Off the record

Off the record

De journalist duwde op het rode knopje en ontgrendelde hiermee de ‘record-knop’, het interview was afgelopen.
“En……hoe deed ik het? Ik ben natuurlijk wat gewend uit mijn vakbondstijd, maar jezelf profileren is toch wel wat anders.”

“Prima, hoor Doekle, ik kan hier wel wat van maken, maar ‘off the record’ man, waar haal je de tijd vandaan?”

“Och joh, dat baantje van voorzitter van de HBO-raad stelt natuurlijk niets voor. Het was de uitgelezen kans om mij te kunnen oriënteren op de toekomst. Na mijn vakbondstijd zocht ik een baantje dat niet te veel tijd in beslag zou nemen, niet te veel hoofdbrekens en kopzorgen en vooral niet te veel werknemers, na zoveel jaar in de vakbond ben je dat gezeik over ‘te weinig verdienen’, ‘te hoge werkdruk’ en ‘moeten we naar de dam, dan gaan we naar de dam’ zo beu als kouwe pap. Als voorzitter van de HBO raad kwam ik natuurlijk in een gespreid bedje en het heerlijkst is dat ik weer onder de vrindjes ben. Heerlijk, bestuurderen die weten wat ze willen en niet een hele dag aan je kop lopen te zeuren over onnozelheden zoals lonen en CAO’s. Trouwens er zitten in de raad nog een paar jongens die mij bij de volgende ministerspostenverdeling naar het pluche dragen. Waarom denk je dat ik in het interview gezegd heb dat de begroting voor onderwijs moet verdubbelen…..? Juist, de collega’s lezen dit interview ook en zij weten als geen ander ‘voor wat, hoort wat’.”

“Maar jouw commissariaten dan?”

“Ja, dat was wel even een klein probleem maar één van de verworvenheden van de voorzitter van de HBO-raad is de auto met chauffeur, en dan is het kwestie van een beetje schuiven in de agenda, een beetje schrappen in vergaderen met onbelangrijke personen en klaar is Kees of beter nog Doekle, hahahaha.”

“En meen je dat nou echt van die verdubbeling van begroting van Milieu en Onderwijs, Doekle”

“Natuurlijk niet. Kijk, dat is nu politiek, je wacht het geschikte moment af en dan beloof je wat, kan niet verdommen wat je belooft, als het maar veel is, er zijn altijd een hoop sukkels die er in trappen. Nu is het een geschikt moment voor onderwijs en milieu. Onderwijs staat in de picture, niet dat er iets mis is met het onderwijs in Nederland, integendeel zelfs, beter kan het niet, zeggen de vrindjes van de raad, niks meer aan doen. Wat betreft het milieu, dat doet het altijd goed natuurlijk, ook in politiek barre tijden. Kijk maar hoe het gepeupel die onzin van die vliegtaks heeft gepikt. Een goeie zet van Woutertje, het is niet mijn favoriete minister
van financiën, maar dat heeft hij toch voor elkaar gekregen, dank zij het milieu.”

“Zonder dollen Doekle, welke departement heeft jouw voorkeur?”

“Kijk, dat is een goeie vraag, en geen onbelangrijke. Weet je, ik ben er nog niet helemaal uit. Onderwijs lijkt me leuk, milieu is een uitdaging, maar economie heeft natuurlijk mijn voorkeur alhoewel buitenlandse zaken me ook wel trekt. Kijk als minister van BZ kom je natuurlijk in aanraking met alle groten van deze aardbol, dan ben je iemand, je telt mee op internationaal vlak, prachtig toch, samen op de foto met Angela of Obama, aanzitten aan rijkgevulde tafels van de oliesjeiks, elke dag op pad, weg van dit miezerige landje met dat benepen volkje. Maar ja, dat is voor mij niet weggelegd. Doe mij maar economie, is een makkie, als ex- vakbondsman, commissaris bij een aantal grote bedrijven, bemiddelaar bij zware conflicten en boegbeeld van de anti- Mozart beweging kan die zetel mij bijna niet meer ontgaan.”

“Hoe gaat dat dan, word je daarvoor gevraagd? Word je voorgedragen? Wie regelt dat dan allemaal”

“Dat is natuurlijk het geheim van de smid, maar ik kan het je wel vertellen hoor, ik reken jou niet tot mijn concurrenten, hahahahaha. De eerste stapjes heb ik gezet in mijn vakbondstijd. Je lult wat mee met de machthebbers, vertelt de achterban dat het niet anders kan, sust een beetje hier, kalmeert wat heethoofden daar en jouw naam gaat rondzingen in de kringen waar de beslissingen vallen. Je hebt als het ware laten merken dat je betrouwbaar, integer, sympathiek, altijd scherp, belezen, onderhandelaar en vooral één van hun bent. Als dat het geval is staan de concurrenten al op achterstand. Dan is het kwestie van pappen en nathouden. Alle vergaderingen waar de beslissingnemers zijn, moet je aanwezig zijn, alle recepties, alle feestjes en partijen, alle reunies, alle gelegenheden om de beslissers te ontmoeten, daar moet je ook zijn, je kop laten zien, zodat ze denken dat je betrokken bent. Op het moment dat je weet dat je in de running bent voor een ministerspost, direct laten weten voor welk departement en dat op zichzelf is ook een kunst. Nooit, nooit of te nimmer duidelijk zijn, alle mogelijkheden openhouden en nergens je neus voor optrekken. Waagt er iemand over landbouw, dan ben je in voor landbouw, vraagt er iemand iets over verkeer, dan los je onmiddellijk de files op, hoor je wat over justitie dan praat je een mondje mee over het geboefte en de verkeersovertredingen, snap je?”

“Ja, maar je wou toch economie?”

“Timing, timing, timing is heel belangrijk. Een dezer dagen valt de regering, nog voor de verkiezingen zijn uitgeschreven worden de mogelijke kandidaten gepolst voor de ministerpostjes, dat is het moment suprême. Nog voor de regering goed en wel is opgestaan heb ik dan al laten weten dat economie mij wel wat lijkt, niet te happig, veel zuchten en steunen net of het is een grote zelfopoffering en gegarandeerd, dat baantje kan mij niet meer ontgaan. Voilá jongeman, hier staat hij, de volgende minister van Economie en dat is nogal wat anders dan ‘voorzitter van de HBO-raad’.”

“Gefeliciteerd Doekle”

“Dank je wel…..he….dit was natuurlijk ‘off the record’”

“Natuurlijk Doekle.”

Sjeekspier