Fontys wilde een HBO opleiding Lifestyle aanbieden, maar heeft voorlopig het lid op de neus gekregen. Scienceguide schrijft hierover o.a.:
De hogeschool vertelt dat het hier gaat om een opleiding over ‘de manier waarop mensen hun leven inrichten: sport, bewegen, gezondheid, voeding, vrije tijd, uiterlijk, mode, wonen en leefomgeving. Met de bacheloropleiding Lifestyle wordt studenten inzicht gegeven in de lifestyle van de verschillende groepen in de samenleving. Daarnaast leren studenten dat inzicht om te zetten in nieuwe lifestyle-concepten die bijdragen aan de kwaliteit van leven. Met andere woorden: ze maken mensen bijvoorbeeld vitaler, gezonder, meer ontspannen, gelukkiger of zelfbewuster. Of ze maken de maatschappij veiliger, duurzamer, zorgzamer of saamhoriger. Een lifestyle professional analyseert trends, ontwikkelt lifestyleconcepten en zet ze op de markt.’
Ik moet zeggen, ik zie hier wel wat in. Lifestylewerkers die je gelukkiger maken, duurzamer ook. Misschien een moderne variant van de pastoor en de dominee? Eigenlijk is dat alles wat we nodig hebben: lifestyslewerkers, de haarlemmerolie van de 21ste eeuw.
Hogere liefestiele
Dit soort waanzin en de algehele diplomadrukkerij zijn logische gevolgen van het streven naar zo veel mogelijk hoogopgeleiden. Dat je op die manier de kwaliteit van je hoger onderwijs om zeep brengt kan een kind zien aankomen. Nu schijnt Plasterk daar iets aan te willen doen. Maar hij wil de oorzaak van de problemen: dit soort flauwekulstudies, de outputfinanciering en het gebrek aan selectie, niet aanpakken. Toch is dat nu juist het meest voor de hand liggend. Waarom gebeurt het niet? Omdat een politicus liever de herstructurering van het hoger onderwijs op zijn CV zet (het kost een paar centen, maar dan hebbie ook wat!) dan de sanering van het hoger onderwijs. Het eerste kan iedereen waarnemen, en het tweede is voor de leek niet vast te stellen en als het lukt vindt iedereen het doodgewoon.