Management by biking around

Management by biking around.

Na drie dagen afwezigheid is onze directe manager weer op post. We hebben hem een tijdje niet gezien omdat er rond deze tijd van het jaar, het allerhoogste management de “najaarsconferentie management” laat organiseren. Waarom dat “management” aan de najaarsconferentie is toegevoegd, weet ik niet, want een “najaarsconferentie onderwijzend personeel” is nog nooit georganiseerd.
Drie dagen lang verblijven onze managers, gezellig onder elkaar, in een luxueus oord op de hei en krijgen onderricht in de allernieuwste managementstechnieken. De onderwerpen die op de conferentie aan bod komen worden voor iedereen angstvallig geheim gehouden, zelfs de deelnemende managers weten niet aan welke wijsheden van welke goeroe ze worden blootgesteld.

Normaal begint onze manager per onmiddellijk het geleerde te implementeren op de werkvloer. Deels omdat alle managers op de conferentie dit als opdracht van de hoogste hotemetoten hebben meegekregen en deels omdat ze kinderlijk gelukkig zijn met hun nieuw speeltje. Vergaderingen worden gepland waarin de nieuwe vergadertechnieken worden uitgeprobeerd, roosters worden omgegooid omdat managen vooral time-management is en leerlingen hoeven niet op school te komen omdat ze thuis nog zelfstandiger kunnen werken volgens de goeroe’s van de onderwijsvernieuwing.

Niets van dit alles deze keer, geen vergaderingen, geen omgegooide uurroosters, leerlingen kwamen gewoon naar school. Wat was er aan de hand?
Nu ben ik van nature niet nieuwsgierig, maar ik weet wel graag alles. Een mens moet voorbereid zijn, nietwaar?
Ik stapte het kantoor van de manager binnen en viel met de deur in huis. “En….hoe was het eten?” onze manager bezoekt namelijk de conferenties omdat het eten uitgebreid en fantastisch is, het zo heerlijk gezellig is met de managers bij elkaar en er ook nieuwe managementsdingen geleerd worden, in die volgorde van belangrijkheid.
“Fantastisch”, antwoordde hij en liep naar de deur om ze te sluiten. “We hebben heerlijke dagen gehad en binnenkort wordt het gebouw aangepast aan de allernieuwste managementsvorm, We gaan het helemaal anders doen.”
Ik zweeg, hij draafde door.
“De eerste dag kwam er zo’n man uit Amerika, toch weer geniaal van onze grote baas om die uit te nodigen, en volgens deze man verliezen we te veel tijd door de hele dag van hier naar daar te lopen. Hij propageert het “management by biking around”.
“Het wat?”
“ Helemaal nieuw, komt uit New York, management by biking around, het is daar een groot succes. Kijk het zit zo. De tweede dag moesten we ,in groepjes van drie, berekenen hoeveel tijd we kwijt waren aan dat heen en weer lopen. Naar de administratie, de collega’s, de ondergeschikten zoals jij enzovoort. We moesten concluderen dat het wel dertig mandagen per jaar per manager is. Reken maar eens hoeveel tijd dat is voor alle managers tesamen en niet te vergeten hoeveel dat wel kost aan verloren tijd. We kunnen heel wat besparen door niet meer te lopen maar te fietsen. De derde dag, mochten we in groepjes van zes ideeen op papier zetten over welke fiets het beste geschikt zou zijn voor de grote managmentsvernieuwing. In mijn groepje hadden we ingezet op een vouwfiets en in het groepje van de collega motorvoertuigen vonden ze de mountainbike beter omdat je daar ook de trappen mee op en af kan.”
Mijn mond bleef open staan.
“Maar uiteindelijk was het idee van het groepje van de hoogste baas het winnende idee. Het wordt een SegWay. Je kent die spullen wel, zo een step met de twee wielen naast elkaar en je hoeft er niet mee te steppen, het heeft geen motortje en beweegt helemaal uit zichzelf. Op het plankje gaan staan en daar ga je. De voordelen zijn legio, duurzaam, milieuvriendelijk, geluidsarm, licht, netjes, geen energieverbruik, en je moet volledig in balans zijn om er mee te kunnen rijden. Een betere keuze is er niet, vooral omdat er een draadmandje voor onze papieren op gemonteerd is.
De voorzitter heeft ze al besteld en ze worden geleverd in januari, vier per verdieping want het grote nadeel zijn natuurlijk de trappen.
Eerst moet er nog enige aanpassingen in het gebouw plaatsvinden. In het midden van elke gang komen er twee gele strepen, daartussen bevindt zich dan de SegWay-way die niet gebruikt mag worden door de gewone voetgangers. Een No Go Area zullen we zeggen, die hebben ze in New York ook. De facilitaire dienst gaat nog een aantal mensen werven voor het onderhoud. Die sukkels van motorvoertuigen hebben natuurlijk geen enkel sjoege van deze hoogstaande technologie en onderhoud moet wel gepleegd worden. Dus in januari gaan we van start met “management by biking around”. Ik verheug er mij nu al op”.

Totaal wezenloos heb ik het kantoor verlaten en mijn collega’s ingelicht over de nieuwe managementsplannen. Het heeft een dag geduurd voor we met zijn allen weer een beetje op streek waren. Als deze plannen doorgaan, beginnen we de weddenschap “wie als eerste manager op zijn bek valt, op die route 66”.
Onze manager heet Merckx, die van motorvoertuigen is Boogerd en de manager van zorg heet Leontien.

Het moet echt niet gekker worden.

Sjeekspier