Wij noemen het de kleilaag in het onderwijs, cardioloog René Dijkgraaf noemt het in de Volkskrant de veenlaag in de zorg:
De veenlaag aan begeleidende instanties, met hun dure infrastructuur en duizenden werknemers, vreet geld – dat ook aan verpleegkundigen had kunnen worden besteed.
Vrijwel alles in zijn artikel heeft een tegenhanger in het onderwijs.
Ik vermoed dat je de
Ik vermoed dat je de invoering van de marktwerking in de gezondheidszorg niet zonder meer mag vertalen in de besturing op afstand die in het onderijs plaats gevonden heeft. Het gesubsidieerd onderwijs is een voor nieuwkomers vrijwel gesloten markt met kartels voor basisonderwijs, middelbaar onderwijs, middelbaar beroepsonderwijs etc, die vanuit zo geheten “raden” in grote mate het onderwijs beheersen. Wat wel met de gezondheidszorg overeenkomt zijn al die organisaties die flink uit de onderwijsgeldruif van het ministerie van onderwijs eten maar geen scholen zijn. Het onderwijs van vóór de Mammouthwet fungeerde goed maar de politici hebben zo met het onderwijs gestunt en gestunteld dat je hen in de toekomst zo min mogelijk beslissingen op onderwijsgebied moet toevertrouwen. Laat de overheid er op toe zien dat examenstof geschikt is voor het doel (vervolgonderwijs of beroep), diploma’s terecht verkregen worden en goed onderwijs naar behoren door haar gesubsidieerd wordt. Op een echt vrije markt zal zo ook goed onderwijs voor rijk en arm ontstaan. De MO-opleidingen voor leraren zijn ook voortgekomen uit de exameneisen en ze waren zo opgezet dat de slagingskans aan het einde van de opleiding maximaal was. Het percentage slagers was laag omdat de eisen die voor het examen gesteld werden hoog waren. De leraren waren daarom van hoge kwaliteit maar duur in gebruik. Hun opleiding vond echter plaats voor een spotprijsje. dat zou nu ook voor het voortgezet onderwijs kunnen gebeuren als dat alleen open zou staan voor gemotiveerde leerlingen.