Ik word wakker, als de clowneske studente die ik ben, uit een nachtmerrie die helaas werkelijkheid op WdkA (docenten opleiding nota bene) geworden is.

* Geen continuiteit in lesgeven

1. Als gevolg dat materie iets abstract, abstracter, nog abstractere wordt en zich niet meer in de gedachtewereld van de student kan nestelen.

2. Er wordt verwacht van de studenten dat ze 80 percent aanwezig zijn, maar als sommige docenten 50 percent aanwezig zijn (in verband met andere activiteiten buiten de school), doet het er niet toe!

* Docenten zijn niet in staat om duidelijkheid over een opdracht te schepen. Ook niet consequent in hun affirmaties. Deze stelling heeft te maken met:

Dit bericht van jl zette mij op het spoor van het Orion College.

Dit Orion College is een heel extreme variant van Het Nieuwe Leren, maar dat is niet waar ik het over wil hebben. Natuurlijk zijn KPC en Fontys betrokken, maar ook daar wil ik het niet over hebben.

Het Orion College wordt volgens zijn website bekostigd door het ministerie. Het is geen onderdeel van een groot bestuur: het bevoegd gezag ‘Stichting Magical Education’ heeft alleen het Orion College onder zich. Het Orion College heeft volgens zijn website 8 leerlingen. Het is dus mogelijk om een bekostigde onafhankelijke kleine school te beginnen. Interessant voor BON.

Vanmorgen op Radio 1, een discussie over nut en noodzaak van een soort apk keuring voor gas- en electra installaties in woningen. Waar luistert een mens naar kun je zeggen en eerlijk gezegd vroeg ik me dat zelf ook al af.

Wat me opviel was dat één deelnemer kwam met een oplossing: plaats (gas) sensoren op verschillende plekken in elke huis en laat die een seintje geven naar het energiebedrijf als er iets mis is.

Leek me een zinvolle bijdrage, maar daar was de rest van het forum het niet mee eens. Dit wás een technische oplossing en daar ging het helemaal niet om. Het ging er om wie verantwoordelijk was, wie moest contolleren, wie dat moest betalen, welke politieke partij het eerder had aangekaart, waarom dat nooit wat was geworden etc. etc,

Goed onderwijs vraagt om goede docenten. Deze stelling is leeg zonder nadere definitie van “goed”.
Politici en managers hebben in een kakofonie van deskundigheid de ruimte gekregen om “goed” te vervangen door “goedkoop”. Docenten zijn gedegradeerd tot kinderoppas en moeten via een website uitleg vragen over het uitwerkingenboek bij het opgavenboek bij het theorieboek.
Dat is niet goed! Niet goed voor de mensen die zo moeten werken; niet goed voor de leerlingen die zo worden opgeleid; niet goed voor iedereen.
Een uitspraak van een collega was “het moet eerst erger worden voor het beter wordt”

Je kunt het niet aantonen, maar ik denk dat:
– Zonder de heisa die BON heeft veroorzaakt Plasterk wellicht nooit minister was geworden
– En als hij al minister zou zijn geworden, dan zou het voor hem een stuk moeilijker zijn om het gevecht met de malloten aan te gaan.

Kortom: ik denk (wellicht prematuur) dat we hier te maken hebben met een succes dat ook en misschien wel vooral aan BON te danken is.

Oké huid en beer enzo… maar beter te vroeg vroljk dan sjagrijnig gaan slapen.

Proost op ons: ik drink nog een heerlijk glaasje kraanwater 😉

Ik heb de columns van Ronald Plasterk in De Volkskrant over onderwijs op een rijtje gezet.
============================================
2 februari 2007

Holland herrijst!

Daadkracht is schitterend, veel beter dan stroperigheid, daar is iedereen het over eens. Zodra je echter over voorbeelden begint, blijken mensen vóór daadkracht bij voorstellen die ze steunen, en tegen bij voorstellen waar ze tegen zijn. Eigenlijk zou in een regeerakkoord moeten staan: ‘Goede besluiten zullen met daadkracht worden genomen, slechte niet.’ Resteert de vraag langs welke stroperige weg wordt bepaald wat een goed besluit is. De overheid kan overigens heel daadkrachtig zijn, kijk naar de Betuwelijn, de HSL, invoering vmbo, het Nieuwe Leren.

Het onderstaande artikel van een onderwijzer stond in Het Parool van 12 februari 2007.
==============================================
Parttimers teisteren het onderwijs

Balkenende heeft er de mond van vol. Het gezin moet de bakermat zijn van een gedegen opvoeding voor de kinderen en het onderwijs is daarbij een van de speerpunten.

Maar wat schetst mijn verbazing? Het zijn niet de onderwijzers die dertig procent loonsverhoging krijgen, maar de ministers, die met een ‘karig’ loon van 122.000 euro per jaar naar huis komen.

Het verbaast velen in Den Haag dat zoveel onderwijzers het na een aantal jaren voor gezien houden en voor het bedrijfsleven kiezen.

Opnieuw een student met een stuk waar niemand omheen kan. Het kan haast niet anders of het is iemand uit onze omgeving. Geweldig!

Kijk, daar hebben we Backbier en Simons weer, dacht ik toen ik het informatieve Bekostiging Onderwijs (11 – 02) van Mark79 las.
B & S zijn de TNO-onderzoekers die het rapport Taakbesteding en Taakbelasting van leraren (2000) schreven. Op basis hiervan bracht de Onderwijsraad in 2002 het advies uit de vakanties van leraren te bekorten. Van dit advies is nooit meer iets vernomen, tot 11 – 02 2007 dan.
Ik heb het advies en het rapport ooit op een ander forum besproken; hier volgt die bespreking.

Commentaar bij het advies van de Onderwijsraad “Toerusten = uitrusten”.

Aan het recente advies ‘Toerusten = uitrusten’ van de Onderwijsraad ligt ten grondslag het onderzoeksverslag Taakbesteding en Taakbelasting van leraren in het VO – 2000; (E. Backbier, B&A Groep; J. Simons, TNO Arbeid). Voordat ik het bespreek eerst dit: hoe gewoon is het dat de zelfstandige Onderwijsraad zich voor zijn advies aan de overheid baseert op een onderzoek dat in opdracht van diezelfde overheid -het ministerie van OC & W- is uitgevoerd? Dezelfde overheid immers liet in het recente verleden haar onwelgevallige uitkomsten spoorloos verdwijnen, bijvoorbeeld het rapport van de cie Imelman over de kerndoelen in de Basisvorming. Ook wel verdraait ze uitkomsten naar behoefte. Men denke hierbij aan de wijze waarop OC & W nog pasgeleden de ‘Nederlandse’ PISA-resultaten naar buiten bracht. Daar komt dan voor het rapport ‘Taakbesteding en Taakbelasting van leraren – 2000’ nog iets bij. Het had moeten worden genegeerd -omdat het een zeer slecht rapport is van een zeer krakkemikkig onderzoek. Dat, integendeel, het advies erop is gebaseerd, bewijst dat de Onderwijsraad niet langer over een inhoudelijk deskundig oordeel beschikt en zelf aan een adviseur toe is.

Naar aanleiding van een bericht van wms over bekostiging van het onderwijs ben ik gaan speuren naar de onderliggende notitie. Ik heb hem gevonden, zie bijlage. De notitie is afkomstig van het ministerie van OCW en is een reactie op een motie van Lambrechts en Hamer.

Er staan een aantal hele interessante (en zorgwekkende) dingen in deze notitie.

Ten eerste staat er een definitie in van wat als ‘onderwijstijd in de zin van de wet’ geldt (zie de drie punten op pagina 3 van de bijlage). Dit is een heeeele ruime definitie.

Ten tweede staat er iets in over ‘normatieve bekostiging’ wat ik nog niet wist (zie pagina 4 van de bijlage). De overheid geeft scholen geld vooral op basis van het aantal leerlingen. Het blijkt dat scholen met een VBO afdeling ongeveer 15% meer per leerling krijgen dan scholen zonder. Let wel: het is niet zo dat scholen alleen voor hun VBO leerlingen 15% meer krijgen, als ze VBO leerlingen hebben dan krijgen ze ook voor hun VWO leerlingen 15% meer dan een categoriale VWO-school. Dit wist ik niet. Het lijkt me ook onverdedigbaar.