In de NRC schrijft Joris Luyendijk een column die op vele manieren kan worden gepersifleerd.
Uiteraard geldt e.e.a. niet voor het onderwijs want daar jaagt prestatiebeloning de output van leraren en managers op tot gigantische proporties.
Reacties zijn gesloten.
Een belangrijk verschil
Een belangrijk verschil tussen schoolbestuurders en bankiers is dat eerstgenoemden vaak ijverig werken aan het onmeetbaar maken van de prestaties van hun scholen. Competentiegericht leren en dossierdiploma’s bemoeilijken een objectieve prestatiemeting van de leerlingen en dus ook van hun school. Ik geloof niet dat de schoolbestuurders dat doen zonder zich hiervan bewust te zijn.
De scholenbestuurders hebben
De scholenbestuurders hebben er alle belang bij om diploma’s uit te reiken waarvan de waarde moeilijk vast te stellen is. Voor hen is dus de onbetrouwbare en/of subjectieve beoordeling van prestaties, zoals die bij competentiegericht onderwijs uit groepsopdrachten, zelfreflecties en ook individuele papers wordt vastgesteld ideaal. Leraren hebben juist belang bij (b.v. tweejaarlijks) extern samengestelde en afgenomen tentamens over afgesproken leerstof. Op die manier kunnen ze bewijzen dat wat de directies en de door hen ingehuurde onderwijskundigen ook beweren hun eigen methoden goede en bij de gevolgde examenmethode zelfs de beste resultaten opleveren. Er zitten aan deze evaluatiemethoden ook nadelen. De leraren kunnen minder persoonlijke accenten leggen omdat leerstof en tentamenopgaven elkaar behoorlijk moeten dekken. Een duidelijk voordeel is dat de toetsen die de leraren zelf afnemen en zonder coördinatie met hun collegae kunnen afnemen daardoor de status van diagnostische toetsen krijgen. Geen gezanik over cijfers en of iets goed of fout is meer, minder coördinatie-overleg met collegae en leraren en leraren zijn in een als bondgenootschap bezig om de leerlingen rijp te maken voor de overheidsexamens. Bij het VWO zou ik mij een overgang op een splitsing in onderbouw, middenbouw en bovenbouw kunnen voorstellen, elke “bouw” tweejarig is en afgesloten wordt door een staatsexamen en de bevordering van de leerlingen tweejaarlijks wordt vastgesteld op grond van de resultaten bij de staatsexamina.
Beter ware het in principe als men weer met vertrouwen in het oordeelsvermogen van de leraar over zijn leerlingen zou kunnen werken maar het opleidingsniveau van de leraren is gedaald, leerlingen zijn te zeer beschermd en kunnen daardoor onredelijk worden en het onderwijs is gejuridiceerd. Dus dat kan niet meer.