Er is een onderhandelingsovereenkomst MBO.
Bijna een kopie van dat van het VO.
Staking? Onvrede? Ledenbelang?
Niets van terug te vinden. De bonden zijn duidelijk van mening dat de overeenkomst zoals gesloten voor het VO een keurige overeenkomst is.
- loonsverhoging afkomstig van vrijkomende pensioenpremie. Dus sigaar uit eigen doos.
- Een maximum aan het aantal te besteden uren aan lessen en voor-en nawerk. En de afspraak dat voor -en nawerk tenminste 40% van de lestijd inhoudt.
De rest laat ik even zitten: de laatste is mijn belangrijkste onderwerp:
40% is een lachertje voor de vakken die bewerkelijker zijn. En ook in het MBO wordt er geen enkel onderscheid gemaakt tussen de verschillende vakken.
Dus een groepje gaat er net mee uit komen en een groep gaat er niet mee uitkomen.
Dan gaat de volgende regel in werking:
ale tijd die je meer nodig hebt, wordt NIET betaald. Kijk maar naar het vonnis van 30 april 2014: je werkgever zegt ijskoud dat je die uren niet gewerkt hebt. De laatste en meest populaire variant daarop: Je werkgever meldt dat je je werk niet effectief doet. Het ligt aan jou, je hebt eigenlijk niet zoveel tijd nodig.
Nu er in het MBO zowaar een getal als minimum wordt genoemd: waar is de onderbouwing van dat getal?
Net als ik bij SCOL al 2 jaar vraag om de cijfermatige onderbouwing van de opslagfactor, moet die hier ook aanwezig zijn.
Gaat er hier hetzelfde gebeuren als in het VO? Bij een rechter hoeft de werkgever in eerste instantie helemaal geen onderbouwing aan te voeren. Aangezien de CAO afspraak is, dat de tijd voldoende is, dien je als werknemer het tegendeel te bewijzen. Dat waar ik het hoger beroep voor aanspan.
MBO-ers: lees de proceduren en het vonnis over dit onderwerp op Iemanddoetiets.nl en besluit voor jezelf, of je je in een dergelijke situatie wilt plaatsen.
Zijn jullie werkgevers beter en keuriger dan die in het VO? Het bestuur waar ik mijn procedure tegen aanspan, heeft een vice voorzitster met haar billen op een zetel van de VO Raad.
IK heb de MBO Raad ook schriftelijk om een standpunt over de uitspraak van 30 april 2014 gevraagd: men antwoordt niet……………………………… DAT is de raad waar je nu een akkoord mee gaat sluiten.
Kijk naar het onderwerp van de juridische procedure en naar het onderwerp van het cao onderhandelingsakkoord. Hoeveel vertrouwen wekt het, met een organisatie iets overeen te komen, die vertikt om antwoord te geven op een uiterst actuele vraag? Voor IEDER van jullie actueel??
Jawel, de AoB heeft er nog
Jawel, de AoB heeft er nog een stukje achteraan geschreven. Niet voor het eerst lijken ze ( geheel onbewust??) een enkele van mijn kritische opmerkingen te willen weerleggen. Het zal wel verbeelding zijn. Het komt wel goed uit, zo kan ik nog even iets kwijt.
Wat staat er in de tweede tekst: zonder acties zouden de gemaakte afspraken slechter zijn.
Dat zal best. Maar is dat dan een reden om DUS tevreden te zijn met de huidige afspraken? Geen tanden maar een kunstgebit? Bang dat het uitvalt?
In het stukje staat opnieuw benadrukt dat "er een dictaat van het kabinet ligt". De ouderenregeling moest eruit.
OOk hier NIEMAND die opmerkt dat het toch heel, heel erg vreemd is, dat een minister schriftelijk verklaard geen CAO partij te zijn. Maar dat ze blijkbaar dictaten op kan geven waar niemand omheen kan? Geen enkele bond die meent hier eens een paar vragen over te moeten stellen?
Ook hier het argument, dat als er geen akkoord kwam, de toegezegde gelden niet geleverd worden. Blijkbaar is dat geen chantage, want dat woord kom je nergens tegen. Nee, dit is nou "beschaafd " onderhandelen. Door een partij die niet aan de onderhandelingstafel zit. Laat me raden: dit is modern.(?)
Is het misschien verboden, echt lastig te worden? Als ik naar de reacties kijk die ik ontvang: meestal krijg ik helemaal geen antwoord, ik word van servers verwijderd en tweets etc worden gewist, is men allergisch voor vragen die zonder aanziens des persoons tot de kern van de problemen reiken. Die reacties zijn eensluidend, of het nou van werkgever, vakbond, collega's of mede-vrijwilligers is.
De boosheid van Denise is
De boosheid van Denise is terecht en haar redenering snijdt hout. Dat neemt niet weg dat ze aan twee cruciale vragen voorbijgaat:
Zouden veel ingrijpender acties wel resultaat gehad kunnen hebben? Zo ja welk?
Zouden de leraren tot veel ingrijpender acties bereid geweest zijn of er toe overgehaald hebben kunnen worden?
De schoolbesturen hadden ook partij voor de leraren kunnen kiezen en tegen de minister kunnen zeggen Wij doen niet wat je eist. De vakbonden hadden daarvoor danaan de besturen groen licht voor moeten geven, althans als het waar was dat de schoolbesturen minder geld zouden krijgen indien ze op dit punt niet zouden willen doen wat de Minister van Onderwijs wilde. Maar in zo´n mesalliance hadden de schoolbesturen vast geen zin, nog afgezien van de risico´s die zij zelf bij een confrontatie met de minister zouden lopen. Nu zijn immers de minister en de schoolbesturen nog dikke vrinden.