Verzoekje

Verzoek.

 

Zo een vijf-zes keer per jaar vind ik een mailtje in mijn inbox waarin een school mij verzoekt of het eventueel mogelijk is om bij een of andere gelegenheid een column voor te lezen ter lering en vermaak. Steeds laat ik vriendelijk weten niet op het verzoek in te willen gaan en daar houdt het dan meestal mee op. Scholen beseffen wel dat met mijn aanwezigheid het succes van hun feestje niet staat of valt en mijn ijdelheid beperkt zich tot het jaarlijkse symposium van Beter Onderwijs Nederland.

Meestal, schreef ik. Vorige week voltrok zich hetzelfde ritueel, mailtje met verzoek, vriendelijk mailtje terug met weigering, klaar is Kees. Niet dus. Volgende dag weer mailtje in inbox of ik er toch niet nog eens rustig over wou nadenken want de school, een groot ROC, bestond 20 jaar en er waren verschillende festiviteiten gepland. Voor de docenten een ‘good practice day’, zij mochten op hun vrije zaterdag de hele dag aan elkaar in workshops vertellen wat ze zoals met hun leerlingen tijdens de lessen uitspookten en hoe vernieuwend ze wel bezig waren met IT, competentielijstjes, innovatie en andere dingetjes, kortweg een soort van onderwijs inteelt markt met verplichte aanwezigheid. Verder werd er in een apart deel van het schoolgebouw een soort van overzichtstentoonstelling opgesteld met de uitermate originele titel ‘Toen en Nu’ ter opluistering van 20 jaar ROC. Het was de bedoeling dat bij de feestelijke opening  van de overzichtstentoonstelling op zondagmiddag ik een woordje zou doen over het onderwijs toen en nu en als het eventueel kon een beetje cynisch humoristisch. Vilein was er nog aan toegevoegd dat ouders en leerlingen waren uitgenodigd op dit feestelijk lintjesknipwerk en medewerkers apart dringend verzocht waren aanwezig te zijn om een en ander in goede banen te leiden en ik mij zodoende kon verheugen in een grote schare van misschien wel honderden luisteraars.

Wederom liet ik de goede man weten niet op zijn verzoek in te gaan en wenste hem veel succes met de tentoonstelling.

Buiten de waard gerekend, het was een echt bijtertje, liet niet los, dus na twee dagen weer een mailtje met veel bla bla om mij te overtuigen toch mijn beste beentje voor te zetten en nogmaals te willen overwegen blablabla.

Nou, ik heb mijn beste beentje voorgezet. Nadat ik op het wereldwijde web mijn licht had opgestoken omtrent de opvang van het ROC, een fusie van maar liefst 18 scholen voor mbo en in hun twintig jarig bestaan zes keer gereorganiseerd liet ik de bulldog weten enige interesse in zijn verzoek te hebben en vroeg vriendelijk wat de school er financieel  voor over had om mij in persoon te mogen begroeten. Al snel kwam een antwoord dat ze het lieve sommetje van 200 eurietjes in gedachten hadden. Eerlijk gezegd, van een ROC dat zijn docenten verplicht om op zaterdag en zondag hun uurtjes te vullen met gekkigheid had ik minder verwacht. Nog even verder gezocht bij de alwetende mevrouw google en ik kwam er al snel achter dat de jarige een reservepotje had van 360 miljoen.

Met dat grote bedrag in mijn achterhoofd knutselde ik een mooi mailtje in elkaar waarvan ik op voorhand kon vermoeden dat het kwaad bloed zou zetten, wat dan ook de bedoeling was.

Omstandig legde ik het bijtertje uit dat het in opdracht schrijven van een column niet zo maar in een handomdraai gerealiseerd was. Dat hij moest begrijpen dat ik minstens een dagdeel nodig had voor research en dan nog een dagdeel om de column te schrijven. Verder moest hij er rekening mee houden dat de reistijd van mijn huis naar de school ongeveer 2 uur zou bedragen, enkele reis, en dat een kleine kilometervergoeding van 50 cent per kilometer in rekening zou worden gebracht.

Het antwoord kwam vlugger dan verwacht en tussen de regels door was het gekners der tanden duidelijk merkbaar en kwam de manager van ‘mag het een onsje minder zijn’ om de hoek kijken. Het kwam er op neer dat hij zich niet had gerealiseerd dat ik een nieuwe column zou moeten schrijven omdat hij vermoedde dat een oude ook wel kon dienen en dat reistijd geen ‘werktijd’ was en dat 50 cent toch wel wat veel was want ‘zijn werknemers’ moesten zich tevreden stellen met 28 cent zoals wettelijk was vastgelegd. Hij eindigde de mail met veel begrip en verhoogde mijn gage met 50 eurietjes.

Aangezien hij nu in de hoek zat waar ik hem hebben wou, de hoek van de steeds calculerende manager die als het in zijn voordeel is de ‘wettelijk vastgestelde regelingen’ erbij haalt en verder elke docent, door hem werknemer genoemd, onwettelijk het vel over de oren trekt. Mijn beurt voor de genadeslag.

Ik dankte hem voor het begrip, je moet dat soort eerst stroop om de mond smeren, en rekende hem toen voor wat zijn verzoekje hem ging kosten. Aangezien de school reeds zes reorganisaties achter de rug had vermoedde ik dat hij wel wist wat een ‘onderwijsadviseur’ tegenwoordig in rekening brengt en omdat ik mezelf toch zag als een soort adviseur zag hij rekening moest houden met hetzelfde uurloon.

4 uurtjes research, 4 uurtjes schrijven, 4 uurtjes rijden dubbel tarief wegens zondag, 1 uurtje wachten en column voorlezen dubbel tarief wegens zondag, en 340 km aan 50 cent de kilometer alles op te hogen met 21 procent BTW  Alles bij elkaar opgeteld en meegewogen ging hem het verzoekje 125 eurietjes keer 18 uur, 170 eurietjes kilometervergoeding en BTW kosten. Alles bij elkaar een kleine 3000 euro, vooraf te voldoen. Vilein vroeg ik ook nog of het nodig was om mij na het lezen van de column tussen de genodigden te begeven en wees hem nog eens vilein op het zondagstarief en dat ik niet gewend was om 2750 euro uit te geven aan verjaarcadeautjes.

Het mailtje eindigde met ‘indien u akkoord kan gaan met dit voorstel, gelieve mij per kerende datum, en gewenste aankomsttijd te laten weten en het adres waarheen ik de factuur kan sturen.’ Zoals verwacht en ook wel de bedoeling was, nooit meer iets van gehoord.

Jesse Jeronimoon

6 Reacties

  1. Hilarisch! Voor alleen het

    Hilarisch! Voor alleen het schrijven van zo'n mail zou al betaald moeten worden.

    Helaas is niets menselijks mij vreemd: wat zou ik graag de naam van die school/opleiding willen weten…

Reacties zijn gesloten.