere arbeid de kapitalisten meer oplevert dan niet produceren.