Stichting van het Onderwijs van start

Onder voorzitterschap van Sijbolt Noorda (VSNU) gaat vandaag (22 maart) de Stichting van het Onderwijs van start.
De Stichting van het Onderwijs is verantwoordelijk voor de organisatie van een- of tweemaal per jaar strategisch overleg tussen de vertegenwoordigers van het hele onderwijsveld met de overheid. Het eerste aanspreekpunt van de stichting is de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Afhankelijk van de agenda bepaalt de Minister of er andere kabinetsleden voor het overleg worden uitgenodigd.
Het strategisch overleg gaat om onderwijsbrede (sectoroverstijgende) vraagstukken. Volgens staatssecretaris Van Bijsterveldt moet daarbij vooral ook naar de wensen en behoeften van leerlingen, studenten, ouders en professionals gekeken worden.
De komst van een Stichting van het Onderwijs heeft zijn oorsprong in het ‘Advies LeerKracht!’ (2007) van de Commissie Leraren onder leiding van Alexander Rinnooy Kan. De commissie signaleerde een grote versnippering aan organisaties in het onderwijs en stelde voor de slagkracht te vergroten door een breed platform in het leven te roepen.
Het initiatief voor de oprichting van de Stichting van het Onderwijs is genomen door de sociale partners. De oprichters zijn de werkgeverskoepels PO-, VO-, MBO-, HBO-raad en de VSNU, en de vakcentrales ABVAKABO FNV, de Algemene Onderwijsbond, CNV Onderwijs, CNV Publieke Zaak en de Federatie van Onderwijsbonden CMHF/MHP.

Bron: OCW (22-03-2010)

8 Reacties

  1. Piramide alsmaar hoger…
    De piramide lijkt alsmaar hoger, terwijl dit nieuwste clubje toch bedacht lijkt om de basis te bereiken .
    Hoe hoog moeten we nog gaan.

  2. waarom
    Waarom een stichting? Waarom geen vereniging? Waarom moesten bonden en raden nog een platform hebben? Hoe ziet de belangenbehartiging van gewone docenten eruit, om van gewone studenten/leerlingen maar te zwijgen………..Ik snap het niet zo goed.

    • Het allergrootste voordeel
      van een stichting is, dat nooit of te nimmer er ook maar iemand is die inzicht krijgt in de financieen van de stichting. Ook niet met de wet openbaarheid van bestuur. Dat is ook de reden waarom bijna alle scholen zijn ondergebracht in een stichting.

        • Mooi toch
          “Het onderwijs heeft een Deltaplan-gevoel nodig”
          En Bon heeft het al geschreven!

        • Deltaplan, waar hebben ze dat van? (1) (met dank aan gems)…
          De Stichting van het Onderwijs wil vaker met één mond richting het kabinet spreken. Ook wil het platform werken aan een positiever imago voor het onderwijs. De stichting bundelt 400 duizend werknemers en miljoenen leerlingen. In de sector gaat 35 miljard euro om.
          Alle veranderingen in het onderwijs moeten bij de scholen zelf beginnen, niet aan overlegtafels. Wij kunnen scholen helpen moed te vatten, goede ideeën helpen verspreiden. We gaan geen opdrachten of beslissingen opleggen.
          Niemand is tegen goed onderwijs, maar we hebben het er zelden over. We willen dus een andere lichtverdeling, weg uit de schaduw. Als je bijvoorbeeld zegt dat elk talent telt, waarom worden scholen dan alleen afgerekend op het slagingspercentage? Dan tellen niet de leerlingen, maar de statistieken.
          We willen uitdragen dat een school geen bedrijf of supermarkt is, maar een werkgemeenschap.

        • Deltaplan, waar hebben ze dat van? (2)…
          Leraren moeten betrokken zijn, gericht op ieders talenten. Een school is een partnerschap met de omgeving, de leerlingen en de ouders. Verschillen moeten worden gezien, erkend en benut. Er is inspirerend leiderschap nodig. Alles moet als doel hebben leerlingen voor te bereiden op hun toekomst, zodat ze het maximale uit zichzelf kunnen halen.
          Er is veel kritiek op het onderwijs, terecht en onterecht. Je moet als jonge leraar wel heel veel uithoudingsvermogen hebben om het na vier jaar voor de klas nog steeds leuk te vinden. We moeten ook succesverhalen durven vertellen. Van een sporter die die zeurt en klaagt weet je één ding: die wordt geen kampioen. Onderwijs moet iets worden zoals sport: iets waar je graag over praat en een positief gevoel bij hebt. Maar een verandering van cultuur en reputatie is een kwestie van decennia.
          Maar we gaan wel berzuinigen. De meeste partijen erkennen dat onderwijs een levensnoodzaak is. Zonder geld gaat het niet, maar geld alleen is niet genoeg: het gaat ook om toewijding. Het onderwijs heeft een Deltaplan-gevoel nodig.’

          Deltaplangevoel, hoe komen ze daaraan?

          • deltaplan gevoel
            Zover ik weet kan ieder die de BONkernpunten onderschrijft lid worden van BON.
            De Stichting van het onderwijs is dus een omweg.

Reacties zijn gesloten.