In enkele reacties heb ik aangegeven dat wij als BON onszelf soms tekortdoen en het risico lopen onszelf te verslaan. Omdat dit punt mij erg dwarszit -ik ben ontzettend blij met BON en ik kan de opluchting niet beschrijven toen ik het bestaan van de organisatie ontdekte- wil ik mijn mening wat meer uitleggen. In mijn ogen schieten we onszelf soms, maar in ieder geval steeds vaker, in de voet en ik roep de BON-leden dan ook op tot hier en daar een wijziging van strijdwijze. Het gaat mij om drie algemene punten en die licht ik hieronder even toe.
1. Verbittering
Steeds meer reacties op de verschillende discussieplekken geven blijk van sarcasme en daarmee van frustratie. Reacties die tegenstanders – voorstanders van HNL – de munitie geven om BON en aanhang neer te zetten als verbitterde conservatieven, twee beelden die we koste wat kost moeten voorkomen. Dit type reacties is koren op de molen van alles waar ik in het onderwijs tegen ben en we creëren makkelijk onze eigen stigma’s of handhaven de etiketten die tegenstanders voor ons uitgedacht hebben. Ik pleit voor een terugkeer naar de inhoud (zoals we dat ook in het onderwijs willen) op alle discussieplekken en roep op het sarcasme vermijden. Gal spuwen is prettig, maar het levert je niets op.
Ik wil daaraan toevoegen dat ik al dat sarcasme en al die bittere grappen heel erg begrijp en dat ik gelijksoortige uitingen hier en daar (niet alleen op de BON-site) zelf ook heb achtergelaten. Sterker nog, vaak zit ik grimlachend (dat dan weer wel) de reacties te lezen: geweldige herkenning, exact dezelfde gevoelens en wat mooi, zo’n soms vernietigende cynische opmerking. Desondanks, het levert niets op en werkt zelfs averechts.
Bij deze dus de (misschien wel niet eens zo heel erg idealistische of naïeve) poging iedereen op te roepen de schouders eronder te zetten en vooral niet verbitterd te zwelgen in dreigend of al aanwezig onrecht. Laten we altijd inhoudelijk blijven, met argumenten komen, want daarin zijn we de meerdere en alleen daarom zal het (moeten) gaan. Met cynisme en stigmatisering vinden we in onze tegenstanders gelijken, misschien zelfs onze meerderen, daar onze argumentarme tegenstanders zich er meer in hebben moeten trainen.
Enigszins in lijn met het voorgaande constateer ik het volgende probleem.
2. ‘Zelfstigmatisering’
Verzwakking van onszelf zit ‘m ook in een kleinere, ogenschijnlijk triviale zaak en wel de termen waarmee we onszelf (al dan niet bewust) kwalificeren. Opmerkingen als ‘conservatief’, ‘traditioneel’ en ‘terug naar de jaren ’50!’ geven in mijn ogen een verkeerd signaal af, waarmee we onszelf stigmatiseren. Deze termen dekken vaak helemaal de lading niet, iedereen bedoelt er iets anders mee en deze uitdrukkingen worden in het algemeen als negatief opgevat (ook al zijn het in principe neutrale uitlatingen, in praktijk zijn ze dat niet). Eigenlijk zijn het de termen die tegenstanders van BON of voorstanders van HNL hanteren om ons te stigmatiseren.
Ik hoor het de tegenstanders al zeggen: “Traditioneel onderwijs? Wat wil je dan? Zestig minuten aan het woord en met de liniaal erover als ze hun bek niet houden?” Het zou een onzinnige demagogische opmerking zijn, maar wel een die makkelijk beklijft en daarmee een prima oneliner.
Naar mijn mening moeten we uitdrukkelijk afstand nemen van dit soort ‘zelfkarikaturisering’, als het niet om bovenstaande reden is (het komt verkeerd over) dan toch in ieder geval omdat het feitelijk onjuist is (en verbeter me wanneer ik het mis heb). Een docent die iets uit wil leggen aan zijn klas is pas een ‘conservatief’ als je Het Nieuwe Leren als maat neemt. Waarom zouden we iets wat we verwerpelijk vinden als maat voor onszelf nemen en ons daarmee een krankzinnige (!) geuzennaam verschaffen? Een docent die instrueert en oog heeft voor zelfstandigheid van de leerling (en dat is geen Nieuw Leren, maar Common Sense) is geen conservatief, maar een uitstekend docent (en voor wat betreft aanpak toch echt niet te vergelijken met een gemiddelde docent uit de jaren ’50?).
Bovendien, en daar heb ik elders al eens gewag van gemaakt, neigt HNL eerder naar extreem conservatisme wanneer we de vergelijking met het zeventiende eeuwse hoofdelijk onderwijs maken. Met HNL terug naar de dorpsschool van Jan Steen? Geloof het of geloof het niet: leerlingen volgden toen aparte programma’s met eigen oefenstof, om de beurt laten leerlingen hun werk bij de meester controleren (dat mag je aftekenen noemen), oudere kinderen moeten de jongeren helpen, omdat de slecht betaalde en slecht opgeleide docent te weinig tijd heeft (mag je dat met de inzet van studenten (CDA) en OOP (al op verscheidene scholen) vergelijken?), de school is rumoerig, omdat elke leerling z’n eigen programma draait, continu geloop, gepraat, geen lesroosters, geen leslokalen en leerlingen brengen hun eigen (niet voorgeschreven) boeken mee. In 1806 is dit onderwijs onthoofd in de beroemde schoolwet en werd het klassikaal onderwijs ingevoerd. Einde historisch intermezzo, misschien leuk voor onze demagogie of zelfstudie (de bron staat onderaan dit bericht), maar niet meer dan dat.
3. Gevit over trivialiteiten
Tot slot is er naar mijn mening veel klein onderling gevit over voor de BON-zaak onbelangrijke dingen. Berucht in dit verband waren de vele reacties over spelfouten, excuses voor spelfouten, tips om spelfouten te voorkomen etc. Ja, natuurlijk… heel vervelend, spelfouten en beroerde interpunctie, en natuurlijk kan het netter (en mag er eigenlijk hier wel een komma voor ‘en’?), maar is het nou echt nodig om je ongenoegen over dit soort zaken en plein public te uiten. Zijn we inderdaad die zeurderige betweters? Wijs iemand alsjeblieft op (spel)fouten, maar dan wel correct, dus vriendelijk en het liefst toch via de mail!
Iets breder, maar misschien zie ik spoken: ik vind het vervelend (en dat zal echt mijn zwakte zijn) om te lezen hoe BON-aanhangers elkaar soms fel bestrijden over zaken die dan wel gerelateerd aan het onderwijs zijn, maar niets met de doelstellingen van BON te maken hebben. Natuurlijk mag er discussie over alles zijn, maar ik hoop dat we blijven onthouden wie de bondgenoten zijn. Alle onderlinge verdere discussie komt wel… als de oorlog gewonnen is. Kijk, met mijn vreedzame-BON-wereld-visie zal ik doorschieten in mijn naïviteit (ik ben net niet naïef genoeg om dat niet te beseffen), maar laten we vooral zoveel mogelijk onze krachten bundelen en de schouders eronder zetten.
Terug naar de inhoud, zeg wat je bent en weet wie je vrienden zijn.
Bron hoofdelijk onderwijs: Van kind tot burger. Volksopvoeding in Nederland (1780-1901). Examenkatern havo (Baarn 2005) 23.
Je hebt gelijk, vrees ik
IK vind het vreselijk. Vóór BON konden velen van ons niet zeggen wat we vinden van HNL. Dat kunnen we vaak in allerlei situaties nog steeds niet. En nu we die drempel geslecht hebben maken dezelfde HNL adapten het onmogelijk om op ons eigen forum de vaak humoristische maar inderdaad verbitterde woorden te kiezen die niets aan duidelijkheid over laten. Behalve aan de waarheid, aan mooie en duidelijke formuleringen, moeten we ook denken aan onze eigen verdediging. Dat is slecht voor de discussie, maar goed voor ons gevecht voor goed onderwijs. Jammer dat het kennelijk zo moet zijn, maar ik pas mijn woorden liever aan omdat het mijn doelen dichterbijbrengt, dan dat ik dat doe omdat mijn baas geen regenspraak duldt. Dank voor je wijze woorden!
Waar leg je de grens?
Prof. Heertje heeft de praktijken van (leden van) een raad van bestuur van een instituut voor Hoger beroepsonderwijs vergeleken met die van de Maffia. Omdat ik niet meer geloof dat de bestuurderen van het Hoger Beroepsonderwijs en het Middelbaar Beroepsonderwijs zelf geloven in de door hen gepropageerde leervorm en omdat de bestuurderen groot financieel voordeel hebben bij het voortbestaan van de huidige gang van zaken klinkt mij de opvatting van Professor Heertje niet in de oren als een overdrijving. Kunnen vergaande conclusies als deze openlijk beter achterwege blijven omdat ze voor de buitenwereld overdreven en daarom niet serieus zijn? Of zijn we in een geval als dit slachtoffer van onze fixatie en daardoor niet in staat het grotere geheel te zien? Hoe meer je meent te begrijpen des te bitterder je wordt. Maar je hebt gelijk als je vindt dat je bij voorstanders van het nieuwe leren en mensen die daarover geen mening hebben verder komt met het vermelden van feiten en hun vermeende gevolg. Daar kun je niet omheen. Als je de leiding van de HBO-instellingen met de Maffia vergelijkt interpreteer je echter haar beweegredenen. Dan wordt jouw zienswijze en dat is het dan. Maar aan slechts op verifieerbare feiten gebaseerde argumenten kan de buitenwereld moeilijker voorbij gaan. We moeten jouw waarschuwingen ter harte nemen.
Maffia??
Ik maak bezwaar tegen het in dit verband noemen van de zwaar overdreven term maffia omdat hiermee gesuggereerd wordt dat er georganiseerde, tegen het leven gerichte criminele afrekeningen plaatsvinden die bedacht zouden zijn door bestuurders.
Laten we voorlopig toch echt proberen om onze taal helder, zakelijk en zuiver te houden. Hier schiet niemand iets mee op.
Wat waar is …..
Persoonlijk vind ik in dit verband deze spreuk treffend: “Wat je zegt moet waar zijn, maar wat waar is hoef je niet altijd te zeggen”.
—
Groet,
Marten
eens, catilina!
Catilina,
Ik ben het volledig met je eens; te verbitterd overkomen (hoe begrijpelijk ook) werkt tegen ons. Laten we vooral duidelijk maken wat we wél willen en waarom; argumenten genoeg! BON zou eigenlijk de rollen om moeten draaien; HNL is achterhaald (naieve jaren ’70- ideeen, mislukkingen elders in de wereld..) en BON heeft een nieuw en gezond alternatief!
groot gelijk
Catalina,
Je hebt helemaal gelijk. Al een paar keer heb ik geprobeerd op deze site een serieuze discussie te starten. Diverse keren werd mijn poging begroet met sarcasme en cynisme. Ik geloof miet dat dat de juiste weg is. We moeten positief blijven in ons vak, alleen dan kunnen wij de “tegenpartij” de “baas” worden.
Laten we de doelstellingen van BON uitdragen, maar op een nieuwerwetse manier en gespeend van sarcasme en cynisme.
Bedankt voor het starten van dit draadje.
bazin
In een betere wereld
In een betere wereld zou u gelijk hebben, Catalina, en uw scherpzinnige rubricering lijkt me valide. Uw vermaningen neem ik ter harte en sorteren hopelijk effect maar als we ons geen ondeugden en zwakheden meer mogen permitteren worden we betweters en drammers.
We nemen onze tegenstanders met hun goede en slechte kanten en lichten de laatste uit als het zo uitkomt. Dat is begrijpelijk en uitglijders komen helaas -mea culpa- voor. De andere kant is veel minder ruimhartig, zoals u zelf al zegt, en kennelijk irreparabel dom. Hoe moet je iemand die geen argumenten heeft en toch z’n gelijk wil halen anders noemen? Beschaafd? Hoe moet je zo iemand in Godsnaam aanspreken? Daarover geven uw adviezen helaas geen uitsluitsel. En, er bestaat ook nog zoiets als ‘Private vices, public benefits’. In het geval van HNL: inzien dat je zonder vuile handen nergens komt en doordouwen.
willem smit
Feiten
Laat de feiten spreken en laat de interpretatie over aan de lezers zelf.
Valse diploma’s, valse cijfers etc. opgenomen als een normaal onderdeel van een systeem. Repressie tegen iedereen die hier vraagtekens bij plaatst tot het totaal kapot maken van mensen.
Overdadige zelfbeloning. Experimenteren, waar de helft van mag mislukken, zonder dat de leerlingen hierover geïnformeerd zijn.
Hoe wilt U dan dat de hiervoor verantwoordelijke aangesproken worden Catalina?
Verbitterd wil ook zeggen nog niet aangepast c.q. nog niet apathisch en is daarmee niet altijd slecht.
Corgi
Wij verschillen niet van mening
U zegt ‘laat de feiten spreken’, ik zeg ‘laat de feiten spreken’. Volgens mij verschillen we daar niet van mening. U noemt allerlei wantoestanden op en u vindt dat die publiekelijk gezegd moeten worden… en die mening deel ik van harte. Volgens mij verschillen we ook daar niet van mening.
En dan het antwoord op uw vraag: “Hoe wilt u dan dat de hiervoor verantwoordelijke aangesproken worden Catilina?” Door de verantwoordelijke continu met feiten en argumenten om de oren te slaan en niet door onderling te zwelgen in al het onrecht.
De strekking van mijn bericht was niet onze tegenstanders met zachte handschoenen aan te pakken. Druk ze met de neus in de argumenten en vraag ze keer om keer om hun argumenten. De strekking van het deel van mijn bericht waarop u ingaat, was wél dat de reacties op de verschillende discussieplekken steeds vaker voor een groot deel bestaan uit sarcasme en niet uit inhoud en dat ik dat onverstandig vind. Ik had het hierbij overigens over de reacties van BON-leden op BON-leden (zoveel HNL’ers heb ik hier nog niet gesignaleerd).
Als voorbeeld: mijn vraag op mijn blog of mensen ook gehoord hadden van de afschaffing van een boekenlijst op de HBO-V in Groningen werd beantwoord met “Boeken, wat zijn dat?” en meer in die trant. Absoluut geen kwaadbedoelende reacties, integendeel, ik voelde mij onmiddellijk gesteund in mijn verontrusting, maar reacties waarmee je niets meer bereikt dan het kortstondig verlichten/ontlasten van frustratie.
En ja dat kan ik begrijpen, en ja, dat doe ik ook (mea culpa zeker ook bij mij!) en ik loop wel eens een hele dag (meestal van binnen) te vloeken over de zoveelste infantiele hervorming, maar als wij, als BON, vooruit willen, dan moet dat door onze tegenstanders met argumenten aan te pakken en het lukt ons nooit wanneer we vervallen in sarcasme en cynisme (hoe terecht en logisch sarcasme in onderwijsland ook moet zijn!).
Terug naar mijn titel: Corgi, hebben wij echt een meningsverschil?
toekomst
Bestaat BON niet juist vanwege zorgen om de toekomst? Wat mij betreft in elk geval niet vanwege een verlangen naar vroeger. BON is de vereniging van het beargumenteerde Nieuwste Leren.
Ik zou willen voorstellen dat altijd als BON genoemd wordt, en ook in discussies op deze site, in het achterhoofd te houden.
Precies!
Feitelijk juist en een boodschap die positief uitstraalt.
De Chronische ziekte
Ralph heeft gelijk. Als lid zijnde onderschrijven wij de standpunten van BON. Dit houdt niet in dat we deze niet mogen bediscussiëren. We moeten echter wel in ons achterhoofd houden dat deze fora voor eenieder vrij toegankelijk zijn.
Wij willen allemaal dat het onderwijs weer een zeker niveau krijgt waar de Nederlandse natie op kan bouwen, dat we wederom een kenniseconomie opzetten. We weten allemaal dat het niveau op bepaalde opleidingen dramatisch is. We weten allemaal wat de oorzaken en gevolgen zijn. Het lijkt mij wijs om meer over de toekomst te praten. In mindere mate over het slechte, maar meer hoe het beter kan. Wat zijn de oplossingen voor onze vraagstukken, daar gaat het om!
Laat onze bestuurders in de media maar vertellen waar het misgaat en wat er mis is. Laten wij ons bezighouden met de oplossingen. Wij kennen de desastreuze gevolgen van het Nieuwe Leren, het competentiegerichte onderwijs et cetera. Laten we dan ook bezig gaan met de oplossingen, stop met het chronische ophoesten van de wantoestanden binnen het onderwijs.
Laat ons concreet worden!
Historia vitae magistra
Ja, maar…
Natuurlijk moeten we over de toekomst praten en denken over hoe het beter kan.
Tegelijk is het in mijn ogen van essentieel belang dat we inzien dat we daadwerkelijk slag leveren met Het Nieuwe Leren. Dat betekent naar mijn mening dat het, zoals jij het omschrijft ‘chronisch ophoesten van de wantoestanden’, niet alleen een legitiem middel is, zelfs een absolute noodzaak (ik denk dat de in Rondom 10 belichte wantoestand ons goed heeft gedaan).
Het Nieuwe Leren wint terrein met de dag. Elke wantoestand die ons bereikt, moeten (!) we noteren en uitgebreid belichten op ons forum, maar (en dan kom ik terug op mijn eerste bericht) wel op zo OBJECTIEF mogelijke wijze, zoveel mogelijk gespeend van sarcasme. Ik ben er heilig van overtuigd dat objectieve commentaren (lees: commentaren op basis van (te verifiëren) argumenten en minder op basis van EMOTIE) het Nieuwe Leren écht pijn doen. Louter emotionele uitbarstingen, die BON-voorstanders wel begrijpen en meevoelen, kunnen door tegenstanders makkelijk worden uitgelegd als ofwel zwaktebod ofwel de stervenskreet van een uitgestorven soort docent.
Dit betekent overigens niet, en dat wil ik met grootste nadruk zeggen, dat de emotie wegmoet uit de reacties, berichten en uitingen in de media. Absoluut niet zelfs! Oprechte emoties (en dat zijn het!) zetten de zaak kracht bij, maar alleen wanneer ze vergezeld gaan van argumenten. Ik memoreer in dit verband maar even aan die fantastische docente Klassieke Talen, ooit in Buitenhof, die met haar emotie EN uitstekend verwoorde argumenten onze strijd briljant op de kaart heeft gezet.
Wat schrikt mensen af?
Je hebt gelijk, Catlina.
Deze week zijn verschillende collega’s van mij op school lid geworden van BON, toen ik ze liet zien waar de vereniging voor staat.
Maar er zijn er ook die aarzelen. Ze hebben dan reacties op het Forum gelezen en daaruit ten onrechte opgemaakt dat BONners elke vernieuwing afwijzen. Ik kan ze gelukkig laten zien dat ik als BON-lid wel degelijk naar nieuwe vormen zoek in het onderwijs (al blijft daar essentieel in dat het om kennis en inzicht gaat die leerlingen zich niet zonder mijn deskundigheid eigen kunnen maken).
Jouw opmerkingen kunnen helpen om BON op het juiste spoor te houden.
Functie van het forum
Het forum van de BON site heeft verschillende functies. Ik noem er een paar:
*’Wat BT de Jong het chronisch ophoesten van de wantoestanden binnen het onderwijs’ noemt. Specifieke wantoestanden moeten we elkaar zeker blijven vertellen. De situatie op het Friesland College, die bij ROC Flevoland, de PABO van de hogeschool Utrecht. Van deze dingen moeten we elkaar op de hoogte houden via deze site! (En hierdoor ook het bestuur van BON op deze dingen attenderen).
(Hier ben ik het dus niet met BT de Jong eens).
*Mensen kunnen hier hun emoties over de onderwijsvernieling kwijt. Dit is niet altijd opbouwend, maar het heeft een uitlaatklepfunctie.
*Het aandragen van argumenten tegen Het Nieuwe Leren en Competentiegericht Onderwijs. We hebben er als BON al veel, maar we kunnen er nooit genoeg hebben.
*Het preciseren hoe het onderwijs dan wel moet. BON heeft hier natuurlijk wel ideeen over, maar ook hier is aanscherping hier en daar gewenst. We moeten overigens niet vervallen in het opdringen van een andere one-size-fits-all visie. We moeten het vooral over de randvoorwaarden hebben (opleiding docenten, centrale examens etcetera).
Alle bovenstaande functies van het forum zijn belangrijk.
Nog 2 dingen:
*Wat geschreven wordt op het forum is niet noodzakelijkerwijze de mening van BON. Dit moet naar buiten toe ook helder zijn (en met de huidige bekendheid van internet-discussiefora moet het niet al te moeilijk zijn om mensen die anders beweren terecht te wijzen).
*We zijn met een vernieuwde opzet van de website bezig. We zullen rekening houden met de wens om meer inhoudelijk te discussieren en hoe dit te faciliteren. Ik denk hierbij aan wat Ralph eerder hier heeft gedaan.
eens
Goede analyse en weergave, Mark79!
Even terugkoppelen.
Mogelijk was ik wat kort door de bocht. Het is al laat.
Natuurlijk moeten we de problematiek aan de kaak stellen, ik ben zelf bezig de Hogeschool Windesheim aan te pakken.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat we BON naar een hoger plan moeten trekken. En niet alleen moeten bijven steken in het aankaarten van de problemen maar ook juist met oplossingen komen. Bijvoorbeeld wat we doen met het verifiëren van Hoogopgeleide docenten en het proberen te ontkrachten van HNL.
En natuurlijk is een uitlaatklep belangrijk, ik weet zelf heel goed dat wat wij zeggen op het forum, niet de mening van BON hoeft te zijn. Maar, een toevallige toeschouwer zal geen onderscheid maken tussen een forumgebruiker of BON-lid. Daarnaast zullen ze, als ze kwade bedoelingen hebben, hier misbruik van maken. Natuurlijk hebben ze dan ongelijk. Maar niet altijd overwint de waarheid! de PvdA heeft ook verloren dankzij een leugen van het CDA over draaikonterij!
Ik kijk in ieder geval erg uit naar de vernieuwde opzet van de website.
Historia vitae magistra
Optimisme temperen
Verwacht niet al te veel van de nieuwe opzet van de website, BT de Jong. Het is geen radicale vernieuwing, maar een kleine aanpassing van een al behoorlijk goed functionerende site. En daarna nemen we weer een klein stapje, enzovoort.
Deze manier van vernieuwen hadden ze elders in de maatschappij ook beter kunnen doen dan het radicale ‘alles moet anders’.
Goed. Zullen we dan maar?
Om te beginnen zou het goed zijn om de argumenten voor HNL op een rijtje te zetten, om ze daarna stuk voor stuk te ontkrachten.
Ik ken er twee die ik regelmatig bij de voorstanders van HNL aantref:
1. De maatschappelijke veranderingen/ontwikkelingen nopen – ja zelfs dwingen – tot HNL;
2. Het bedrijfsleven vraagt in deze tijd om werknemers die op een zelfstandige manier zich allerlei vaardigheden kunnen aanleren.
Ik wil best mijn steentje aan deze discussie bijdragen, maar dan moet er eerst onder ons overeenstemming bestaan over dit onderwerp en over de aanpak ervan.
Groetend, Ton Jager
We zijn al begonnen…
Beste Ton,
kijk eens hier.
We zijn al begonnen aan de discussie die jij wilt voeren.
Mark toch…
Beste Mark79, ik heb de bron van je verwijzing ook gelezen, maar daar staat al in de inleiding dat ‘maatschappelijke verandering’ een flutargument zou zijn. Deze discussie ga ik niet voeren Ik wil inhoudelijk en serieus over het verband tussen veranderingen in de samenleving en de inrichting van ons onderwijs praten, want dat er een verband bestaat lijkt me duidelijk.
Maar goed, indien het forum al aan het begin de discussie met waardeoordelen wil doodslaan, dan ben ik niet meer van de partij.
Groetend, Ton Jager
Ton toch….
Dat ‘maatschappelijke verandering’ een flutargument is mag S.Stevin toch vinden. Elders op de site wordt dat ook onderbouwd (de maatschappij veranderd altijd al, waarom is Het Nieuwe Leren het goed antwoord op de huidige verandering etcetera). Dit is dus niet zomaar een waardeoordeel.
Schrijf op die plaats op het forum vooral waarom jij vindt dat het geen flutargument is. Nu ontloop je de discussie en zegt tegelijk dat je vooral discussie over dit punt wilt.
Flutargument
Een flutargument is een inhoudsloos argument. Zo beschreven had het deze hele discussie kunnen voorkomen.
De maatschappij veranderd is een juiste constatering. De maatschappij doet dit continue. Twee veranderingen zijn hier van belang. De eerste is het tekort aan arbeidskrachten. Hierdoor kan het onderwijs zich nauwelijks nog uitval permitteren. Vandaar de preventieve sturing m.b.v. tutoren etc. Hoe krijg je ze aan het werk op een efficiënte wijze. Alleen in een klas zetten is onvoldoende.
De opvoeding is anders dan vroeger. Kinderen staan centraal en genieten van heel veel vrijheid(geen dwang meer) en heel veel welvaart.
Sancties zijn niet meer van toepassing, alles moet positief. We zetten dus in op overtuigen ter innerlijke motivatie.
De oplossingen van HNL blijken hier geen antwoordt op. Het eerste punt is, in HNL, betaald door het element kennis(overdracht) bijna geheel te elimineren. Gezien de uren die gewerkt worden, werkt HNL op het tweede punt ook niet. Het weghalen van de, door een vakdocent, geleide uren werkt eerder contraproductief.
Wat werkt er wel?
Terzijde
(wat betekent “de maatschappij veranderd”? Is dat een spelfout of wordt de maatschappij veranderd? En als dat het geval is, door wie of wat?)
Meningsverschil
Beste Catillina,
De oplossingen zijn samengevat in het manifest. Persoonlijk wil ik mijn arbeidsplaats weer op niveau en fatsoenlijk krijgen.
Vakbekwame mensen voor het bord, die inhoudelijk juiste antwoorden kunnen en mogen geven, die naar eer en geweten mogen en kunnen cijferen en die vooral loyaal mogen zijn aan de leerling en het vak en die tevens tegengewichten voor de jonge zapgeneratie vormen. Lees “volgens mij is dit fraude, deel 1” in mijn blog en dan weet je wat ik bedoel met fatsoenlijk. Ik neem het de mensen bijzonder kwalijk die mij steeds weer in die positie manoeuvreren, zoals daar beschreven. Zij doen dit opzettelijk en voor persoonlijk gewin en dit zijn niet de idealisten van HNL, dit zijn zij die deze theorie omgebogen hebben naar wat het nu geworden is. Zij die zich het recht aangemeten hebben om met een generatie te gaan experimenteren om te scoren in de kringen waarin zij zo graag verkeren. Zij die in de school alleen maar een middel zien voor hun persoonlijke doelstellingen.
Geen meningsverschil
Hieruit concludeer ik ‘geen meningsverschil’.
Niet zo zorgelijk over onze toon
U bent er bezorgd over dat we niet inhoudelijk genoeg zijn en ons niet voldoende op de kernpunten richten.
Strategisch lijkt mij dit nauwelijks een probleem.
De verschillende onderwijsverslechteringen die ons nu al jaren teisteren zijn zo ook niet bereikt. Het succes van de onderwijsslopers heeft alles te maken met het machtsspel en niets met goede argumenten.
Ons succes zal volgens mij ook meer afhangen van onze PR dan van de inhoud van onze argumenten. Er waren veertig jaar geleden namelijk ook al mensen met goede argumenten, en geen hond die belangstelling voor ze had.
U heeft wel gelijk dat het tegen ons zal werken als onze toon universeel sarcastisch wordt. Tot nu toe valt het mij nogal mee, maar ja, dat is een kwestie van smaak.
Op de kwestie betreffende ‘gevit’ over bijzaken heb ik wel kritiek. Wat is een bijzaak en wat een hoofdzaak?
Het voorbeeld van de spelling vind ik niet goed gekozen.
Als er iets is waaraan de buitenwacht (en potentiële sympathisanten) onze ontwikkeling en geloofwaardigheid kan afmeten, dan is het wel ons taalgebruik.
Een stuk, waarin gepleit wordt voor goed opgeleide docenten, dat gesteld is in gebrekkig Nederlands is bepaald niet overtuigend. Zo’n auteur laat merken dat hij het wat zichzelf betreft niet zo belangrijk vindt om goed opgeleid te zijn.
De rest van onze veelgeprezen vakkundigheid is voor de buitenwacht niet te verifiëren. Kan je aan mijn bijdragen merken of ik veel of weinig van mijn vak (natuurkunde) weet?
Ons taalgebruik is ons visitekaartje.
Fossiel heeft daar elders op het Forum een paar behartenswaardige opmerkingen over gemaakt.
Ik beweer niet, dat we elkaar hierover moeten afkammen, maar ik vind het wel een hoogst belangrijk onderwerp en (als zijnde een onderdeel van onze PR) géén bijzaak.
Enige humor is overigens óók onderdeel van die PR en doet beslist geen afbreuk aan de goede zaak.
Het belang van spelling
S. Stevin,
Ik citeer: “U bent er bezorgd over dat we niet inhoudelijk genoeg zijn en ons niet voldoende op de kernpunten richten. Strategisch lijkt mij dit nauwelijks een probleem. De verschillende onderwijsverslechteringen die ons nu al jaren teisteren zijn zo ook niet bereikt. Het succes van de onderwijsslopers heeft alles te maken met het machtsspel en niets met goede argumenten.
Ons succes zal volgens mij ook meer afhangen van onze PR dan van de inhoud van onze argumenten. Er waren veertig jaar geleden namelijk ook al mensen met goede argumenten, en geen hond die belangstelling voor ze had.”
Ik vind dit geen sterke argumentatie. Het zou zelfs een pleidooi zijn om alle argumenten vanaf nu overboord te gooien. Bovendien komen de onderwijsverslechteringen al jarenlang van bovenaf en dat ‘bovenaf’ wat minder argumenten nodig schijnt te hebben dan ‘onderaf’ is sinds mensenheugenis een feit. Wij, ‘onderaf’, hebben echt die argumenten nodig, en laten we ze vooral gebruiken, omdat ze zo sterk zijn.
Tot slot even wat uitdrukkelijk rechtzetten: u heeft mij verkeerd begrepen (of ik was onduidelijk, om het even) wanneer u denkt dat ik foute spelling, interpunctie etc. een bijzaak vind. Deze zaken zijn absoluut een visitekaartje en een van de redenen waarom ik mij bij BON thuis voel is mijn zorg om de teloorgang van taalbeheersing. Ik wilde slechts een voorbeeld geven van ‘gevit’ en daarmee doelde ik op de wijze waarop op foute spelling wordt gereageerd, absoluut niet DAT erop wordt gereageerd. Ik citeer uit mijn bericht: “Wijs iemand alsjeblieft op (spel)fouten, maar dan wel correct, dus vriendelijk en het liefst toch via de mail!”
Succes en argumenten
Natuurlijk hebben we sterke argumenten en moeten we die ook laten horen.
Maar als BON maar zestien leden had, en alleen professor Heertje kreeg af en toe een ingezonden stuk geplaatst, dan zouden we nu beter kunnen emigreren.
Waarom hebben we nu veel meer succes met dezelfde argumenten?
Vanwege de macht van het getal. Met veel schreeuwen maakt meer indruk dan met weinig.
Vandaar mijn relativering (meer is het niet). Over de rest zijn we het helemaal eens.
sterke troeven
Iemand vond het onjuist om de top van het onderwijs te vergelijken met de mafia omdat eerstgenoemde niet moordt. Maar de maffia moordt alleen wanneer haar dat nuttig lijkt. Ik denk niet dat een moordaanslag op een prominent BON-lid de positie van de bovenbazen van de onderwijswereld zou versterken. Het argument om deze bovenbazen niet met de famiglia-bazen te vergelijken is dan dat je ze niet bij assosciatie als slechter mag voorstellen dan ze tot nog toe gebleken zijn. Maar zo’n regel maakt het trekken van vergelijkingen wel een stuk moeilijker.
Stellen dat het onderwijs vroeger beter was blijft nodig om aan te tonen dat bedrijfsmatig uitgevoerd onderwijs geen verbetering heeft gebracht. BON heeft altijd gesteld dat de hervormers moeten aantonen dat implementatie van hun ideeën verbeteringen hebben gebracht. Als we niet naar het verleden mogen kijken moet juist BON gaan aantonen dat wat zij wil de beste oplossing is. Dat maakt onze positie in de tweede schoolstrijd veel moeilijker.
We doen onszelf tekort
De BON is uit frustratie voortgekomen, tegen de bureaucratie, tegen de vermanaging, tegen de onderwijskundigen. Het belang van management en politiek is zoveel mogelijk diploma’s in zo kort mogelijke tijd. De doelstelling “zoveel mogelijk diploma’s in zo kort mogelijke tijd” wordt op papier waargemaakt door andere onderwijsmethoden die efficiënter en doelmatiger hetren. In het HBO betekent dit: weg met theorie-ballast en zoveel mogelijk cases en leer-werksituaties. Ikzelf werk bij een management-opleiding. Vakken als recht, statistiek en bedrijfseconomie worden marginaal gegeven d.w.z. alleen en uitsluitend gericht op mogelijke werksituaties van een manager, voor verdieping en aanwakkeren van nieuwsgierigheid is weinig plaats. Alleen ideeën en vragen aangaande markt-relevante innovaties krijgen steun. Als oudere docent (zestiger) voel ik me steeds meer een eend in een vreemde bijt: alles moet snel, flitsend en commercieel, tot het openen van een bankfiliaal in het schoolgebouw aan toe.
Mijns inziens komt het beeld van “de gefrustreerde BON-er” van onderwijskundigen en managers die hun baan te danken hebben aan “continue vernieuwing” waarin steeds weer het heil gepredikt wordt van zelfwerkzaamheid, groepswerk, zelfreflectie en andere team- en zelfgerichte activiteiten. Hetgeen niet wegneemt dat de bewijslast ligt bij de minder machtigen, dus bij de docenten. Aan onze school zijn bv. competenties wel omschreven, en dienen als leidraad voor het curriculum, maar voor het grootste deel niet meetbaar met bv. geijkte schalen of uitgeteste toetsenWie dat hardop zegt, maakt geen vrienden en niemand wil graag de held uithangen in deze onzekere tijden. Daarom: leve de BON en sites als deze. Verder eens met Catilina.