De PvdA en de VVD lijken plannen te hebben om het aantal vakken in het VO te verminderen, zo meldt onder andere Francine Wildenborg van het Branbants Dagblad. De diepgang was onvoldoende met zoveel vakken, vandaar. Een begrijpelijke gedachte, totdat VVD-Kamerlid Karin Straus op Radio 1 (vrijdagochtend 30 oktober) aan het woord kwam.
Het onderwijs moest verdiept, maar ook verbreed, want er waren allemaal onderwerpen die niet aan de orde kwamen, bijvoorbeeld duurzaamheid. Hoort dat nu bij aardrijkskunde, bij maatschappijleer of bij scheikunde? Op die manier werd het allemaal veel te versnipperd. Dat kan veel beter door met thema's te werken, dan worden dergelijke onderwerpen geïntegreerd en dus met diepgang aangeboden. Het initiatief om het onderwijscurriculum regelmatig en gestructureerd aan te passen aan de moderne tijd kwam uit het veld en werd gesteund door de Onderwijsraad.
Wij vermoeden dat dit een van de uitvloeisels is van het initiatief 'Samen leren' dat René Kneyber en Jelmer Evers samen met Stichting Leerkracht en nog een clubje belanghebbenden hebben gestart. De gedachte achter het initiatief van Evers en Kneyber is positief, want ontstaan vanuit de behoefte om nu de leraren eens aan het woord te laten. Onze twijfels lijken nu helaas bevestigd te worden. Het is voor OCW, de PvdA en de VVD een mooi vehikel om onder de vlag van vernieuwing van onderop de eigen agenda door te drukken. Eerder schreef Scienceguide daar al een uiterst scherp artikel over, dat vanuit meerdere kanten bevestigd is. Opmerkelijk hierbij is dat Evers en Kneyber, op Twitter geconfronteerd met het Sciencguide-artikel, volstonden met de opmerking dat het framen en erg slechte journalistiek is en er verder inhoudelijk niet op ingaan.
Minister Bussemaker is een scherp strateeg. Zij benadrukt het belang van goede leraren, maar gebruikt dit als hefboom om alle leraren verplicht te laten nascholen en om de werkgevers daarin een belangrijke rol te laten spelen. Tegelijkertijd worden alle onderhandelingen over professionele ruimte ernstig verstierd en hoeven scholen geen openheid te geven over de bevoegdheden van hun docenten. Wij vrezen dat 'Samen leren' door de gevestigde politiek niet alleen gebruikt wordt om beleidsmatig zaken voor elkaar te krijgen, maar ook om de macht van de onderwijsbonden te minimaliseren. Samen leren wordt zo dus verdeel en heers. Dat motto zou overigens ook goed van toepassing kunnen zijn op de machtverhouding op scholen waar meer met thema's dan met vakken wordt gewerkt. De overgang van secties naar jaarteams heeft hier al een desastreuze invloed gehad. Een thematische aanpak verslechtert de positie van de vakdocent nog veel sterker.
Verdiepen en verbreden tegelijk, met thema's, gepresenteerd als een initiatief uit het veld en ingediend vanuit de Tweede Kamer. Je moet er maar op komen. De minister is een scherp strateeg.
Los van alle strategie, de
Los van alle strategie, de inhoud van nieuwe vakken als ANW en NLT is gemankeerd, en hetzelfde geldt voor de wiskundevakken en het nieuwe natuurkunde. Verhaaltjes over in plaats van formules, denken in de lucht ipv doen. Ik vraag me af of een alpha soortgelijke observaties bij de taalvakken. Ik vermoed van wel.
Correctie: Ik vraag me af of
Correctie: Ik vraag me af of een alpha soortgelijke observaties maakt bij de taalvakken. Ik vermoed van wel.
Je kan ook gebruik maken van
Je kan ook gebruik maken van deze beweging. Door met thema’s te werken komen de docenten van de diverse secties veel nauwer met elkaar in contact.
Vanuit 1 sectie melden dat er niet genoeg tijd is om een onderwerp fatsoenlijk te behandelen is iets. Met 4 a 5 verschillende vakgebieden benadrukken dat er te weinig tijd is voor de juiste behandeling is iets anders.
Zie het niet als een verdeling. Maar als een prikkel om een nieuwe vorm van samenwerken te activeren.
Zo komen secties van hun eiland af.
Elke beleidsmaker wil toch zo vreselijk graag dat de docent verantwoordelijkheid draagt voor de kwaliteit van onderwijs ?
Laat dan al die verschillende vakdocenten verklaren dat ze die verantwoordelijkheid niet wensen te dragen zolang de facilitering om de gevraagde kwaliteit te leveren onvoldoende is.
Een onderdeel van kwaliteit bewaking is namelijk het beoordelen van de aanwezige middelen.
Maak gebruik van de mogelijkheden. Net als deze minister. Wanneer komt er eens een speler in het veld die deze technieken net zo beheerst als de nu aanwezige politici en beleidsmakers ?
Als die er niet is en niet komt, is de enige mogelijkheid deze mensen af te remmen, hen via de rechter hen aan HUN verantwoordelijkheden te herinneren.
Elke nu aanwezige onderwijsbobo doet de uiterste best vooral de verantwoordelijkheid voor de basis af te stoten. Voor prestige projecten en dure speeltjes staan ze in de rij. Maar wie draagt de ” last ” van de gewone lessen etc ?
Vraag het aan de rechter. Dan weten we het.
Projecten kun je pas beginnen
Projecten kun je pas beginnen als er genoeg diepgaande kennis is op de verschillende vakgebieden.
Ik heb er ervaring mee. Zowel op de universitaire lerarenopleiding als in het havo/vwo-onderwijs.
Op de universiteit liet ik – verplicht- verschillende gammastudenten samenwerken. Daar bleek alleen iets uit te komen als de maatschappijleer-student goed onderlegd was en zijn vak als basis gebruikte. De studenten uit andere vakken vulden dan aan. Maar zij moesten diep in hun vakgebied duiken om de nodige kennis en vaardigheden in te kunnen zetten.
In het voortgezet onderwijs is het op verschillende scholen een traditie om projecten op te zetten. Dat is in de regel een losse oppervlakkige bedoening. Want door gebrek aan een stevige vakmatige ondergrond wordt wat materiaal verzameld en aan elkaar geplakt. Alleen als de vakleerkrachten nauw betrokken zijn en leerlingen extra inhoudelijke ondersteuning geven met een gevoelige didactiek die daarop is afgestemd, kan er een goed resultaat geboekt worden.
Het profielwerkstuk zal dan ook bijna nooit verschillende vakgebieden integreren. Daar zijn leerlingen niet aan toe. Het helpt hen wel om een vakonderwerp veel verder en veel meer betrokken dan normaal uit te diepen. Daar is de vakleraar dan ook de begeleider. Waar die ontbreekt, verliezen de leerlingen elke richting en de diepgang die nodig is.
Projecten leiden tot oppervlakkigheid. Verdiepen doen ze niets. Daar is ook de tijd niet voor, want het kost al veel tijd om het brede gebied te onderzoeken.
Het valt me op dat Denise de
Het valt me op dat Denise de enige is die in deze kolom over strategie met ideeën voor het plegen van verzet komt. Haar insteek tussen al die bijdragen van chroniqueurs en duiders kan BON aan sterke tanden helpen om hard mee te bijten.