rechtszaken: insteek Hupkens/SCOL half november

Half november zijn beide partijen uitgenodigd bij de rechter te komen. Wiens eerste insteek het zal zijn om er samen uit te komen.

Ik zal daar  moeten uitleggen hoeveel belang het heeft om een duidelijke uitspraak omtrent mijn eis te krijgen. Het is in de Nederlandse rechtspraak nu eenmaal protocol om eerst te proberen tot een vergelijk te komen. Daar niet aan mee werken, wordt niet erg op prijs gesteld.

Hier splitst heel duidelijk het individueel belang zich van het algemeen belang. Wat wint wie erbij om met een tussenoplossing in te stemmen?

Ga er maar van uit dat SCOL gerichte pogingen zal doen op die zogenaamde onwil van mij om tot een oplossing te komen in te hakken.

SCOL vergeet daarbij heel gemakkelijk dat zij al twee volle jaren niet tot enig vergelijk heeft willen komen. In het prille begin, was alles wat ik vroeg een aanpassing van mijn rooster. Onbespreekbaar. Het enige wat SCOL wilde en ze was zo vriendelijk om dat door de persoon van mevrouw Verhoeckx  ( het bestuurslid waar de botsing mee plaatsvond en die IN de commissie arbeidsvoorwaarden VO raad zit)  zelf op te laten schrijven, was dat ik het volle aantal uur les zou geven. Zonder andere invulling van werktijd. Let wel, dit was ondanks enkele rapporten waarin duidelijk stond dat het voor mijn gezondheid een stuk beter zou zijn als er ook andere invulling dan alleen lessen kwam. Ik was aangenomen om lessen te verzorgen en dat was dat. Zoals gezegd: dat soort epistels heb ik zorgvuldig bewaard.

Het verbaast me niets dat de VO Raad blijft roepen dat dit een individuele kwestie is. Hoe moeten ze dit rechtbreien?

De VO Raad laat zich echter gigantisch kennen, door alle leden letterlijk aan te bevelen mij niet van ieders toegepaste normering opslagfactor  te voorzien. In de schriftelijke reacties van enkele door mij aangeschreven schoolbesturen staat dat duidelijk. Voor een algemeen geaccepteerde norm geldt immers dat je gegevens nodig hebt. Dat achterhouden valt onder obstructie. Om maar niet te spreken met het compleet in tegenspraak zijn met alle verheven teksten van de Raden.

Een klassiek voorbeeld van de tactiek: zorg dat er geen vinger achter te krijgen is. Zolang de waarheid van het onderwijs niet in de juiste cijfers uitgedrukt kan worden, kan elke Raad en de minister blijven roepen dat het wel meevalt. Men gaat daar erg ver in, want de tactiek werkt tot nu toe.

Hoe overtuig ik de rechter van het belang van een eenduidige uitspraak?

Ik heb een erkenning van de gewerkte uren nodig in verband met mijn WIA uitkering. De hoogte van die uitkering is gebaseerd op je arbeidsverleden. Het niet meetellen van alle, structureel gemaakte, overuren, scheelt mij elke maand honderden euro’s.  Het verschil tussen mijn huis moeten verkopen en niet te hoeven verkopen.

Zonder erkenning doet het UWV niets. Die wil een aangepaste loonadministratie van de periode waar het over gaat.

Die erkenning is nu juist hetgeen SCOL zal aanvechten. Men wil inmiddels misschien wel een paar duizend euro betalen “om ervan af te zijn”. De gewerkte uren erkennen als structureel en gewerkt is, voor hun gevoel, hun doodsvonnis. SCOL houdt niet voor niets stug vol dat die uren helemaal niet gewerkt zijn……

Jullie zien, het gevecht gaat nu nog niet eens over het aantonen van de gewerkte uren, maar het aan MOGEN tonen van de gewerkte uren. De tactiek van de onderwijsbeleidsmakers tot in den treuren uitgevoerd: zorg dat de troep niet zichtbaar te maken valt en blijf zeggen dat het wel meevalt. In dit geval met een steuntje van het rechtsprotocol in Nederland: zorg dat je er samen uitkomt.

Als hardwerkende en alle kanten op getrapte docent lijk je gevangen tussen deze uitgangspunten. Willen de vakbonden nog steeds volhouden dat dit een individuele kwestie is waar ze niks mee te maken hebben? Geen voorbeeld voor elk van hun leden, die een soortgelijke strijd voert of wil voeren?  Gaan ze in de toekomst zelf het wiel opnieuw uitvinden, in plaats van nu hun belangstelling en steun uit te spreken?  Zo’n uitspraak kost helemaal niks.

Hoeveel docenten in Nederland hebben inmiddels een cijfermatig onderbouwde opslagfactor, die voldoet aan de richtlijnen van arbeidsdeskundigen?

Om op hogere niveaus te kunnen vechten, collega’s, moet je zorgen dat je stevige ondergrond onder de voeten hebt.  Zolang jullie eigen vertegenwoordigers dat gegeven negeren kom je geen steek verder met de zaken die je denkt aan te moeten pakken. Ziet verder nog iemand die rode draad in dit verhaal?  Vakbonden en docentenorganisaties vechten voortdurend tegen de vage massa. Elke poging om concreet inzicht te krijgen wordt tegengewerkt. ( al zegt men alleen maar “dat het te gecompliceerd is”)

Ik vecht concreet voor het onomstotelijk ZICHTBAAR maken en erkend krijgen van door mij verrichte arbeid. De basis van alles. Voor iedereen.