Uit het plan: Een sterkere beroepsorganisatie voor leraren kan hen ondersteunen in hun professionele ontwikkeling.
Vraag: Is dit een wens van de leraren? Denkt men dat, net zoals we in de medische sector het KNMG en de Specialistenvereniging hebben, er een beroepsvereniging voor leraren moet komen, die met de contributies van de leden hun belangen gaan behartigen? Net als het KNMG kan men dan bij onwelvallige beleidsvoornemens onder leiding van een beroepsactievoerder met staking dreigen, of zoals de Specialistenvereniging bij de opzet van het DBC systeem de zaak is gaan saboteren, in actie komen als het inkomen in gevaar dreigt te komen. Akkoord, het KNMG heeft ook zijn verdiensten bij het up to date houden van de huisartsen, maar heb je daar nou een beroepsvereniging voor nodig? Bij de huisartsen, die altijd hebben gefunctioneerd als zelfstandige ondernemers, kon het moeilijk anders, maar leraren zijn toch (nog) geen zelfstandige ondernemers?
Uit het plan: Een privaatrechterlijk register brengt tot uitdrukking dat de leraren willen investeren in hun eigen professionaliteit (???).
Wie zijn de mensen, die straks zullen gaan beslissen over het al dan niet opnemen van een leraar in het heilige register? Ik zeg bij voorbaat al mijn vertrouwen op in hen, die dit soort karweitjes willen gaan opknappen.
Waar komen deze onzalige ideeen toch vandaan?
Gans het raderwerk wordt goed…..
……dank des leraars moed
HET ZOU IDEAAL ZIJN ALS LERAREN DE POSITIE VAN ZELFSTANDIGE ONDERNEMERS ZOUDEN KUNNEN BEREIKEN. ZE SPREKEN DAN MET DE SCHOOLLEIDING AF WELKE KLASSEN ZIJ VOOR WELK LEERVAK ONDER HUN HOEDE KRIJGEN EN WELK PERCENTAGE VAN DIE LEERLINGEN BIJ EEN EXTERN OPGESTELD EN AFGENOMEN EXAMEN MINSTENS MOETEN SLAGEN. Ze kunnen zelfs een prijs overeenkomen. De kans dat zo’n systeem van de grond komt neemt toe als er een register bestaat waarin van alle leraren de bevoegdheden vermeld staan. Het tekort aan goed in hun vak opgeleide leraren is zo groot dat zodra de ouders eisen gaan stellen geldt: Gans het raderwerk staat stil als uw kiene brein dat wil!
Seger Weehuizen
Weer zo’n onbekookt idee
Het is tegenwoordig mode om van iedereen te verlangen dat zij/zij ondernemer is, desnoods ‘intern ondernemer’. Maar als docenten ondernemers waren, waren ze wel ondernemer en geen docent.
Laten we eerlijk zijn: heel veel, zo niet de meeste docenten blijven jaren lang aan één en dezelfde school werken en zijn gesteld op de betrekkelijke veiligheid van hun rechtspositie. In dit opzicht zijn, veronderstel ik, de meeste docenten eerder risicomijders dan risicozoekers. Daar is ook niets mis mee. Mensen verschillen van elkaar in velerlei opzichten en dit is er een van. Het is beter voor de samenleving om van de verscheidenheid aan talenten en persoonlijkheidskenmerken gebruik te maken, dan om eenieder in een modern procrustusbed te willen dwingen.
Op het moment dat wij van docenten gaan verlangen dat ze ondernemer worden, moeten nieuwe docenten gerecruteerd worden uit een andere populatie dan tot dusver, namelijk de meer ondernemend ingestelden. Dat is de vijver waarin het hele bedrijfsleven en de halve (semi) overheid al zit te vissen, dus hoe groot gaat die instroom worden?