Ik denk dat het weinig zinvol is om je druk te maken over het al of niet voldoen aan de gewenste norm van 1040 lesuren zonder daarbij ook het rendement van de betreffende contactmomenten te betrekken. Meer uren waarin nog steeds te weinig zinnigs gebeurt leidt echt niet tot betere resultaten. De bekende spanningsbogen lijken alsmaar korter te worden en ook het aantal per dag neemt schrikbarend af. En soms wordt er 3 weken voor het begin van een naderde vakantie al gezucht dat de leerlingen wel aan vakantie toe lijken te zijn. Dit zou alleen maar pleiten voor minder uren.
Mijns inziens is er wat de output betreft eerder behoefte aan enige disciplinering. De tijd die je hebt is een kostbaar goed en moet optimaal gebruikt worden. De werkvloer is om te werken en rusten doe je na gedane arbeid. Ik erger mij heel vaak aan gehang en geneuzel maar vooral aan storende niet relevante communicatie. Ik heb wel eens het idee dat er zonder mijn aanwezigheid hoogstens wat meer rotzooi gemaakt zou worden. Triest toch als dat het enige rendement van mijn aanwezigheid zou zijn. Natuurlijk laat ik het hierbij niet zitten doch het kost mij heel veel energie om leerlingen überhaupt aan het werk te houden. En mijn pogingen hen tot enige productiviteit aan te zetten worden mij niet in dank afgenomen. En bovenal leidt het eventueel heenzenden van werkweigeraars en ordeverstoorders tot dossiervorming mijnerzijds.
Mijn organisatie doet heel erg haar best om de hevige lesuitval ten gevolge van frequent verzuim van docenten te bestrijden met zogenaamde stipuren. In deze door willekeurige vervangers gedraaide oppasuren is het rendement over het algemeen 0,0. Staat leuk voor de buitenwereld maar voor de rest leidt het enkel tot niet-blije leerlingen en gefrustreerde vervangers. Die daardoor weer eerder verzuimen en aldus…….. Al met al ook niet echt rendabel.
Reacties zijn gesloten.
Zou het kunnen
Dat docenten machteloos zijn gemaakt omdat leerlingen en ouders ongestraft van alles bij de school/docenten mogen neerleggen?
Stel eens dat er financiële sancties zouden komen op ongeoorloofd gedrag?
zou het kunnen ……
Het zou goed zijn in het V.O. een cijfer voor gedrag (vlijt, netheid) toe te voegen.
Veel leerlingen beschouwen thans de docent als een TV toestel, dat hinderlijk aanstaat.
Triest hierbij is, dat de “goeden” onder de “kwaden” lijden.
De docent moet zijn energie steken in kennisoverdracht, niet in disciplinering.
Ook dit hebben Belgische scholen
niet afgeschaft.
Oplossing
Bij ons op school hebben we als docent de mogelijkheid om de rapportcijfers door andere factoren te laten beïnvloeden, zoals inzet, huiswerk af, boeken mee enz. We kunnen tot 1,5 punt omhoog of omlaag corrigeren op het cijfergemiddelde. Uiteraard moeten we dat wel kunnen verdedigen. Dus wel een extra stukje boekhouding. Maar ik moet zeggen dat het zijn vruchten afwerpt, natuurlijk niet bij iedereen, maar dwarsliggers houdt je nu eenmaal, anders kan de trein niet blijven rijden.
Overigens vonden wij vroeger toen ik op school zat (begin jaren 70) bepaalde leraren ook een stoorzender, maar dat kwam dan doordat deze persoon ons niet kon boeien en dat is niets veranderd.
Kun je als docent een klas boeien, dan kun je je kennis overdragen.
Dit is bij ons door de schoolleiding
verboden!
Wat is er verboden?
Het corrigeren voor inzet & optreden of het boeien van een klas en dus kennis kunnen overdragen? 🙂
—
Marten
De mogelijkheid om het rapportcijfer
door andere factoren te laten meebepalen. Ik zou graag het niet maken van huiswerk in het cijfer willen verdisconteren, maar het mag gewoon weg niet.
prestaties niet vervuilen met andere gegevens
Eerlijk gezegd heb ik wel begrip voor het standpunt van de schoolleiding hier. Het gaat er om wat iemand presteert op een proefwerk, dat moet beoordeeld worden. Wat doe je met iemand die altijd braaf huiswerk maakt, maar er weinig van terecht brengt. Of iemand die geen moer uitvoert maar toch zijn wellicht magere voldoendes blijft halen.
Het lijkt me zinvol om in een rapport aan de ouders mee te delen hoe de werkhouding van de leerling is, maar dan wel afzonderlijk en niet gemixed met de kennis/vaardigheids cijfers.
En als die afzonderlijke cijfers niet (mogen) worden gegeven, dan nog denk ik dat je het niet moet vermengen met inhoudelijke kennis. Het betekent kennelijk dat de school het niet van belang vindt (of er wellicht andere wegen voor heeft gevonden) om aan de ouders te rapporteren over de inzet van de leerlingen.
Aanvulling
Even als aanvulling op wat ik nu lees,
Deze regeling is door de MR goedgekeurd en de ouderraad vond het een prima idee, we werken er overigens al minstens 5 jaar mee, want toen ik in 2002 kwam werd het al gebruikt.
Het, moet ik wel zeggen wordt met gepaste mate gebruikt, maar denk eens aan leerlingen die dus inderdaad er de kanten vanaf lopen en niets doen, als die geen waarschuwing krijgen, dan gaan ze op het MBO/HBO of WO op hun muil en nu krijgen ze dus al een waarschuwing. En ja een leerling die voor een vak waar hij/zij zwak in is en dus uiteindelijk toch niet kiest, zich uitzonderlijk inzet, ondanks alle tegenslag, die verdient dus voor DAT VAK wat extra’s.
Precies, het werkt naar twee kanten
In mijn middelbare schooltijd werd het ook toegepast met als gunstig gevolg dat je niet zo idioot veel toetsen kreeg als nu. Je kreeg voor een mondelinge beurt in de klas een cijfer en als je niets had uitgevoerd, stond je met je mond vol tanden en kreeg je dus een onvoldoende. Deed je wel je best, dan had je in ieder geval enige compensatie voor zwakke cijfers bij proefwerken.
Re: prestaties niet vervuilen met andere gegevens
Ik ben het met 1945 eens. We horen op dit forum regelmatig over het feit dat sommige leraren ‘de pik’ hebben op bepaalde leerlingen. Van mijn studenten hoor ik dit ook zo af en toe (dat zeggen ze dan over andere docenten, misschien klagen sommigen bij mijn collega’s ook wel over mij…). Meestal hebben leraren dit van zichzelf niet door (terwijl het vaak voor de hele klas duidelijk is). Dit komt dan ook tot uitdrukking in de beoordeling van de werkhouding etcetera van de leerling door deze docent. Hier ben je als leerling machteloos tegen.
Beoordelen op basis van toetsen is redelijk objectief, beoordeling van ‘werkhouding’ en dergelijk is dat niet.
Het valt mij iedere keer weer op dat de meeste docenten denken dat zij hun leerlingen objectief kunnen beoordelen met ‘zachte’ criteria als werkhouding. De overgrote meerderheid van de docenten kan dit echter niet.
Of een leerling zijn huiswerk heeft
gemaakt of geleerd, laat zich toch ook redelijk objectief vaststellen? Verder dan dat moet je ook niet gaan, vind ik.
Huiswerk
Dan moet je het huiswerk nakijken en er een cijfer voor geven. Daar heb ik niks tegen, doe ik zelf ook (al heb ik voor het nakijken ‘personeel’; een grote luxe).
Waar ik wat tegen heb is dat docenten op grond van hun ‘indrukken’ van het gedrag van de leerling cijfers geven.
Ja, indrukken
van gedrag vind ik ook een glijdende schaal. Dan introduceer je willekeur.
lange termijn effect korte termijn leren
Wat een goed idee, een cijfer voor participatie. Menig leerling leert te kort voor een toets waardoor hij kennis niet opslaat maar wel eventueel een leuk cijfer behaalt. Een of twee jaren later is het aan jou als leraar om uit te leggen waarom jouw leerling niet presteert en basisvaardigheden ontbeert. Dat weet je zodra je de leer- en huiswerkattitude doorgrond hebt.
Natuurlijk moet je als leraar kunnen uitleggen waarom je een rapportcijfer lager laat uitvallen dan het zuivere gemiddelde op toetsen. Maar zoals het nu gaat, met een rapportcijfer dat een computer kan genereren, dat heeft niets met evalueren van aan jou toevertrouwde leerlingen te maken.
Ze hebben ook veel te veel toetsen
(sorry, ik verval in herhaling) en te weinig tijd doordat er teveel flauwekul ingeslopen is: extra zoekopdrachten op internet bijvoorbeeld, die veel tijd kosten en heel weinig opleveren. Alsof je de huidige leerlingen nog moet leren googelen, knippen en plakken. De leerlingen moeten veel meer gelegenheid krijgen om zich op de ‘basics’ te concentreren en stof te kunnen herhalen.
Opslaan van kennis
Dan moet je het onmogelijk maken om op de manier goede cijfers te halen. Toetsen over meer stof tegelijk bijvoorbeeld, of op latere toetsen het eerder geleerde opnieuw vragen.
Voor wat het waard is ….
Wij geven per semester aparte cijfers voor inzet en voor optreden. Deze cijfers tellen niet mee als vak, maar dienen gedurende de opleiding vooral als leidraad voor de student. Deze cijfers geven immers aan hoe de student op ons overkomt. Als deze vindt dat de cijfers niet kloppen is er weer een nieuw semester om aan te tonen dat wij ernaast zaten.
Verder kan iemand die in het HBO geen moer doet (en dus op inzet een 5 krijgt) niet meer na een jaar overstappen naar een lichter programma. Die student moet óf door in hetzelfde programma óf vertrekken. Iemand die in het HBO ondanks grote inzet strandt wegens “te moeilijk” mag die overstap juist wel maken. Werkt prima!
—
Marten
Procesbeoordeling
Wij werken binnen onze vakgroep al enige tijd met een z.g.n. procesbeoordeling. Hierin wordt de leerling beoordeeld op een reeks door ons geformuleerde gedragsaspecten. Deze procesbeoordeling bepaalt voor 25 tot 50 % het uiteindelijke eindresultaat. Dat helpt best wel in de aansturing van leerlingen. Doch er zijn leerlingen die ook hier ongevoelig voor zijn. Want ondanks negatieve reultaten worden ze toch meestal bevorderd. Of als ik het al te bont maak dan word ik geacht mijn cijfers bij te stellen.
Maar het beoordelen van het proces gebeurt zeker niet schoolbreed. En tijdens de vele stipuurmomenten kan ik dan ook geen gebruik maken van dit instrument. En daar had mijn eerder schrijven vooral betrekking op.
Vertel eens meer …. ?
Dr. John schrijft: Wij werken binnen onze vakgroep al enige tijd met een z.g.n. procesbeoordeling. Hierin wordt de leerling beoordeeld op een reeks door ons geformuleerde gedragsaspecten.
Wil je eens iets meer vertellen over deze gedragsaspecten? Dus: welke, waarom juist die, hoe zwaar telt elk aspect etcetera? Mag ook per PM als je dat liever doet. Alvast bedankt voor de moeite.
—
Marten
Gevaarlijk
Dr. John schrijft:
Wij werken binnen onze vakgroep al enige tijd met een z.g.n. procesbeoordeling. Hierin wordt de leerling beoordeeld op een reeks door ons geformuleerde gedragsaspecten. Deze procesbeoordeling bepaalt voor 25 tot 50 % het uiteindelijke eindresultaat.
Dit vind ik dus echt gevaarlijk. Gaat het nog wel om de kennis die de leerling laat zien die hij opgedaan heeft, of leiden we robots op die de goede ‘gedragsaspecten’ tonen?
Geen therapie
in school. Dit is mijns inziens een aantasting van het zelfbeschikkingsrecht van het kind.
Therapeutische zelfbeschikking
Het je eigen maken van kennis en vaardigheden vereist de nodige inspanningsbereidheid en zelfdiscipline. Indien de meest elementaire vormen van aanleg daartoe niet aanwezig zijn dan zal je toch op een of andere manier wat moeten ondernemen om deze op te wekken. Het positief beoordelen van pogingen daartoe dan wel het duidelijk waarderen van het ontberen van een dergelijke bereidheid kan mijns inziens helend werken. In die zin is het misschien (helaas?) ook wel therapeutisch. Maar met enkel een betekenisvolle rijke context en een louter zelf-construerende leerling redt je het volgens mij zeker niet. Doch, natuurlijk…… de leerling moet uiteindelijk wel zelf beschikken.