Berichten door cornelis verhage

Op weg naar de verkiezingen

Oude trucs

Toen ik afgelopen zaterdag met de trein naar Utrecht reisde zag ik op het perron een affiche met het portret van oud-minister Plasterk die, twee belerende vingers opstekend, zei: ‘Geen kind van school zonder diploma!’
Het lijkt goed bedoeld van Plasterk maar hij weet, slim als hij is, dat het een vorm van volksverlakkerij is. Het is immers niet interessant of iemand een diploma heeft maar veeleer of het iets voorstelt. Dat is een veel belangrijker onderwerp. Er zijn nu al opleidingen die diploma’s verstrekken aan kinderen die nauwelijks kunnen lezen en schrijven, dus waar hebben we het over?

Liever de hele waarheid

Zwichten voor de middelmaat?

Er is, zoals NRC Handelsblad van 6 januari stelt, ophef ontstaan over een nieuw plan voor de gymnasiale opleidingen.

Een bekend probleem

‘Te veel nieuwe leidinggevenden bij de politie missen praktijkervaring bij de politie zelf.’Aldus de korpsbeheerder van de politie Zuid-Holland-Zuid in de Telegraaf van 29 december. Veel nieuwe leidinggevenden zijn zij-instromers die een opleiding buiten de politie, bijvoorbeeld in het bedrijfsleven of bij de overheid hebben gehad. Maar: ‘Wil je je werk goed doen, dan helpt het als je het zweet van arrestanten hebt geroken.’ Ook meent de korpsbeheerder dat veel nieuwe leidinggevenden zich verstoppen achter hun bureau.

De geschiedenis herhaalt zich

Zoals te verwachten was worden voorbereidingen getroffen om te bezuinigen op onderwijs. Dat gaat niet meteen, er is eerst een debat over ‘brede heroverwegingen’.Er zijn al enkele schoten voor de boeg gelost, onder andere door de Onderwijsraad die meende dat leraren moeten ‘tijdschrijven’ en met grote groepen werken.
Nu zegt het Kamerlid Tang dat er best 4 miljard minder aan het onderwijs uitgegeven kan worden als men daar ‘de productiviteit verbetert’. Bijvoorbeeld door beter gebruik te maken van software.

Maffia

De Volkskrant heeft een speciale website geopend voor lezers die hun mening willen geven over de gang van zaken in het onderwijs. Een stortvloed van reacties is het gevolg, vooral van leraren. Eén van de meest treffende uitspraken vond ik deze: ‘Onder directeuren is de naam ‘schaal 12 – maffia’ een begrip. Dat zijn de kritische, vaak universitair opgeleide leraren, die zich durven opstellen tegen het almachtige management.’

Belangrijkste adviesorgaan.

Leerlingen laten oordelen over hun leraren om daar prestatiebeloning aan te koppelen, leraren laten ‘tijdschrijven’, leerlingen in groepen van 50 à 70 leerlingen laten werken met meerdere leraren – het lijkt me overbodig om de voorstellen van de Onderwijsraad in het advies ‘Naar doelmatiger Onderwijs’ nog eens te bespreken.
Het commentaar van Beter Onderwijs Nederland was voortreffelijk, dat van de AOb was ditmaal ook goed en Aleid Truijens had in haar column in de Volkskrant om zo te zeggen makkelijk inschieten.
Mij frappeerde in het bericht in NRC Handelsblad van 13 november vooral de volgende zinsnede: ‘Dat schrijft de Onderwijsraad, het belangrijkste onderwijsadviesorgaan van de regering…

Het moment van bederf

Ton van Haperen is columnist van het Onderwijsblad van de Algemene Onderwijsbond. Zijn standpunten staan vaak haaks op het beleid van de bond maar dat is geen bezwaar. Zolang hij schrijft kan de AOb zeggen dat de vereniging heus wel openstaat voor ferme standpunten: kijk maar naar die tegendraadse stukjes van Van Haperen. Hij fungeert zodoende als schaamlap voor de impotentie van de AOb bestuurders die sullig aan de leiband lopen van politici en managers.

Gebeurt het met opzet?

Wordt de professionaliteit van het leraarsambt met opzet gedevalueerd? Ik bedoel daarmee dat aan het opleidingsniveau en het vakmanschap van de leraar steeds minder waarde wordt toegekend. In het middelbaar beroepsonderwijs is een leraar ondertussen ‘bevoegd’ voor alle vakken. Hij is zogenaamd ‘breed inzetbaar’. Dat betekent in de praktijk dat ondertussen een derde van de leraren in het mbo een vak geeft dat het hunne niet is. De leraar is daar een manusje-van-alles geworden die uitvoert wat zijn superieuren voor hem hebben bedacht.
Dat is uiteraard niet goed voor het imago van het beroep. De indruk wordt gewekt dat iedereen elk vak kan geven, in de context van het competentiegerichte leren.