Vanmorgen op Radio 1, een discussie over nut en noodzaak van een soort apk keuring voor gas- en electra installaties in woningen. Waar luistert een mens naar kun je zeggen en eerlijk gezegd vroeg ik me dat zelf ook al af.
Wat me opviel was dat één deelnemer kwam met een oplossing: plaats (gas) sensoren op verschillende plekken in elke huis en laat die een seintje geven naar het energiebedrijf als er iets mis is.
Leek me een zinvolle bijdrage, maar daar was de rest van het forum het niet mee eens. Dit wás een technische oplossing en daar ging het helemaal niet om. Het ging er om wie verantwoordelijk was, wie moest contolleren, wie dat moest betalen, welke politieke partij het eerder had aangekaart, waarom dat nooit wat was geworden etc. etc,
Is dit nou ook zo’n paradigmashift, de paradigmashift van het gasbedrijf?. Het probleem van het detecteren van lekkende gasleidingen is helemaal geen technisch probleem. Om het op te lossen hebben we bestuurs- en organisatie deskundigen nodig. Politici en belangengroepen (huurbond,, vereniging eigen huis).
Dat wat ik de essentie van het probleem en de oplossing vind, vinden de babbelaars een technisch detail waar ze zich niet mee willen bemoeien. En ik zou zeggen: we hebben het probleem nu technisch opgelost, dus laat een paar uitvoeringsjongens maar kijken hoe je die dingen in de huizen krijgt..
En zo is het steeds: elke inhoudelijke discussie wordt de nek om gedraaid van uit proces en organisatie perspectief. En daar zou ik nog vrede mee kunnen hebben als die werkwijzen resultaat zou opleveren. Maar stel je voor dat
– de uitvinder van het wiel eerst over rekeningrijden had moeten praten
– de uitvinder van de hart-long machine eerste de ziektekosten had moeten reorganiseren
– de uitvinder van het internet eerst in de VN tot overeenstemming had moeten komen over wat wanneer door wie en onder wiens verantwoordelijkheid op het web gezet zou mogen worden.
Stelling van de dag: organisatie is facilitatie. Niks meer en niks minder