Bert Molenkamp ROC Amarantis

Bert Molenkamp was de bestuurder van ROC Amarantis. Nu is hij verbonden als bestuurder aan het ROC Rivor. Dit laat mij niet los. Ik verdraag dat niet dat dit kan in een beschaafd land. Beschaafd, zou je denken.

Het idee dat dit soort mensen wegkomen met een bonus is voor mij onverdraaglijk. Dat kantoor op de zuid-as. Geruchten dat er in Italie vergaderd werd en dat er een Grand cafe ingericht zou zijn, alleen toegankelijk voor de intimi van Bert. Vervolgens, als je kijkt naar de achtergrond van Bert, zie je dat hij jarenlang bij de politie gewerkt heeft. De attitude van Bert en zijn grondhouding, die iedereen heeft kunnen waarnemen in een programma van Zembla, botst in mijn hoofd met een eerlijk en oprechte diender. Die twee zaken passen niet bij elkaar. Een zichzelf verrijkende bestuurder, waardoor de belangen van 30.000 leerlingen op het spel worden gezet, docenten die hun banen dreigen te verliezen en de maatschappelijke ontwrichting die van deze ethische misdaad uitgaat en iemand die bij de politie werkt.

Nu is het wel heel erg makkelijk om Bert overal de schuld van te geven. Dat bestuurders wegkomen met onbehoorlijk bestuur, zal wel een weeffout zijn in het systeem. Dat raden van bestuur en de raad van toezicht hebben liggen slapen is ook een punt. Waarom grijpt de overheid niet in? En hoe zit het met diegene die de boekhouding controleerde?

Er komt nu een onderzoek. De zoveelste. Beste mensen, ik heb weinig vertrouwen in dat onderzoek. In Nederland lijkt het momenteel zo te zijn dat je wegkomt met functioneren binnen een graaicultuur. Ten koste van het algemeen en publiekelijk belang. Maar lang gaat dit niet meer duren. Het maatschappelijk draagvlak voor het graai systeem brokkelt per dag af. Hoop is er dus!

2 Reacties

  1. Het vertrek van een CEO
    Dit filmpje is grappig bedoelt maar is hij dat ook echt? In de context en het systeem waarbinnen vele management lagen werkzaam zijn is deze grappig opgezette situatie niet geheel ondenkbaar. Het zegt iets. Het verteld het verhaal van een eenzame topmanager die zijn tijd heeft gehad en die afscheid aan het nemen is. Maar waar neemt hij afscheid van? Het bestuur? De diverse lagen? De mensen van de werkvloer? Is het uit het oog uit het hart? Is hier wel een echt hart zichtbaar?

    Zomaar wat vraagjes.

    www.parool.nl/parool/nl/30/ECONOMIE/article/detail/3243703/2012/04/20/AkzoNobel-bij-het-vertrek-van-Hans-Wijers-maar-dan-als-The-Office.dhtml

Reacties zijn gesloten.