Toch een wat verrassend bericht op Webwereld.
Ik kan niet anders dan concluderen dat kinderen kennelijk zelf niet zo makkelijk als wel eens wordt verondersteld, werkelijk iets over computers leren. Het gaat hier over websites maken en filmpjes plaatsen op het internet. Dat is aktief internetgebruik: auteur zijn en plaats van enkel googelen.
Dat doet me denken aan de computercursussen die er in het verleden wel degelijk ook op VO scholen werden gegeven: zelf maken van websites, zelf maken van computerprogramma’s. Dat is eigenlijk allemaal grotendeels verdwenen ten gunste van de zoveelste PowerPoint cursus. Ik denk dat ze ook heel graag echte filmpjes willen leren maken. Nu pleit ik er niet voor om dat daarom maar allemaal te doen, ik merk slechts op dat zelfs hier, waar de Einsteingeneratie zo’n enorme voorsprong zou hebben op die verouderde docenten, dat het zelfs hier kinderen niet lukt om er zelfstandig uit te komen zodra het iets ingewikkelder wordt dan mailen en msn-nen. Kennelijk hebben ze ook bij dit onderwerp behoefte aan vakbekwame leraren.
Toch mooi, niet?
“Het onderzoek door bureau
“Het onderzoek door bureau Veldkamp werd gehouden in opdracht van de stichting Mijn Kind Online.”
Alweer een ‘onderzoek’. Er wordt veel te veel ‘onderzocht’ 🙁
De invloed van internet en de consequenties van het gebruik lijkt me typisch een onderwerp dat bij de ‘lessen’ Maatschappijleer aan de orde kan komen.
De zgn generatie Einstein is op sommige deelterreintjes wel vaardig, maar prik 1 nivootje dieper en ze blijven elk relevant antwoord schuldig.
Het gaat hier niet ….
M.i. gaat het in het artikel niet om de invloed van, maar hóe maak je iets. Hoe maak je een goede film (en zet ‘m op YouTube). Hóe bouw je een inhoudelijke website (bijvoorbeeld voor geschiedenis). etc.
een inhoudelijke website
Wat bedoel je met “een inhoudelijke website”?
Als het om de vaardigheid van het maken van een webstek gaat, dan is dat gelijk te stellen aan onderwijs in Word, Powerpoint, …. Dat zijn gereedschappen om iets te maken.
Als je vindt dat het onderwijs bedoeld is om dat soort vaardigheden aan te leren, dan hoort het er bij.
Ik vind dat soort zaken in z’n algemeenheid niet in het reguliere onderwijs thuis hoort.
leermiddelen
Als de opdracht aan kleine groepjes leerlingen zou luiden: Maak een website voor geschiedenis en de leerlingen zouden daardoor zo enthousiast worden dat ze in even veel tijd (voor henzelf en voor hun leraar) even veel geschiedenis zouden leren zou zo’n opdracht gerechtvaardigd kunnen zijn.
Seger Weehuizen
Goed doordachte opdrachten
Sterker nog: een goed doordachte opdracht kan leerlingen verder brengen dan het traditionele onderwijs.
Een voorbeeld: als een groepje leerlingen de opdracht krijgt een (teken)film te maken over de werking van b.v. een galvanisch element zal het leereffect veel groter zijn, dan wanneer ze dat uit een traditioneel boek leren, omdat ze gedwongen worden na te denken over de uitleg (te vergelijken met de docent die ook ervaart dat als hij iets moet uitleggen hij het gevoel krijgt het beter, of zelfs eindelijk!, te begrijpen).
*voorbeeld werking galvanisch element*,
*film over werking galvanisch element*
groepje studenten
Een groepje studenten dat een dergelijke opdracht krijgt verdeelt als de bliksem de taken. Hierbij is het niet onwaarschijnlijk dat slechts één van die studenten iets leert over het onderwerp “galvanisch elelment”. De andere twee (meestal) houden zich bezig met filmpje maken, powerpoint presentatie over hoe er wat geleerd en samengewerkt is. Ook is men bergen tijd kwijt aan het maken van de juiste illustraties. Soms moeten de andere leerlingen een verhaal avn de filmmakers aanhoren en die krijgen dus klassikaal onderwijs van een medeleerling. Tel uit je winst. Al die tijd is ingecalculeerd bij het aantal studie credits dat de studenten er voor krijgen. Credits voor oneigenlijke tijd dus.
In mijn ervaring is een dergelijke werkwijze vaak uitermate inefficient. Verder zijn er vele practische problemen. Wat doe je met een meeloper, hoe beoordeel je de afzonderlijke inbreng van de studenten, hoe raak je daarvan op de hoogte? Wat gebeurt er al je uiteindelijk het rpoduct onvoldoende vindt? Mag men het verbeteren? Ik ken situaties waarbij de docent feitelijk het product uiteindelijk zo’n beetje heeft voorgemaakt (lag ook aan die domme docent natuurlijk), maar bij projecten en prestaties is de noodzakelijke mogelijkheid tot herkansen wel deelijk een groot probleem (moeten ze alledrie herkansen trouwens?)
Niet dat een aantal van die problemen niet op te lossen zijn, en ook niet dat het als afwisseling bij de werkvormen niet nuttig kan zijn, maar in dit specifieke geval lijkt het me dat een goede uitleg en een zinvolle bevraging door de docent zker zo effectief kan werken, met aanzienlijk minder inspanning, zowel vor docent als voor student. En dat laatste is een voordeel, want een groot deel van de anders geleverde inspanning is niet direct gericht op het begrijpen en leren van een dergelijk galvanisch element.
Anders…
…*deze* ?
Hebben jullie NOVA gezien en het Marnix College uit Ede ?
Vandaag neemt koningin Beatrix het eerste exemplaar in ontvangst van een unieke dvd-serie over Europa die gebruikt zal worden als lespakket. *Lees verder…*
Leuk idee
Leuk idee.
Ga je voorstellen de leerplichtige leeftijd te verhogen tot pakweg 50 jaar? 😉
HTML op de MTS
Websites bouwen doe je met editors en je hebt een basaal begrip van HTML nodig (en wellicht zoiets als CSS, style sheets e.d.)
Ik vind dit een veel te vluchtige vaardigheid voor het algemeen vormend onderwijs (‘kennis’ veroudert snel, nietwaar…).
Typisch wel iets voor het technisch onderwijs. Vroeger had je dit waarschijnlijk op de MTS (Middelbare Technische School) kunnen leren.
Als er nog technisch onderwijs bestaat, dan hoort het daar thuis.