In NRC van vandaag een artikel van Julie Wevers met de titel "voor slimme autisten is geen plek te vinden" over de problemen en aangeboden oplossingen bij de invoering van het passend onderwijs in Utrecht. Het voortgezet onderwijs in Utrecht is één van de 3 "pioniers" voor passend onderwijs. Julie Wevers vertelt het verhaal van slimme autisten waarvoor geen plaats is.
Het is niet mijn bedoeling het artikel hier volledig te parafraseren. Koop de krant voor het hele verhaal. Ook kan ik niet met zekerheid zeggen of de geschetste situatie recht doet aan iedereen die zich inspant voor goed onderwijs. Ik weet alleen dat ik verdrietig en moedeloos word als ik al op 2 januari van het jaar word geconfronteerd met begrippen als: "Actietafel autisme spectrum stoornissen", "Eén kind één plan" en "regisseur passend onderwijs". Kan het treuriger?
Zou de sterke groei van het aantal autisten dat in het speciaal onderwijs terecht is gekomen de afgelopen jaren misschien iets te maken hebben met de activerende didactische werkvormen en de (prikkel)rijke leeromgevingen die de aatste decennia door onderwijsgoeroes worden gepropageerd? Dat wordt nog wat als we volgens D66 en Neelie Smit iPads de klaslokalen in moeten gooien want de toekomst is online, online en nog eens online (Willem Vermeend). U ziet alle belangrijke partijen blazen hun partijtje mee.
Maar het is nieuw jaar. Tijd voor optimisme. Ik vertouw erop dat we binnenkort kunnen kiezen uit een flink aantal Autisme Apps, voor iOs en Android natuurlijk. En zo weet de passend onderwijs regiseur precies wat er gebeurt met zijn caseload. Een niet aflatende stroom van tweets en andere IM berichtjes zorgen voor een goed en meteen geregistreerd contact tussen de belanghebbenden. En de autist: die wordt headbanger. Als dat tenminste een DSM-5 categorie is