De wal keert het schip

Begin ik te hallucineren?
Vandaag heb ik met vier mensen in het onderwijs afzonderlijke gesprekjes gehad. Het betrof een lerares net van de opleiding af, een solliciterende leraar, een leraar die les geeft en tegelijkertijd nog in opleiding is en een “personeelsconrector” die mogelijk over enige tijd schoolleider wordt.
Zij constateerden alle vier dat de mensen die nu van opleidingen afkomen een rampzalig gebrek aan vakinhoudelijke kennis en vaardigheden bezitten. De toestand werd met zoveel woorden desastreus genoemd. Ik begreep ook dat secties ten einde raad, ook al omdat ze geen geschikte sollicitanten kunnen vinden, maar zelf potentieel goede jonge leraren aan het bijscholen zijn.
Men begrijpt ook dat de biocompetenties de plank volledig misslaan door de vakcompetentie ergens op de zoveelste plaats te zetten en die laat overwoekeren door de andere compeledinges. En wat mijn gesprekspartners ondertussen ook erkennen (dat was twee jaar geleden anders) is dat de fuwa-omschrijvingen dezelfde grondfout maken. Er zijn geen “hogere” functies te bedenken dan goed lesgeven. Soms lukt het een personeelsfunctionaris met veel wringen zo’n LC- of LD-functie te vullen, maar niet lang daarna geeft de serieuze (ex-)leraar die werkzaamheden op omdat ze niet het niveau halen dat een vakbekwame leraar nu eenmaal heeft.
Ik hoor die geluiden ook uit andere scholen.
Begint de wal het schip te keren?

7 Reacties

  1. Leuk dat deze mensen dat in
    Leuk dat deze mensen dat in de wandelgangen, bij de groentejuwelier of bij het uitgaan der kerk dit aan je verteld hebben. Nog leuker wordt het als deze mensen het in de krant zetten. Vooral zo’n personeelsconrector kan in de plaatselijke gazet een stuk plaatsen waarin hij klaagt over de nieuwe leraren? Of hij kan namens het voltallige schoolbestuur een brandbrief aan de dichtstbijzijnde lerarenopleiding sturen: ‘Hé, houden jullie eens op met die kul!’ Als een bosje (con)rectoren van een paar scholen zo’n brief stuurt en een afspraak maakt op directie-niveau, dan kan er best nog wel eens iets gebeuren. Maar dat doen ze niet, het komt niet veel verder dan af & toe iets fluisteren in het oor van een toevallige voorbijganger.

    • Zoden aan de dijk
      Je hebt gelijk Baz dat we op zich niet veel hebben aan mensen die binnenskamers hun ongenoegens laten blijken.
      Ze zullen inderdaad naar buiten moeten treden. Het zou goed zijn als de een grote groep de publiciteit zoekt om aan de bel te trekken.
      Uiteindelijk zal het ministerie dan wel weer haar handen van de zaak aftrekken omdat men daar constateert dat men alle macht uit handen heeft gegeven. Want wie bepalen hoe leraren worden opgeleid? Dat zijn de universiteiten en hogescholen en die hebben de leiding van de gecentraliseerde instituten, ver van de facuilteiten, in handen gelegd van domme onderwijskundigen. Daar moet de zaak door elkaar worden geschud.
      Een universiteit of hogeschool die haar studenten een vakkundige lerarenopleiding biedt, geeft die toekomstige leraren een enorme voorsprong op de concurrentie. De scholen zullen staan te trappelen om mensen van zo’n gerenommeerd instituut binnen te krijgen. Zo’n instituut kan ook een magneet worden voor studenten die de ambitie hebben een vakbekwaam leraar te worden.

      Ondertussen is het wel zo dat het besef nu in brede kring bij belanghebbenden lijkt door te dringen hoe rampzalig de situatie op de lerarenarbeidsmarkt is.

      • De macht, de zoden en de wal.
        Ik ben er zo langzamerhand van overtuigd dat het allemaal bijna uitsluitend om macht gaat. Ik geloof er niets van dat scholen (in het algemeen gesproken) staan te springen om goede en dus duurdere docenten. De goede scholen mogen niet uitbreiden en zitten dus ieder jaar vol met leerlingen. De slechte scholen hebben helemaal geen behoefte aan goede docenten: ze zijn niet voor niets slecht.

        Michel Couzijn, die op dit forum regelmatig zn mening post, heeft daarvoor een eenvoudige oplossing: verplicht scholen de bevoegdheden van hun docenten openbaar te maken. Pas dan is het mogelijk dat de druk van de ouders groot genoeg wordt. Het zijn wijze woorden van Michel, maar zelfs dat is onvoldoende zolang in veel plaatsen ouders eenvoudigweg niets te kiezen hebben (om welke al dan niet politiek correcte reden dan ook).

        De systematiek leidt nu eenmaal onontkoombaar tot iets als “de goedkoopste leraar is de beste leraar”. Sterker nog: als twee leraren even goedkoop zouden zijn, dan leidt de systematiek er voor dat de slechtste van de twee de voorkeur verdient. Simpel omdat de beste ook de meest kritische zal zijn en dat is in veel scholen alleen maar lastig.

        Er zullen best uitzonderingen zijn. Niet alle scholen zijn slecht en niet alle besturen corrupt, maar het systeem is dat wel. De bekostiging en de absurde manier van overheidcontrole, de ring van ondersteunings instituutjes, dat alles zorgt er voor dat de natuurlijke convergentie er een is naar slecht en goedkoop onderwijs.

        Zoden komen pas op de dijk als de politiek besluit onder druk van de burger de onderwijsaansturing te gaan veranderen. Pas als de wens van de ouders, van de kiezers, sterk genoeg is en onderwijs een relevant onderwerp in de politieke keuze wordt. Of docenten voldoende zoden leggen, ik heb sterke twijfels. Dat BON iets in te brengen heeft is denk ik dan ook voornamelijk te danken aan het feit dat BON geen docenten belangenbehartiger is, maar onafhankelijk en daardoor bij de burgers invloed kan hebben.

        • Inzake zoden
          Amen.
          Het hoeft natuurlijk niet om alle burgers te gaan. Een mondige groep boze burgers is voldoende.

  2. Begint de wal het schip te keren?
    Ik denk het niet, omdat er andere mechanismen in het spel zijn die de lijn voor de toekomst bepalen.

    • Uitzonderingen?
      De drie scholen waar ik mee te maken heb, een waar ik les geef en twee waarvan ik in het bestuur zit, opteren zeker voor kwaliteit.
      Het zijn havo/vwo-scholen en elk zo’n 1600 a 1700 leerlingen groot. Daar moeten er meer van zijn en die schrikken nu van de sollicitanten die op hun stoepen staan.

      • geen stageplaatsen meer
        Er zijn dus al twee schoolbesturen die een brandbrief naar de dichtstbijzijnde lerarenopleiding kunnen sturen. Maak kopietjes van sollicitatiebrieven en stuur die mee met de brandbrief: ‘Hallo! Dit zijn jullie studenten! Wakker worden!’

        Of neem als school geen stagiairs meer aan. Zeker niet als je in een bestuur zit dat opteert voor kwaliteit.

Reacties zijn gesloten.