Berichten door redactie

Op Zaterdag 12 maart j.l. citeerde Frederiek Weeda in de NRC: “We leven in de duurste stad van het land [Amsterdam], met hoge belastingen en huizenprijzen. Die stad is niet in staat om alle kinderen het beste onderwijs te bieden. En dat terwijl we een kennisstad willen zijn”. “De gemeente Amsterdam legt de verantwoordelijkheid voor de mismatch tussen vraag en aanbod bij de scholen zelf. Die zijn autonoom, liet de gemeente begin dit jaar in een brief aan de gemeenteraad weten”. “Volgend schooljaar komt Amsterdam als geheel honderden havo-plaatsen tekort, aldus de Stichting Vrije Schoolkeuze Amsterdam. Leerlingen die worden uitgeloot, kunnen mogelijk helemaal niet naar de havo”.

 
Graag kritische aandacht voor het rapport van de Commissie Veerman.

Bijna een jaar geleden bracht de Commissie-Veerman haar rapport uit over de houdbaarheid van ons stelsel van (hoger) onderwijs. Het rapport heeft weinig kritiek gehad, voorzover ik mijn literatuur goed heb bijgehouden. Instemming des te meer: het is zo ongeveer tot hoeksteen van het kabinetsbeleid voor hoger onderwijs verklaard. Dat levert ruïneuze spanning op tussen de noodzaak van extra investeringen zoals de commissie die signaleert, en de bezuinigingsdoelstellingen van het huidige kabinet: criminalisering van de langstudeerder, kortingen op het HO, degraderen van promovendi van verdieners tot handophouders.

Het is natuurlijk fantastisch dat de machtigste speler op het onderwijsveld, een speler die 40 jaar geleden nog niet bestond maar nu het hoogste woord voert en elke regeringscoalitie om zijn vinger weet te winden, nl. de verzameling van raden waarin de schoolbesturen eendrachtig kunnen samenzweren om de macht te houden en de politici voor hun karretje te spannen, zich mogelijk eindelijk in een conflict met een ander nieuwkomer, de Onderwijscoöperatie, over goed onderwijs zal moeten begeven. Maar daarbij wordt nog steeds een belangengroep buiten het speelveld gehouden, namelijk de ouders. Eigenlijk zouden er maar 3 spelers mogen zijn:

De stukken voor de ALV vindt u hier als bijlage.

De proefvertaling moet natuurlijk niet slechts gehandhaafd worden maar ook haar oude luister herkrijgen. Geen gestuntel waarbij voor elk derde woord in een te vertalen tekst een vertaling of een aanwijzing moet worden gegeven. Bij GTC en LTC moet bovendien de Griekse resp. Romijnse Cultuur geïntegreerd worden met het taalonderwijs. Dat bemoeilijkt het systematisch aanleren van de grammatika, syntaxis en woordenschat van de vreemde taal. Het aantal lesuren dat daarvoor ter beschikking komt zal beslist te weinig zijn. Dat betekent dat een Gymnasium zich geen achterblijvers kan permitteren en leerlingen alleen verder mogen gaan met een klassieke taal als zij op bevorderingsdag voor die taal een voldoende hebben.

 
Empirische uitspraken behoeven empirische toetsing

In de ontwikkelingsgang van het realistisch rekenen zijn er voor de geschoolde buitenstaander twee zaken die onvermijdelijk de aandacht gaan trekken bij wat uitgebreider kennisnemen van de publicaties:

1. het fundament — zoals de ‘vijf principes’ — is uitgesproken psychologisch van aard, maar de psychologie spoort niet met hoe deze discipline academisch wordt xbeoefend,
2. de talrijke claims over het leren rekenen zijn empirisch van karakter maar worden typisch niet onderbouwd door empirisch toetsend onderzoek.

Even met mijn ogen knipperen. Las ik als titel van het Symposion niet eerder de schitterende maar uitermate confronterende titel “Kennisvermindering en Zelfverrijking”? Ik moest weer denken aan de drieste hoogleraar Heertje die bij de oprichting van BON het educapolitieke complex voorzichtigheidshalve een organisatie met maffiose kenmerken noemde.
Blijkbaar had in de loop der volgende jaren deze organisatie zo onmiskenbaar haar ware karakter getoond dat het bestuur zo’n onverbloemende titel aandurfde. Maar in dat laatste blijk ik mij vergist te hebben. Blijkbaar is de macht van die organisatie te groot om haar veilig te kunnen uitdagen. Ze zal vast geen huurmoordenaars contracteren maar haar leden zijn wel rijk genoeg om de beste advocaten te betalen.
Seger Weehuizen

Hare excellentie minister van Bijsterveldt acht het voor het handhaven van de klassieke talen noodzakelijk dat de proefvertalingen gehandhaafd blijven. Ik neem aan dat ze wil dat die afgenomen zullen worden met een tekst van gemiddeld niveau. Anderzijds wil zij de Griekse en de Romeinse cultuur opnemen in resp. Griekse taal en Latijnse taal zodat de vakken GTC en LTC ontstaan. De beide vakken moeten ook van grote waarde zijn voor een ambitieuze studiecultuur en ruimte bieden aan excellentie.

Vóór de Mammouthwet kon geen enkele leraar een vaste aanstelling krijgen zolang hij niet bevoegd was. Als er een bevoegde leraar was die graag de baan van de onbevoegde leraar wilde overnemen moest het schoolbestuur hem in principe die baan geven. Dat beginners voortaan binnen vijf jaar hun masterdiploma moeten halen is dus in vergelijking met vroeger in principe niets nieuws. Maar het diploma van onderwijsbevoegdheid wordt nu mastersdiploma genoemd. De onderwijzers (basisschoolleraren) haalden vroeger het diploma van de kweekschool maar dat deed niet onder voor de voorgestelde onderwijsmaster. “zittende leraren moeten meer tijd besteden aan bij- en nascholing”. Dat is nieuw. De vroegere onderwijsdiplomata waren voldoende degelijk om het hele leven van een docent mee te gaan.

Bij het mij verplaatsen in de stad heb ik de posters van de politieke partijen aanschouwd om na te gaan of er een reden was om mijn voor BON bedoelde stem aan een andere partij te geven als ik van plan was. En alle posters bleken een voor mij onbekend gezicht te bieden met een tekst die zo algemeen was dat ik er niets mee kon. Waardeloos verkiezingsmateriaal dus. Tot mijn genoegen bleek de journalist Jan Kuitenbrouwer, zoals uit een artikel van hem in de NRC bleek, hetzelfde te zijn opgevallen. Hij moest denken aan de Political exhaustion waarover Furedi gesproken heeft. Hij vond dat het was alsof je door de Wehkamp-catalogus.bladerde. En dit is wat hij verzameld heeft:
CU: ‘Uit overtuiging
CDA: ‘Hoe meer CDA, hoe beter.’
D66: ‘Het kan verstandiger. ’