Berichten door corgi

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van de poll over centraal toetsen en alle reacties die hierop gegeven zijn.
Het is zeer onprofessioneel voor een docent om een handtekening te zetten zonder dat deze docent de examens gelezen heeft. In mijn omgeving vindt iedereen dit ook zeer laakbaar. Het is strijdig met de beroepsethiek en met de wet. Toch gebeurt het. De betreffende docenten zullen het vaak uitleggen met argumenten als “er gebeurt toch niets mee” of “ik heb daar feitelijk niet genoeg tijd voor, wil ik het goed doen heb ik er 5 uren voor nodig en je krijgt er maar twee” of “het cijfer wordt dan gemiddeld zo laag dat ze er toch een correctie op zetten” of “als ik echt goed ga corrigeren krijg ik last met mijn baas en mijn collega, zij stellen dat het tijd en vooral banen kost”. “Er gebeurt toch niets mee” blijkt wel uit het verhaal van het ondertekenen van het proces-verbaal door historica.

Op dit moment ontstaat er in de onderwijsdiscussie veel verwarring omdat er veel onderwijsaspecten door elkaar heen gaan lopen.
Om de discussie op onderdelen zuiverder te krijgen poneer ik hier 9 stellingen die ik in de loop van de komende weken alle 9 apart onder de aandacht wil brengen in mijn blog. Ik voel de noodzaak hiervan omdat er een ongenuanceerd zwart-wit denken aan het ontstaan is.
De stellingen:
Stelling 1:
met de eis van competent zijn is op zichzelf niets mis.
Stelling 2:
projectonderwijs staat los van competentiegericht leren.
Stelling3:
projectonderwijs staat los van de keuze tussen push- of pull onderwijs

Voorheen zat de belasting verwerkt in de inzetnormen. Zeven weken lang 1 uur klassikaal lesgeven + 2 tentamens, kwam overeen met 15 klokuren. Per blok van 10 weken stond je dan maximaal 27 lesuren gedurende 7 weken voor het bord. Dat was dan 2 dagen van 6 lesuren en 3 van 5 lesuren. Er was dan “genoeg” oplaad tijd in een dag, week en blok, zeker omdat er achter of in de blokken vaak een vakantie volgde. Dit is, in het Hbo, allemaal goeddeels verdwenen. Je staat zomaar 10 uren op een dag les te geven aan groepen van 50 a 60 mensen, vakanties verdwijnen als sneeuw voor de zon en er zijn allerlei nieuwe taken waarvan de inzetnorm meer een resultaat zijn van de ruimte die ervoor vrijgemaakt wordt in het budget dan dat er arbeidskundige studies onder zitten.. Spreiding van de belasting wordt zonder enige beperking uitgemiddeld. Deze periode werk je dan misschien 60 uur per week maar de volgende periode maar 30. Als hier sprake is van overmacht dan is er nog iets voor te zeggen maar ze plannen het gewoon in ofwel de 40 urigen werkweek is schijnbaar een randvoorwaarde waar je geen rekening mee hoeft of kunt houden. Vakantieregelingen zijn compleet zoek. Eerst het systeem opbouwen met vakantie als restpost i.p.v. de vakantieregeling als randvoorwaarde is de redenering.

Er hebben zich inmiddels veel geïntimideerde gemeld bij BON die allen door mensen van BON zijn benaderd. En dit proces gaat nog steeds door. Al deze mensen hebben we geprobeerd met raad en daad bij te staan en een luisterend oor te bieden. Zoals Mark Peletier heeft gevraagd op deze site kun je met je kop op tv. De tv is naast de schrijvende pers namelijk ook geïnteresseerd in dit onderwerp. Het valt echter niet direct mee om aangevallen personen bereid te vinden hun verhaal op tv te laten brengen vanwege de waarschijnlijke risico’s voor het individu. Hier hebben we alle begrip voor. Dus we zijn er mee bezig maar het is een onderwerp wat ter bescherming van het individu omzichtig behandeld dient te worden.

Veel van de discussies hier op BON draaien om de positie van de academisch geschoolde of 1e graad leraar en zijn of haar bezoldiging. Een tweede duidelijke draad tekent zich af m.b.t. de onderwijsvorm( les of project, Pgo etc. en de toetsing.
Voor mij zijn dit allemaal verschijnselen met een en dezelfde oorzaak namelijk een gebrek aan waardering. Dit brengt mij tot een aantal stellingen.
1e Onderwijs is een maatschappelijk sterk ondergewaarde activiteit.
2e De samenleving heeft relatief weinig financiële offers over voor het onderwijs
3e Het Nederlandse onderwijs is structureel bezig met een inhoudelijke downgrading om alle

Zoals reeds eerder gesteld blijkt uit een onderzoek van het SEO dat fraude het meest voorkomt in het Hbo.
Het betreft m.n. het onderdeel werkstukken. Deze zijn dan per ongeluk voorzien van de verkeerde auteur of bronnen zijn per ongeluk niet vermeld.
Waarom verbaast mij dit niet?
Ik zie als belangrijkste redenen voor de fraude:
– De controlerende docent heeft er te weinig tijd voor
– De controlerende docent heeft er te weinig verstand van
– De controlerende docent ziet het wel maar beschouwd het als “normaal”
– De controlerende docent ziet zoveel fouten dat aan herstellen of verbeteren

In een interview op de dag van de leraar, sorry dames, kwam onze minister tot de volgende uitspraak:
“Ik heb liever een klein percentage van een groot bedrag dan een groot percentage van een klein bedrag”.
Zij doelde hierbij op het deel van het nationaal product wat besteed wordt aan onderwijs(van 7% in 1975 terug naar 5% in 2006). Het nationaal product is immers in 2006 in absolute getallen veel groter dan dat van 1975 dus we krijgen meer euro’s.
Moeten we hier nog iets aan toevoegen of laten we dit maar beter gewoon gaan?
Corgi

De normen voor de docenten inzet van een normatieve Hbo-instelling:
Tutor/coach 20 klokuren per groep van 4 studenten per blok van 10 weken
SLB-er 20 klokuren per groep van 4 studenten per blok van 10 weken
Assesment 1 klokuur per student per blok
Mentoraat 1 klokuren per student per blok
Les van 50 minuten incl. 2 tentamens(eerste + hertentamen)
15 klokuren per groep van 30 studenten per blok van 10 weken

4 studenten die 10 uur les krijgen per week kosten dus aan docenten inzet per blok

Al langere tijd zie ik veel van mijn collega’s in het onderwijs worstelen met hun geweten. Op hun en mijn beleving afgaand, zijn er tegenwoordig veel te veel momenten waarop je als docent het idee hebt dat wat je naar de student toe communiceert, niet juist is. Je blijft met het gevoel zitten niet eerlijk te zijn. Dit heeft alles te maken met kennis.
Stel je voor dat je samen met een ander een product, zoals een werkstuk, moet beoordelen Jij doet dat als inhoudsdeskundige en die ander als procesbegeleider. Jij vindt als vakdocent dat de inhoud veel te weinig niveau heeft maar de procesbegeleider vindt het, als leek, wel mooi. Wat zou je dan eigenlijk tegen de student moeten zeggen? Het is een mooi stuk wat je schijnbaar, procesmatig, goed hebt gemaakt, alleen het gaat inhoudelijk nergens over dus begin maar opnieuw. Maar wat betekent zo’n veroordeling? Op de eerste plaats geef je dan feitelijk ook je collega een onvoldoende en dat is niet collegiaal. Verder wordt de student terecht boos want waarom heeft hij dat niet veel eerder gehoord. Je baas wordt er ook niet goed van vanwege het procesverstorende karakter en het gaat geld kosten. De baas gaat dan je gedrag als niet loyaal bestempelen om je onder druk te zetten. In je achterhoofd denk je ook aan de extra arbeid die niet beloond gaat worden, je krijgt er immers geen inzet voor. Dit is iets waar de procesbegeleider al van te kennen heeft gegeven dat hij daar vreselijk mee zit vanwege jouw “weetjes”gedrag. In extreme gevallen weten collega’s, zo’n docent, zelfs te melden dat al die gezakte studenten hun de baan kunnen kosten.

Dit artikel, in NRC: www.nrc.nl/opinie/article500758.ece bevat een juiste constatering en dat is dat de huidige onderwijsmanager niet op zijn taak berekend is. Ze missen de tijd en de competenties(excuus voor de generalisatie daar je ook hele goede tegenkomt). Het feit dat ze geen tijd hebben komt echter vooral door het gebrek aan competenties.
Ze dienen veel te veel doelen en zijn niet bij machte om prioriteiten te stellen of ze doen dat bewust niet goed. Ik blijf van mening dat onderwijs, organisatorisch gezien, een uitermate simpele activiteit is. De vakinhouden zijn het probleem van de docenten en de onderlinge afstemmingen van de vakgebieden zijn het probleem van de docenten samen met de manager die de kaders bewaakt. De competenties(doelen) komen uit de markt en zijn een zorg voor een groep docenten die dit moeten bewaken. Deze competenties hebben ook nog een behoorlijk lange halfwaarde tijd dus daar ben je ook niet zo druk mee. Verder geldt dat de verhouding spanwijdte versus omspanningsvermogen niet alleen wordt bepaald door het aantal medewerkers waar je leiding aan moet geven maar ook door het aantal aspecten per medewerker en het niveau van de medewerker. In het onderwijs zit je wat dat betreft dus erg goed. Weinig zaken waarmee je jezelf dient te bemoeien als manager en ook nog een hoge zelfstandigheid.