De aller-allergelukkigste kinderen ter wereld wonen in Sneek. Zij, de leerlingen van de Driemaster, mogen door de poorten van de toekomst lopen. Om hopelijk een deukje in het universum te slaan, zou Steve Jobs zeggen. De Ipad zal goedmaken wat de aanwezigheid van leerkrachten al eeuwen niet is gelukt: fantastisch onderwijs. De juffen verdwijnen. Coaches komen ervoor in de plaats. De blijdschap spat er vanaf. Met mijn kop gevaarlijk boven het virtuele maaiveld waag ik mij aan een punt van kritiek. Want liever zonder kop dan een slaafse volgeling van een veganist.
In mijn geliefde Friesland, waar ze op scholen nog knokken voor hun taal en cultuur gaan ze voor de Steve Jobs bijl. Als ik iéts niet associeer met Friesland is het wel Steve Jobs. Had Jobs voor ogen dat kinderen vanaf vier jaar zonder juf op de Ipad hun lesjes kunnen maken? Kinderen die dagelijks langs de weilanden en dorpspleintjes fietsen om op school alleen in een hoekje via een “app” welkom te worden geheten? Is er een app die Sterre en Karel de aandacht geeft die ze verdienen? Mijn zoontje van twee heeft ook mijn Ipad ontdekt en roept hard NEE! als ik niet het gewenste filmpje tevoorschijn tover. Ik hoor mezelf vragen: ‘‘wat wil je dán zien”? Dat weet hij niet, want hij is twee. Ik ben er van overtuigd dat kinderen van 6 of 12 ook niet weten wat ze willen. Dat moet ze nou juist verteld worden.
‘Het onderwijs voor de nieuwe toekomst’, ook wel ‘O4NT’ (wie verzint het!) is er helemaal klaar voor. Boven zijn vertrouwde hutspot met draadjesvlees roept een bedenker van O4NT opgetogen tegen een journalist dat regulier onderwijs eigenlijk maar ‘Amish onderwijs’ is. U weet wel, waar ze nog op stenen tablets werken. Verheven door al die moderniteit kruipt hij na het eten met zijn kopje Senseo op de bank voor een avondje VARA. Zijn ongestrafte minachting voor wat de mens aan moois al achterliet en voort kan brengen wakkert zijn hoogmoed alleen maar aan. Een treurig beeld rijst op. Echte visie en vooruitgang heeft immers met toekomstfundamentalisme niks te makken. Wel met inzet en oorspronkelijkheid. Of iets toekomst heeft bewijst zichzelf daarna wel.
Tot nu toe zullen slechts tien kinderen (van de bijna 80) niet terugkeren op de Driemaster na de zomervakantie. Vodafone, Apple en de directie hebben heel goed begrepen hoe de weigeraars en twijfelaars over de streep te trekken. De school is de hele dag open! Besparing op de naschoolse opvang is snel verdiend. Zoals docent Nederlands Martin Slagter treffend uiteenzette in de NRC van 15 april: ‘jongeren zijn zo gelukkig omdat ze niet hoeven leren.’ Ze moeten niks meer, alles moet leuk zijn. Het geluk, de euforie is echter maar van korte duur. Wie gaat ze dat vertellen?!
Niets is erger dan kinderen niet voorbereiden op het echte leven, waarin niet leuke dingen doen dagelijkse kost is. Ik ga mijn zoon leren dat uitgesteld geluk door ambitie en doorzettingsvermogen veel meer de moeite waard is. Leuk en leren gaan niet samen, niet per definitie. Geluk maakt niet gelukkig. En ons geluk is al helemaal niet in goede handen bij diegenen die achter onze rug ons leven overnemen: de overheid, bedrijven en verzekeraars. Dat deukje in het universum slaan ze er met de beste bedoelingen wel voor je uit.
Ik wil iets toevoegen over de
Ik wil iets toevoegen over de tijdsschaal en de intensiteit van het geluksgevoel. Tot een zekere grens geldt: hoe meer men zich ergens voor moet inspannen, des te groter wordt het geluksgevoel op het moment dat het lukt. Dat lukken kan betekenen dat iets “werkt” (contraptie, taktiek) of dat men iets begrepen heeft. Dat heeft niet alleen maar betrekking op schoolse inspanningen waarmee men later in het leven kan slagen, “per aspera ad astra”. maar ook op veel kleinere tijdsschaal, als men er in slaagt om een wanhopig makende moeilijke wiskundeopgave op te lossen. Men voelt zich dan dolgelukkig. Of als je plotseling iets van Nietsche begrijpt. Trouwens bij het worstelen met een wiskunde-opgaven hoef je helemaal niet ongelukkig te zijn. Bij een judoworsteling heeft menigeen genoten van de zware worsteling zelf.
Sietske,Ik denk dat je toch
Sietske,
Ik denk dat je toch de mogelijkheden van een school met den I-Pad onderschat.
Je kunt er leuke hutten mee bouwen, in de gymles ermee discuswerpen, en op het schoolplein elkaar mee om de oren slaan. En ook voor het natuurkunde-onderwijs zijn er zoveel onvermoede mogelijkheden: hoe werkt de zwaartekracht en wat zit er dan allemaal voor kostbare materialen in zo'n iPad?
En dan heb ik het nog niet gehad over jeugdbendes die buiten de school de kinderen opwachten om ze in ruil voor een zak snoep….
Je struikelt straks over die apparaten. "Dit al je vierde iPad, Sietze" roept de juffrouw, "de volgende moet je zelf betalen".
Mijmeringen van een
Mijmeringen van een bekeerling.
Ik ben ooit, zo'n 30 jaar geleden, begonnen als hbo docent die een en ander met ICT (informatica/kunde) zou willen doen. Ik was enthousiast toen de eerste IBM PC's samen me de Philips P2000 en de Compudata Tulip computers de zalen werden ingereden. Ik zag veel mogelijkheden bij de voor- voor- voorloper van Excel om uit te leggen wat functies zijn en wat de relatie is met grafieken.
Dat enthousiasme is in eerste instantie steeds groter en breder geworden. Programmeerlessen, lessen in het ontwerpen van informatiesystemen, allemaal even spannend en allemaal vast ontzettend goed bruikbaar en een verbetering van het onderwijs. Veel potentie vooral en de kinderziektes, daar keek ik wel doorheen.
Toch kwam ik langzaam tot de conclusie dat mijn enthousiasme niet geheel terecht was en dat de invoering van ICT niet alleen met veel problemen gepaard ging, maar in te veel situaties het onderwijs ook verslechterde. De grafische rekenmachine of een wiskundeprogramma op een computer, hebben het wiskunde-onderwijs verslechterd. Leerlingen waren met de verkeerde dingen bezig en in het geweld van de mooie interactie ging de wiskunde verloren.
Maar ik zou best begrip kunnen opbrengen voor allerlei mensen die menen dat een iPad een goede rol in het onderwijs zou kunnen spelen. Er is ook weinig op tegen om daar eens serieus mee aan de gang te gaan, maar we leven nu wel 30 jaar na mijn aanvankelijk enthousiasme en ik denk dat iedereen kan zien dat de verwachtingen destijds niet allemaal zijn ingelost. Ik zou dus pleiten voor een voorzichtige aanpak, omdat je beter niet kunt experimenteren met het onderwijs van onze jeugd.
Waar ik, en zo te lezen vele mede-BON-ners, moeite mee hebben is de verheven taal, de naam, de heilsboodschap die er van de iPadscholen-organisatie uit gaat. O4NT, wat een pretentie en wat een afzetten tegen het vigerende onderwijs. Steve Jobschool, wat een verheerlijking van een ICT ondernemer. Eerst was er de school met de Bijbel, toen de prinses Beatrix school, en de door mij gesuggereerde school met den Computer is er geloof ik nooit gekomen. Nu wel de iPadschool van Sint Jobs. De combinatie van verheerlijking van een ondernemer, verheerlijking van een ICT-merk, met het zich afzetten tegen de vigerende onderwijspraktijken en een fikse commerciele sponsoring van uiterst grote internationale ondernemingen (Apple, Vodafone), maken mij zeer ongerust. Dat is niet de situatioe waarin op een open eerlijke en bescheiden manier kan worden bekeken hoe ICT het onderwijs zou kunnen verbeteren.
Laten we leren van de afgelopen 30 jaar. Mijn ervaringen daarbij staan open voor bevraging;-)
Hier past slechts diepe
Hier past slechts diepe verwondering over de warhoofden van de I-kundigen en I-onderwijzers.
De voorspellingen van de Club van Rome over de beschikbare grondstoffen op aarde liggen op de vuilnishoop. De klimaatvoorspellers zitten met het schaamrood op de kaken te wachten op de opwarming van de aarde. Het KNMI slaagt er nauwelijks in om het weer een week vooruit te voorzien. Economen kunnen de groei van het BNP alleen schatten met onzekerheidsmarges die groter zijn dan de waarde van hun voorspelling.
Maar deze I-klunzen zijn in staat om vijfentwintig jaar vantevoren de beroepseisen voor hun leerlingen te overzien en daar nu al op te anticiperen. Dat wordt een koude kermis voor deze I-dealisten.
@ hendrikush
@ hendrikush
Je vergat nog : en het kabinet "denkt" dat de nul-lijnen van tafel zijn ; in de zorg denken ze dat ook, en zelfs in het onderwijs. Dat zijn ze ook, 4 maanden !
Over geluk gesproken. Ik heb
Over geluk gesproken. Ik heb nog nooit zoveel gelukkige mensen gezien als juist de mensen die een iPad gebruiken. Ze zijn ook nog hip en modern! Met een Apple maak je een statement en laat je zien dat je een bijzonder mens bent. Juist in de publieke ruimte. Neem nog een tabletje. Gaat het alweer wat beter?
Hoe kom je aan dat geluk?
www.apple.com/nl/education/ipad
Wie is de grootste?
www.beteronderwijsnederland.nl/forum/greep-naar-de-macht-door-cisco-intel-microsoft
“’t Geluk is nu eenmaal niet
"'t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen". ( "Wat geeft het – in de koude voorjaarsnacht/Zingen de onsterfelijke nachtegalen"). Goeie column. Die "vertrouwde hutspot met draadjesvlees" zie ik zo voor me.