vorige.nrc.nl/binnenland/article2433720.ece/Student_moet_leren_opschieten
De ene perverse ´prestatie`prikkel is ingeruild voor de ander, nog steeds wordt ook het drukken van extra diploma’s beloond zij het in mindere mate maar de beloning voor een groter aantal studenten wordt veel groter. Aangezien het aandeel van de vaste financiering is gedaald is de totale ´prestatie`prikkel nog groter geworden, vandaar mijn vraag ofdat het huidige financieringsmodel niet nog erger is dan het vorige financieringsmodel.
Hoe trek je meer studenten aan? Het niveau verlagen is een van de meeste effectieve ´oplossingen` en het is een heel gemakkelijk te implementeren oplossing.
Juist de studierichtingen die het hoogte theoretische niveau hebben en dientengevolge het meest selectief zijn zijn allemaal kleine studierichtingen met vaak minder dan 100 eerstejaarsstudenten (wiskunde, natuurkunde, elektrotechniek).
Is het risico niet groot dat het niveau nu (nog verder) wordt verlaagd om maar meer studenten aan te trekken?
Wellicht is dat ook de kwade opzet van de overheid: de kleine studierichtingen afbreken aangezien die veel kosten per student.
Tja, als je geen kwaliteit wil dan is dat inderdaad een goede oplossing.
Er is een veel simpeler en beter financieringsmodel. Werk enkel met een vaste financiering op basis van een door de onderwijsinstelling opgestelde begroting die door de overheid wordt gecontroleerd. Indien onverwacht de kosten stijgen dan krijgen ze wat extra geld, indien na X jaar blijkt dat ze meer hebben ontvangen dan dat ze nuttig hebben uitgegeven dan krijgen ze de volgende keer wat minder geld.
We kunnen hopen dat de universiteiten zo verstandig zijn om dan maar met A-studierichtingen en B-studierichtingen te gaan werken, voor zo ver ze dat nu niet al doen, en met de extra opbrengesten van de B-studierichtingen de tekorten van die A-studierichtingen te dekken maar gaat dat zo eenvoudig zonder compromissen te doen aan die departementen die de B-studierichtingen organiseren? We zouden ook niet afhankelijk moeten zijn van dit soort truucjes, hervorm het financieringsmodel zoals ik het voorstel en de universiteiten hoeven zich niet druk te maken om de aantallen studenten en het aantal gedrukte diploma’s.
Wat kort door de bocht
Financiering van publieke diensten is ingewikkeld. Nog ingewikkelder wanneer ze uitgevoerd worden door zelfstandige instituten zoals universiteiten. Het lijkt onmogelijk een een financieringsmodel te ontwikkelen dat geen perverse effecten heeft (vergelijk Arrow’s impossibility theorem dat wiskundig aantoont dat verkiezingen zonder perverse effecten onmogelijk zijn).
Leg eens uit wat een nadeel
Leg eens uit wat een nadeel zou zijn van enkel die vaste schijf in vergelijking met een systeem van drie schijven waarbij je ook wordt beloond voor het percentage geslaagde studenten en het aantal studenten?
Misschien zouden universiteiten wat meer op hun louweren rusten en minder hun best doen om studenten te begeleiden maar is dat erger dan de toelatingseisen en het niveau te verlagen?
Wat zouden andere nadelen zijn?
Is de schijf van aantal studenten niet erg groot in vergelijking met de vaste schijf (dubbel zo groot)?
Heeft BON een standpunt over het ideale financieringsmodel?
Nadeel
Inderdaad worden universiteiten dan lui. Alle docenten ontslaan en al het binnenkomende geld geven aan de leden van het college van bestuur (die dan de enige werknemers zijn): kan binnen zo een financieringsmodel.
Met echte wetenschappers en leraren is er geen probleem: die hebben beroepstrots. Maar voor ‘managers’ is het onmogelijk om niet de grenzen op te zoeken van welk systeem dan ook. En als echte koekoeksjongen duwen de managers de wetenschappers en leraren en op den duur altijd uit.
Zoals ik al schreef: het is een ingewikkeld probleem. Ik heb ook geen oplossing.
Onverantwoorde generalisatie
Mark, ik begrijp niet hoe jij als wetenschapper zo’n onverantwoorde en onjuiste generalisatie ten beste kunt geven:
‘Wetenschappers’ (en leraren) hebben beroepstrots. Beetje naïef: ik ken vele voorbeelden van het tegendeel.
Voor ‘managers’ is het onmogelijk om niet de grenzen op te zoeken…….(voor hun eigen voordeel). Dat gaat te ver. Er zijn ook integere managers met beroepstrots.
Simplisme is altijd verkeerd!
Simplificatie
Zonder simplicatie is geen enkele maatschappelijke discussie mogelijk Hinke.