Ziekenhuis

Onderstaand de column van Leo Prick uit de NRC van 14 april 2007.
==================================================
Dokter van Poppel, u bent nu ruim een maand werkzaam als de nieuwe directeur van ons streekziekenhuis en de vraag waar onze lezers graag antwoord op willen hebben luidt: hoe zijn uw ervaringen en wat zijn uw plannen?

Om misverstand te voorkomen, laat ik eerst iets rechtzetten: ik ben geen dokter, ik ben manager. Dat is ook wat het bestuur meende dat dit ziekenhuis nodig had.

Goed, mijnheer Van Poppel dus, wat zijn uw ervaringen en heeft u ook bepaalde plannen?

Ja zeker. Het eerste wat me hier opviel, was wat ik zou willen omschrijven als een eilandencultuur. Internisten, oogartsen, chirurgen, ze leven allen op een eiland. Dat gaat uiteraard ten koste van de efficiency. Om de zaak goed te laten draaien is het noodzakelijk dat iedereen multi-inzetbaar is. Waar we naar moeten streven is meer generalisten en minder specialisten.

Hoe denkt u dat te bereiken?

In de eerste plaats denk ik aan bijscholing. Nu zie je dat bijvoorbeeld een arts die alles weet van hartoperaties, bypasses en dotteren zich gaat bijscholen op het gebied van hartchirurgie. Terwijl het juist zo prettig zou zijn wanneer hij, als hij weinig werk om handen heeft, zou kunnen worden ingezet bij bijvoorbeeld heupfracturen. Want daar kunnen ze de laatste tijd het werk niet aan.

Vinden die artsen dat wel een goed plan?

Ik begrijp best dat zo’n arts liever een cursus volgt samen met vakgenoten. Maar de nascholingsgelden zijn niet bedoeld voor leuk, voor het bevorderen van de hobby’s van vakidioten om het even oneerbiedig te zeggen, het is mijn verantwoordelijkheid deze tent zo goed mogelijk te laten draaien.

Waar onze lezers natuurlijk vooral geïnteresseerd in zijn: heeft u ook plannen op het gebied van patiëntenbeleid?

Ja zeker, daar moet ook een omslag komen in het denken. Een paradigmashift zoals een vroegere collega van mij dat zo treffend verwoordde, een heel andere manier van denken.

U bedoelt dat de patiënt mondiger moet worden?

U slaat de spijker op zijn kop, maar ik zou nog veel verder willen gaan. De cultuur van een ziekenhuis is heel autoritair: de arts die het allemaal meent te weten en de patiënt die het allemaal moet ondergaan.

Hoe denkt u dat te veranderen?

Nu is het nog zo dat de artsen in onderling overleg – ik zei het al, de eilandencultuur – bepalen of een patiënt wordt behandeld en vervolgens ook nog eens welke behandeling de beste is. De patiënt komt er niet aan te pas.

U geeft de patiënt dus inspraak?

Meer dan dat. Het uitgangspunt wordt dat we vraaggestuurd gaan werken. Ik heb al verschillende adviesbureaus een offerte gevraagd om dat proces te begeleiden. U begrijpt, een ingrijpende operatie, de hele zaak moet op de schop.

Kunt u een voorbeeld noemen van hoe dat dan straks in zijn werk gaat?

Nou, een patiënt komt binnen met darmklachten. Nu is het nog zo dat de artsen vervolgens besluiten dat bijvoorbeeld een deel van de darm moet worden verwijderd. En dat terwijl die man of vrouw heel goed in staat is om zelf te bepalen wat voor hem of haar de beste behandeling is. Op internet valt er alles over te vinden. Misschien lost die patiënt dat probleem wel op met een dieet, of met bepaalde pillen, allemaal op internet te bestellen. Elke patiënt bepaalt hier straks zijn eigen geneesweg.

Mijnheer Van Poppel, mag ik u bedanken voor dit interview. Ik wilde daar overigens ook enkele persoonlijke gegevens bij vermelden, zoals over uw vroegere werkzaamheden. Wat was uw vorige baan?

Mijn laatste baan was onderwijsmanager bij een hogeschool.

Fijn, nogmaals bedankt, en succes met uw werk.

Leo Prick
==================================================