Minister Bussemaker meent dat de rol van de leraar bij het tegengaan van radicalisering net zo belangrijk is als bij vakinhoud als rekenen en taal.
BON vraagt zich af of de minister dit werkelijk meent? Is het werkelijk de verantwoording van de school om radicalisering tegen te gaan, net als dat het de verantwoordelijkheid van de school is om kinderen te leren lezen, schrijven en rekenen. Natuurlijk is dat onzin en dat moet de minister ook begrijpen. Toch is het treurig dat de reflex om elk probleem op het bordje van het onderwijs te gooien kennelijk meer dan ooit tot in de hoogste organen van de besluitvorming aanwezig is.
Ondertussen moet de rol van de leraar telkens anders. Van onderwijzer, naar coach en nu, zo werd gepleit bij de HO-tour, werd de leraar onderwijsontwerper. Les gaat via ICT natuurlijk.
BON vindt dit niet alleen uiterst ondoordacht, maar ook zeer krenkend voor de beroepsgroep die volgens de bewindslieden zo ontzettend belangrijk is. Belangrijk genoeg om mee te sollen. Hoe lang zullen docenten dit nog accepteren?
Afbeelding: de leraar van de toekomst: het lievelingsschoothondje van de bewindslieden, maar dan wel in een moderne uitvoering.