Passend Onderwijs

8 Reacties

1. Herhalende tonelen
   De onderwijzer en de begeleidster die uitleggen dat het niet zal werken;
   de arrogante onderwijsondersteunster met de tegenvraag “wat verandert er eigenlijk door passend onderwijs in de klas?”.
   Iedereen met gezond verstand weet dat het niet zal lukken maar de bovenonsgestelden hebben het nu eenmaal zo besloten. Tineke: onderwijzers willen nooit wat; een derde is voor, een derde is tegen en een derde weet het niet; dus ik ga gewoon verder.

   Herhaling van de taferelen bij alle onderwijsvernieuwlingen van de afgelopen decennia.
   Mijn advies: Zorg dat je er als leerkracht niet aan onderdoor gaat en trek je zo min mogelijk aan van deskundige adviezen. De echte deskundigen staan voor de klas.

   • “De arrogante onderwijsondersteunster”
     Ondersteunster?
     Dit staat op haar linkedin:
     Sandra Koot 2nd
     Eigenaar en trainer at Educote
     Breda Area, Netherlands Education Management
     Eigenaar en trainer at Educote
     Voorzitter Stuurgroep Passend Onderwijs at CNVO

     Vorige banen:
     Hogeschooldocent at Hogeschool Utrecht
     Trainer / Consultant at APS
     Voorzitter at LBab

     • Ook
       Daar staat ook: “Sinds 1982 heb ik op verschillende gebieden binnen het onderwijs gewerkt als leraar, remedial teacher, intern en ambulant begeleider in het basisonderwijs, het SBO en SO cluster 2-3-4. “

     • mevrouw Koot(sj) en co-teaching
       Deze mevrouw schreef een boekje over co-teaching. Leraren ondersteunen andere leraren. Die leraren moeten kennelijk van alle kanten ‘ondersteund’ worden. Door vrouwen als mevrouw Koot, door ambulante begeleiders, door nog meer kootsjes, door interne begeleiders, door schoolbegeleiders en nu ook door extra collega-begeleiders.

       Kennelijk ziet men niet meer dat al die noodzaak tot begeleiding een duidelijk signaal is dat er sprake is van een waardeloos systeem dat men passend onderwijs noemt.

       Ooit deden de scholen het veel beter dan nu, zonder dat leraren tot mankepoten waren verworden doordat idealisten onwerkbare situaties propageerden en zich met de werkvloer begonnen te bemoeien.

2. Sandra Boot
   Het is toch niet te geloven. In Buitenhof een bevlogen onderwijzer die precies en haarfijn uitlegt waarom het niet gaat werken met al die zorgleerlingen EXTRA in de klas, wordt’ie eerst door Clairy als zielig weggezet en vervolgens van zijn stuk gebracht over zijn stakingsbereidheid door ene Sandra Boot.

   Deze mevrouw Boot werd geintroduceerd als begeleider, maar heeft gewoon een eigen bedrijf (was even in beeld, of google haar even), krijgt vet meer per maand dan de onderwijzer, en ziet het helemaal zitten met de nieuwe regelgeving.

   Business booming. As usual.

   • Koot
     Het is ‘Koot’ Joost, niet ‘Boot’. Niet alleen heeft deze mevrouw een kleilaag bedrijfje, ze werkt ook bij de CNV Onderwijsbond: volgens haar linkedin pagina is zij ‘voorzitter van de Stuurgroep Passend onderwijs’ van CNVO. Zij praat dus namens leraren in allerlei overleggen.

     Kun je je nu voorstellen dat veel leraren het niet zo hebben op de onderwijscooperatie Joost: zulke organisaties zijn binnen de kortste keren bevolkt door dit soort mensen.

     • Praten namens leraren
       Het is een fundamenteel probleem dat je aankaart Mark. Overal zullen mensen die besturen leuk vinden willen besturen en mensen die lesgeven leuk vinden les willen geven. Lesgeven mag je vervangen door iedere ander fatsoenlijke bezigheid natuurlijk.
       Aangezien bestuurders moeten kunnen sturen en dus de richting moeten kunnen bepalen, zitten de verkeerde mensen aan de knoppen: het zijn per definitie nooit de leraren, die willen niet.

       Mijn voorgaande argument zou bijna inhouden dat goed besturen onmogelijk is, maar dat is een brug te ver. Om goed bestuur mogelijk te maken (of te garanderen) is het noodzakelijk dat dat besturen ook echt alleen maar over zaken gaat die niet anders kunnen worden georganiseerd dan dat ze worden bestuurd door een ander dan de uitvoerenden. Dus: bestuurders mogen praten over gebouwen (al gaat dat ook al mis), maar niet over datgene wat er in de klas gebeurt. Precies een BON uitgangspunt.
       Verder moet het bestuur een echte relatie hebben met wat ze besturen. Dus minder professioneel besturen, kleinschaligheid en indien mogelijk roulatie van bestuurders (is zeker mogelijk in het onderwijs, ik heb het in Amerika op een college meegemaakt) en ook bij universiteiten was in het verleden een hoogleraar de baas.

       Tenslotte pleit ik voor slow steering (net bedacht die term;-). Bestuurders moeten niet de mogelijkheid hebben om visionaire veranderingen door te voeren: op de winkel passen is meestal beter dan proberen als adhd organisatie pro actief te wezen en te anticiperen op de zogenaamd zo snel veranderende werkelijkheid.

     • Boot en Wie?
       In de onderwijscooperatie wordt door BON keihard gewerkt om daar paal en perk aan te stellen.