De CBE-group is volgens haar eigen website "een organisatieadviesbureau met vestigingen op vier continenten. Wij werken met geëngageerde en ervaren adviseurs die zich richten op duurzame, uitvoerbare oplossingen voor organisaties, mensen en de maatschappij."
Onderwijs is één van de belangrijkste sectoren waarin men actief is en dr. Leo Lenssen, een bekende in de onderwijswereld, is managing partner van deze club. Bepaald opmerkelijk is het dan ook dat men zich verlaagt tot scheldpartijen aan het adres van BON. We zijn niet vies van een stevige discussie, maar de Godwin in de blog van Pim Pollen op hun homepage dat "Ad Verbrugge zijn bruinhemden het werk laat doen" is van een ongekende treurigheid. Beste mensen van de CBE-group: wellicht steekt het jullie dat BON, als bescheiden groep vrijwilligers zonder subsidie en zonder een cent onderwijsgeld op te souperen in staat is om de onderwijsdiscussie te bepalen, maar dat kan toch geen reden zijn om de onfrisse vergelijkingen met de tweede wereldoorlog maar weer eens van stal te halen.
Nu wil je een organisatie natuurlijk niet afrekenen op een blog van een min of meer willekeurige redacteur van de website die zich een keertje verslikt. Maar Pim Pollen is niet zomaar een columnist van de site. Hij is oprichter van CBE en chairman van Amsterdam Office.
In een eerder blog kwam Pollen tot het rijtje: Nazi's, Breivik, Wilders en BON De man is voorstander van het nieuwe leren, dus feiten zijn irrelevant of bestaan uberhaupt niet. Je kunt zien wat daar van komt. Hoeveel onderwijsgeld gaat er er eigenlijk naar die gevaarlijke club?
Op deze laatste vraag hebben we inmiddels dankzij de inbreng van verschillende forumleden een gedeeltelijk antwoord. Daar worden directe bedragen genoemd die aan deze en vergelijkbare clubs worden besteed. Daarnaast kosten de adviezen van deze consultants ook nog eens bergen extra werk op de scholen waar het om gaat. Docenten die naar nutteloze cursussen worden gestuurd, urenlange vergaderingen en vele uren voor het schrijven van beleidsplannen en procedures, het veranderen van lesmateriaal naar de "laatste inzichten" van deze vernieuwers en vanzelfsprekend de vele miljoenen die nodig zijn om als de zaak eenmaal volkomen is ingestort, nog te redden wat er te redden valt. Bij al die uren en euro's vallen de directe bedragen aan Pim Pollen c.s. inderdaad in het niet. Zo bekeken is de man inderdaad niet duur: zijn prijs is een schijntje vergeleken met de kosten van de destructiemachine die hij in gang weet te zetten.
Maar gelukkig is de heer Pollen moreel uiterst hoogstaand, zijn zijn hemden wit en past hij geen moment in het rijtje Lenin, Stalin, Pol Pot en Mao.
Update: vandaag, maandag 6 augustus constateer ik dat Pollen de beide gewraakte columns heeft verwijderd. In plaats daarvan nu de column: Geen bruinhemden bij BON. Pollen. Na een epistel waaruit zou moeten blijken dat het onderwijs verder hervormd moet worden in de richting die de laatste 15 jaar leidend is geweest: samenwerkend leren en competenties, schrijft Pollen het volgende: "Zo is het ook vergaan met mijn vorige blog over de schandpaalmethode van BON. Het ging daarna niet meer over de inhoud van de onderwijsvernieuwing. Het ging over de door mij gehanteerde term: bruinhemden. Welnu dames en heren van BON, er werken geen bruinhemden bij uw organisatie, wanneer u het zo heeft opgevat, mijn welgemeende excuses hiervoor."
Kennelijk hebben we het verkeerd opgevat. Pollen heeft dat niet willen bedoelen. Als Pollen het heeft over Ad Verbrugge en zijn bruinhemden, dan bedoelt hij geen bruinhemden. Als hij spreekt over het rijtje NSDAP, Wilders en BON, dan bedoelt hij geen relatie tussen NSDAP, Wilders en BON. En excuses als we dat verkeerd hebben opgevat. Ik geloof het graag: als Pollen het heeft over onderwijs, dan bedoelt hij ook geen onderwijs. Opmerkelijk toch die spraakverwarringen als je met onderwijsvernieuwers spreekt. Bij onderwijs op maat worden alle leerlingen in één klas gezet, dat wat ooit behoorde tot de opvoeding moet nu de kern van het onderwijs vormen, dat wat we ooit onderwezen doen ouders nu noodgedwongen thuis, al dan niet met behulp van huiswerkinstituten, de leerling leert meer van de andere leerling dan van de leraar dus laten we de leraar maar coach noemen en de spraakverwarring bij het reken/wiskunde onderwijs is compleet
Wat mij betreft stopt hier de discussie over de belachelijke vergelijkingen die Pollen meende te moeten maken. Ons gevecht tegen organisaties als cbe en de onderwijsdestructie die zij op hun geweten hebben gaat echter onverdroten door. BON heeft als ongesubsidieerde vereniging van vrijwilligers maar één belang, dat van het onderwijs.
Update 7 augustus. De geen bruinhemdenblog is nu ook verdwenen.
Update 8 augustus. Nu de melding: "Wegens werkzaamheden aan de CBE website zijn artikelen in de sectie ‘Blogs’ tijdelijk niet beschikbaar." Een leugentje om (wiens?) bestwil zullen we maar zeggen.
Pollen schrijft: wanneer u
Pollen schrijft: wanneer u het zo heeft opgevat.
Het onderwijsblad heeft zijn
Het onderwijsblad heeft zijn nek uitgestoken en deze week een zéér groot en goed gedocumenteerd artikel gewijd aan het financieel 'leegzuigen' van een school door bureau CBE. Daarbij komt ook de bizarre kwalificatie van BON aan de orde. Hoe bang moet je zijn om een inhoudelijk tegenstander gauw in de hoek van het fascisme te zetten?
Vragen, vragen, vragen
Vragen, vragen, vragen
Kun je iemand voor de rechter slepen als hij je kwalificeert als bruinhemd?
Belangrijkste vraag is n.a.v. het artikel in het onderwijsblad: Wat doet de overheid aan deze extreme verspilling van belastinggeld?
Onderwijsadviseurs zijn overbodig bij goed in het vak opgeleide leraren.
Als je de gespeelde marktwerking afschaft blijft er veel geld over voor onderwijs; geld dat nu gespendeerd wordt aan dure folders, reclame en marketingonderzoeken.
Als je de gefakte marktwerking afschaft kunnen scholen weer gaan samenwerken in plaats van zogenaamd concurreren en informatie of ontwikkelde materialen voor zichzelf houden.
Als je de regelgeving eenvoudig houdt heb je ook geen adviseurs nodig die je moeten vertellen wat er nodig is om aan de grillen van de inspectie te voldoen.
Als je gewoon landelijke examens invoert op alle gebieden houd je een enorme hoeveelheid mensen over die weer les kunnen gaan geven: klassen kleiner, resultaten beter en leraren tevredener.
Ik maak me zorgen over de
Ik maak me zorgen over de verandering van de focus bij de onderwijsproblemen. Daar waar Dijsselbloem het nog had over een opgelegde vernieuwing, daar waar we het in de onderwijscoöperatie hebben over professionele ruimte van docenten, daar heeft Bussemaker het over de professionele ontwikkeling van docenten. Van de oorzaak: idiote vernieuwing opgelegd door belachelijk machtige instituten die worden aangestuurd met perverse prikkels, is ce schuld gelegd bij de groep die de ergste rampen nog heeft weten te voorkomen. De bestuurders moeten versterkt worden (door cursussen te volgen bij CBE Academie, eventueel samen met gesubsidieerde VU) en daardoor meer macht naar zich toetrekken en onderwijskundig leiderschap. De docenten moeten de klas openen en bij elkaar op bezoek, vast aangevuld met cursussen van CBE e.a.
Het verhaal herhaalt zich: degenen die de ellende hebben veroorzaakt profiterev van de heisa en de groep die het land nog een beetje heeft weten te redden wordt afgeschilderd als een groep minkukels die te lui zijn (bapo) en/of te weinig weten en kunnen (leren van elkaar)
Eigenlijk maak ik me geen zorgen, maar ben ik gewoon laaiend boos over de valse trucs die de minister en haar kennissen uithalen.
Mensen te over om boos op te
Mensen te over om boos op te zijn. De minister, de partij die haar gevraagd heeft, de coalitiepartij waarmee het regeerakkoord gesmeed werd, de oppositiepartij die zich onderwijspartij noemt en in de Eerste Kamer een sleutelpositie inneemt maar die vooral op het onderwijsgéld lijkt te sturen en niet op onderwijsstructuurhervorming, de media die er niet al te veel aandacht aan besteden.
Wat zouden we eigenlijk nog meer aan ellende kunnen verwachten van deze minister? Door de dreigende faillisementen ligt er juist een gouden kans om invloed uit te oefenen zonder aan zoiets engs zoals onderwijsbeleid te hoeven doen. Een school redden betekent dat je stevige voorwaarden kunt stellen, zoals de boel opsplitsen en het geld en de autonomie terug naar de werkvloer. En daarmee kun je meteen een voorbeeld stellen voor andere scholen die ook in zwaar weer dreigen te komen.
Misschien moeten we de naam voor een wetmatigheid bedenken dat een onderwijsminister juist altijd het tegenovergestelde doet van wat er móet gebeuren.
Als Joris Luyendijk klaar is met zijn antropologische onderzoek van de financiële wereld in de Londense City (NRC), kan-ie zo aan de slag met het volgende wereldje om zich over te verbazen: het Nederlandse onderwijs.