Maand: november 2007

Stop Persoonlijk Ontwikkelingsplan

In het kader van de Wet BIO word ik als leerkracht verplicht om voortdurend aan mijn professionaliteit te werken. Dat dit wettelijk is vastgelegd vind ik al beledigend, maar dat dit wordt vormgegeven door middel van een Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP) slaat werkelijk alles.

2 ochtenden heb ik al de kinderen moeten missen om te leren hoe ik POP in de praktijk moet gebruiken.
Via een computerprogramma gaat dat bij mij op school als volgt:

Zo’n zin blijft hangen. “Volgens Trimbos vonden leerlingen het materiaal leuk en staken ze er veel van op”.
Hier is dus onderzoek gepleegd naar het nut van het digitale lespakket over de risico’s van drank en drugs. Hoe zou dat onderzocht zijn? Een vragenlijstje, schat ik.
Hoe leuk was de les? Invullen op een 5 punts schaal en de 3,5 die er uit rolt wordt dan als “leuk” geïnterpreteerd.

Deze oproep staat HIER nogal weggestopt. Daarom plaats ik hem nu op een beter zichtbare plaats.

Eerst een ongeveer citaat uit de genoemde draad. “Tientallen scholen zijn na 1999 door de Onderwijsinspectie op het matje geroepen of bekritiseerd vanwege een te laag sh-peil.”

Is deze uitspraak juist?

Ik verzoek personen gegevens aan mij door te geven over de handelwijze van de Inspectie bij zijn/haar school, na 1999, omdat die school naar het oordeel van de Inspectie in HNL-verband tekortschoot.

In het onlangs door de Wiardi Beckman Stichting uitgegeven boek van de onderwijskundige Dronkers, Ruggengraat van ongelijkheid, komt een onthullende passage voor waarin de schrijver erkent dat de sociaal democratische politici in de afgelopen vijftig jaar, in hun streven naar steeds meer nieuwe vormen van onderwijspolitieke idealen, fouten hebben gemaakt. Wie verder leest ziet dat het om forse, fundamentele fouten gaat.

Plaats van handeling: een ruimte ergens in het midden des lands. Onder het lage lamplicht heeft zich een twintigtal lieden verzameld van allerlei slag, met maar één doel voor ogen: afwerping van het juk van de agressor. Er worden plannen gesmeed, men spreekt op ernstige toon, men heeft zowaar soms tijd voor een lach. Straks verdwijnt men onder een luik in de vloer om nog wat Geuzenberichten of een Trouw te gaan stencilen. Elk moment echter kan dan het afgesproken signaal komen van hen, die op de uitkijk staan.

Een uitgebreid interview met de oud CvB voorzitter van hogeschool INHOLLAND Jos Elbers in Scienceguide

Een inkijkje in de manier van denken van dergelijke bestuurders. Als je het artikel lees, merk je nauwelijks dat het om onderwijs gaat.
Zomaar een willekeurig citaat:

Management by biking around.

Na drie dagen afwezigheid is onze directe manager weer op post. We hebben hem een tijdje niet gezien omdat er rond deze tijd van het jaar, het allerhoogste management de “najaarsconferentie management” laat organiseren. Waarom dat “management” aan de najaarsconferentie is toegevoegd, weet ik niet, want een “najaarsconferentie onderwijzend personeel” is nog nooit georganiseerd.
Drie dagen lang verblijven onze managers, gezellig onder elkaar, in een luxueus oord op de hei en krijgen onderricht in de allernieuwste managementstechnieken. De onderwerpen die op de conferentie aan bod komen worden voor iedereen angstvallig geheim gehouden, zelfs de deelnemende managers weten niet aan welke wijsheden van welke goeroe ze worden blootgesteld.

Minister Ronald Plasterk van Onderwijs wil met de universiteiten en hogescholen om tafel gaan zitten over een minimum aantal lesuren voor eerstejaars studenten. Dat heeft hij dinsdag gezegd.

Lees verder in de NRC van 6 november 2007.

In zijn column in de NRC van Zaterdag 3 November 2007 schrijft Leo Prick het volgende:

Dus, lerarenopleiders, houd op met dat gewichtige gedoe dat je van alles en nog wat over onderwijs en pedagogie moet weten voor je mag worden losgelaten op leerlingen. Dat hebben jullie indertijd enkel en alleen bedacht om jullie bedreigde positie veilig te stellen. Geef studenten weer een korte opleiding, waarna ze in een goed betaalde bijbaan als leraar kunnen gaan werken. Als het bevalt, blijven ze. Misschien niet hun hele leven, maar een tijdje. Ook heel verfrissend voor iedereen.

Vanmorgen de laatste aflevering van standplaats pabo Almere van het radioprogramma “de ochtenden”
Luiter naar de podcast (start na 39 minuten)

De discussie over HNL wordt daar niet gevoerd. Het is allemaal heel blij en heel saamhorig. En die kritiek op het basisonderwijs en de pabo’s is gewoon een hype. Net als bij het voetballen: iedereen denkt er wat over te weten en te kunnen zeggen.

Wat uitspraken van studenten: