Vandaag heeft de commissie Halsema Ad Verbrugge geraadpleegd in verband met het vervolgonderzoek naar de ondergang van onderwijsreus Amarantis. De bedoeling was interpretatiekaders te helpen stellen voor dit onderzoek. Het was een plezierig en bovenal vruchtbaar gesprek waarin wederzijdse herkenning was over feiten, oorzaken en achtergronden van de problemen. BON vertrouwt er op dat dit gesprek heeft bijgedragen aan de belangrijke taak van de commissie.
Bij dit bericht staat: 0
Bij dit bericht staat: 0 reacties.
Dat verbaast me niets. Ik heb alleen een vraag: hoe breed politiek is de commissie samengesteld? Dus tot wie gaat die wederzijdse herkenning? En gaat de commissie, net zoals die van Dijsselbloem conclusies trekken die straks wel zweven in de onmetelijke ruimte of geplet worden onder papieren in een bureaula, en die er vervolgens toe leiden dat de bewindslieden het laten zoals het was?
Ik weet het ook niet
Ik weet het ook niet Philippens, hoorde Ad's verhaal en denk dat we weinig meer kunnen doen dan onze neus er in steken. Het BON geluid wordt nu braaf door velen geëchoot, maar ik heb nog niet het volste vertrouwen dat dat ook daadwerkelijk veel verschil maakt. De macht is nog steeds bij het ongecontroleerde middenveld, de lumpsum is nog voor geen jota veranderd en ondertussen wordt het onderwerp "onderwijs" met de dag minder minder relevant in het licht van enerzijds de EU, Euro en Griekenland en anderzijds de nationale discussievluchtheuvels als Johanna de bultrug.
Het is een constatering zo in de donkere dagen voor Kerstmis die ik al veel vaker heb gedaan en waar ik op zwakke momenten knap chagrijnig van word. Ik heb daar voor mezelf maar één antwoord op: het gevecht volhouden voelt beter dan opgeven. Het is een zaak van een lange adem. Sinds we met BON begonnen zijn zijn we al ruim een VO-generatie en bijna een PO generatie verder. Misschien zijn we voor hen te laat, al hoop ik dat we in ieder geval de idioterie van het nieuwe leren en een verdergaande schaalvergroting hebben gestopt. Anders was het nog veel erger geweest,
De vraag is natuurlijk of de
De vraag is natuurlijk of de onheilige alliantie in de Boardroom van de CBE Acedemica in kaart gebracht wordt. CBETimes.pdf, het krantje uit 2007, is verplicht leesvoer voor de Commissie Halsema. Wie zorgt dat ze het lezen en de juiste conclusie trekken, formuleren, en niet vervolgens weer uit het rapport laten halen.
Ik heb hetzelfde gevoel, plus dat (helaas) ouders niet echt deelnemen in BON of er een plaats hebben. Verder ben ik het helemaal met je eens, waardeer je reacties en inzet enorm : volhouden, nooit opgeven.
Wat betreft schaalgrootte : ik vrees dat het tij nog niet keert. Het zou relatief zo eenvoudig zijn om een kosten/baten analyse op te stellen waaruit kan blijken dat beyond een zekere omvang (die voor PO en VO sterk verschilt) het schaal-effect omkeert en vanaf die omvang nadelig wordt. BON zou daarin een richting aangevende rol kunnen spelen ; ook er veel waardering mee kunnen oogsten.
HNL is misschien over zijn hoogtepunt heen ; zou kunnen, de kritiek op HNL wordt omvangrijker en meer gehoord ; watr heel goed is. (Helaas, een verwant probleem dat in het verlengde van HNL ligt : omvang en macht, ja terreur, van Cito zijn nog lang niet uitgerangeerd).
Nog dit : na HNL geldt ook : wie gaan er worden "omgeschoold" in die meer fundamentele aanpak van rekenen ? Wie doen het, en waar ? Dat wordt iig nog een hele klus, nog verder gecompliceerd door de overlevingsdriften van al die instituten en advizeurburotjes en dito consultants, die zijde spinnen bij HNL.
En tenslotte nog deze : eenmaal HNL op retour : wat gaan "we" doen inzake talen onderwijs ? Daar is een gigantische efficiency te behalen.
Ik ben er voorstander van dat
Ik ben er voorstander van dat er minstns na telkens 3 leerjaren een afsluitend staatsexamen afgenomen wordt in ruil voor een zeer grote vrijheid van scholen om het onderwijs in al zijn facetten naar eigen inzicht in te richten. Dat betekent niet dat ik het samenstellen van de opgaven en de normerig van die staatsexamens aan het CITO zou willen overlaten. En aan de vrijheid om het onderwijs naar eigen izicht in te richten hebben we niet zo veel als de overheid het oprichten van nieuwe scholen onder nieuwe schoolbsturen zo moeilijk blijft maken. Er mag ook best 20% eigen ruimte komen waarover scholen en vooral de ouders van de leerlingen vrij over mogen beschikken. Zelf zou ik die voor het VWO o.a. willen vullen met een ander soort wiskunde (lonesomejoeische wiskunde) en vertalen bij de moderne vreemde talen voor die ouders/leerlingen die willen dat taalonderwijs vooral gericht is op het begijpen van beschouwlijke en literaire teksten in meerdere talen en het spelen met taal. Maar andere ouders mogen over die invulling best anders denken. Onderwijs volgens de beginselen van BON moet in elke regio aanwzig zijn.
Ouders betalen via de belastingen naar draagkracht voor het onderwijs aan hun kinderen. Ik vind dat ze daarom ook iets (weer) te vertellen moeten krijgen over het onderwijs aan hun eigen kinderen, Vandaar die 20%. Met dichtgetimmerde schoolprogramma's en afnemende vrijheid van schoolkeuze gaan we wat dat betreft helemaal de verkeerde kant op.
@Sassoc: Volgens mij kan elke
@Sassoc: Volgens mij kan elke ouder lid worden van BON en heeft dan net zoveel stemrecht als elk ander BON-lid. In theorie kan de besluitvorming binnen BON worden gekaapt door leerlingen of ouders of leraren of zelfs bestuurders. Daarom is nodig dat BON aan gewicht wint bij de groep die zij wil vertegenwoordigen: mensen die menen dat het Onderwijs in Nederland Beter kan en moet.
@Weehuizen: Geef je er rekenschap van dat een centrale toets 'na 3 leerjaren' in de praktijk forse nadelen heeft. Indien het een high-stakes-toets betreft (waarvan school- en lerarenbelangen afhangen) zullen scholen hun curriculum en toetswijze aanpassen, en het is nog maar de vraag of de leerling daar beter van wordt. Volgens Diane Ravitch, ooit voor-, nu tegenvechtster van centralistische toetsen, juist niet.
Een punt dat jou moet verblijden: scholen hebben allang de 'vrijheid om onderwijs naar eigen inzicht in te richten' of om 'scholen naar nieuwe inzichten op te richten'. Van die vrijheid wordt driftig gebruik gemaakt.
Als leraar Nederlands heb ik niets in de weg staan om leerlingen te laten 'spelen met taal' of om hen 'beschouwelijke teksten' te laten begrijpen.
Van 'dichtgetimmerde schoolprogramma's' of 'afnemende vrijheid' is absoluut geen sprake. Hoe komt u er bij?
We houden vol sassoc. Laat
We houden vol sassoc. Laat niemand het in zijn hoofd halen dat het hier om meningsverschillen gaat tussen fatsoenlijke mensen.
@ couzijn : dat is zo, ouders
@ couzijn : dat is zo, ouders kunnen lid worden van BON. Ouders, of leerlingen, kunnen zelfs BON kapen. Meer dan een theoretische mogelijkheid, echter, is dat niet. Ouders zijn niet meer massaal op te trommelen voor beter onderwijs. De jaren dat dat wel mogelijk was, liggen 30, 40 jaar achter ons, ik heb er nog aktief aan meegedaan. Het is ook niet alleen een kwestie van algehele maatschappelijke apathie.
Theoretisch is er geen speld tussen te krijgen : ouders die opkomen voor hun kinderen en voor onderwijs. Maar ze zijn druk met hun tweede banen, de crèche, de hypotheek, de skivakantie van hun kinderen, de zaterdagse sportvelden prioriteit. Wat ironie ! En voorts, welke ouders hebben inzicht in materie zoals reken-onderwijs, talen, child development, onderwijskunde ? Of ideeën over school-bestuur en -organisatie ?
Ouders laten het massaal afweten inzake onderwijs voor hun kinderen – tenzij ze, op individuele basis, klachten ventileren over jantje of marietje, of wraak (op een leraar, op de school) zoeken. De school shooting variant, zonder kogels, maar ook fataal.
Ouders zijn nu even niet de juiste weg naar verbetering van de nationale onderwijs-situatie. Ik wou dat het anders was. Die "verbetering" is, nota bene van overheidswege, in handen gegeven van instituties, door de minister besteld om welgevallige adviezen te genereren. De laatste lapsus is de benoeming van die PvdA wethouderster uit Utrecht in de PO raad, mogelijk heeft de lieverd klantjes thuis. Ironie. Die instituties zijn gecreëerd om "het" (het=het mijnenveld "onderwijs") voor ambtelijk en politiek den Haag hanteerbaar te maken. Hun eigen regeltjes zijn te complex geworden voor simpele zielen zoals non-profit bestuurders – mega moet. Wat dat oplevert – vraag het bij Amarantis, InHolland en al die andere half en heel verzakte ROC-cen en andere "schoolgemeenschappen" ; die ondanks failure de dienst blijven uitmaken.
Niettemin : BON zou er goed aan doen om te helpen, ouders te mobiliseren – zeker in sommige sectoren, waar onrust is, zou dat kunnen lukken. Een tweede hefboom, de mythe van schaalgrootte, ligt ook binnen handbereik. De BON'se reken-revolte laat zien dat initiatief mogelijk is en succes kan hebben.
Facit : ouders zijn niet geinteresseerd in het reilen en zeilen in de school van hvan "hun" sch
@sassoc Als ouder ben ik al
@sassoc Als ouder ben ik al een aantal jaren lid van BON. Waarom? Omdat ik uitermate ontevreden was en ben over de staat van het Nederlandse onderwijs.
Meer dan 10 jaar geleden sloeg de verbazing toe, toen ons oudste kind naar de basisschool ging. Eerst houd je je rustig, ervan uitgaande dat de leerkracht het beter weet dan jij ''als ouder''. Zo ben je opgevoed en zo is je verwachtingspatroon.
Er kwam al gauw een omslagpunt met name toen wij het lesmateriaal van rekenen en taal bij een 10 minuten gesprek in mochten zien. Blijdschap en trots bij de leerkrachten, verbazing bij de ouders. En de leerkrachten? Totaal niet toegankelijk voor enige reflectie. Later als je het aardrijkskunde en geschiedenis materiaal ziet, dan rijzen je werkelijk de haren te berge. Aan het einde van de basisschool is het niveau bedroevend laag. Wil je daar als ouder wat mee, dan word je vrijwel altijd gezien als een overbetrokken ouder die een prinsje of prinsesje aan de keukentafel denkt te hebben. Je wordt niet serieus genomen omdat zij (de leerkrachten) de deskundigen zijn en ouders niet. Dat we inmiddels in Nederland de fase hebben bereikt dat het niet zo moeilijk meer is om meer te weten dan een leerkracht die in de afgelopen 20 jaar van de Pabo is gekomen, schijnt nog bij deze beroepsgroep niet doorgedrongen te zijn.
Er zijn heel wat ouders die er zo tegen aan kijken. Maar je hebt geen enkele mogelijkheid om er wat aan te doen. Een MR is daar te beperkt voor. Vroeger zaten er ouders in een Bestuur van de school. Het was een co-productie. Nu is het de markt van veelal slecht lesmateriaal en leerkrachten die binnen een keurslijf zitten van een ''systeem'' of onvoldoende ''in huis hebben''. Ook het aan de leiband lopen van CITO is een kennisverarming die maar weinig mensen (leerkrachten en ouders) door hebben.
Op Twitter noemde BON recent het woord framen. Indien de producten van CITO (LVS en eindtoetsen) goed worden bestudeerd, en tevens de inspectierapporten van de Onderwijsinspectie, dan mag toch zeker een ''voorzichtige'' conclusie getrokken worden dat dit niet het instrument is om het niveau van kinderen te meten. Waarom zijn er nu reparatie examens (weliswaar uitgesteld) nodig in het VO? Het is in beperkte mate een kennis meet instrument, voor de rest vaardigheden. Het heeft niets met framen te maken maar met fact-finding.
En ja, die verbazing stopte niet toen we het toneel van het middelbare onderwijs betraden. Zelfstandig werken, veel lesuitval, en ook weer methodes waarvan je denkt welke deskundige (academicus) heeft dit zo kunnen bedenken. Docenten die geen lesgaven maar rondliepen en faciliteerden. Waarom heb je dan nog leerplicht heb ik mij wel eens afgevraagd.
Ouders zijn er meer dan leraren, dus als die gemobiliseerd worden dan heb je wel wat. Maar een grote groep is murf en anderen zijn weer met andere zaken bezig. Een kleine groep is actief, maar het is spitsroeden lopen, want voordat je het weet sta je op lange tenen.
BON zou die twee groepen samen kunnen brengen en dan is de vuist wat groter.
Terwijl de jongens van De Wit
Terwijl de jongens van De Wit niet stil zitten: www.tvc.nl/syv_files/file/downloads/20063%20issue.pdf
@Gaia, er is inderdaad veel
@Gaia, er is inderdaad veel slecht lesmateriaal. Wat wiskunde betreft kennen we de hoofdoorzaak, maar ook voor mijn vak zijn er veel kletsboeken, zonder enige didactische ondergrond.
Dat wordt nog erger nu weer een nieuwe beweging in gang wordt gebracht. De iPad is nog nauwelijks op de markt of scholen gaan over tot het afschaffen van de zware boekenpakketten en gebruiken dat apparaat.
Dat zal de problemen van dat lesmateriaal nog verergeren. De grote uitgevers zijn er als de kippen bij om hun methoden te digitaliseren, met leuke filmpjes om het op te leuken. Maar in mijn vak worden de beste methoden (onder andere natuurlijk de mijne) uitgegeven door kleine uitgeverijen. Die digitaliseren nog niet. Niet alleen omdat ze daar geen afdelingen voor hebben, maar vooral omdat zij kiezen voor sobere lesboeken die er niet "uitzien als leuke bladermagazines" zoals mijn leerlingen andere leerboeken wel eens karakteriseerden. Die worden gebruikt door leraren omdat daar zoveel leuke opdrachten bij ontwikkeld zijn, met filmpjes, met internet-speeltjes. Dat houdt de leerlingen bezig en de leraar kan nog eens op adem komen, zeker als zijn achtergrond niet erudiet genoeg is.
Een goede leraar overstijgt
Een goede leraar overstijgt elk lesmateriaal.
Maar die kiest ook het beste
Maar die kiest ook het beste materiaal.