Al langere tijd zie ik veel van mijn collega’s in het onderwijs worstelen met hun geweten. Op hun en mijn beleving afgaand, zijn er tegenwoordig veel te veel momenten waarop je als docent het idee hebt dat wat je naar de student toe communiceert, niet juist is. Je blijft met het gevoel zitten niet eerlijk te zijn. Dit heeft alles te maken met kennis.
Stel je voor dat je samen met een ander een product, zoals een werkstuk, moet beoordelen Jij doet dat als inhoudsdeskundige en die ander als procesbegeleider. Jij vindt als vakdocent dat de inhoud veel te weinig niveau heeft maar de procesbegeleider vindt het, als leek, wel mooi. Wat zou je dan eigenlijk tegen de student moeten zeggen? Het is een mooi stuk wat je schijnbaar, procesmatig, goed hebt gemaakt, alleen het gaat inhoudelijk nergens over dus begin maar opnieuw. Maar wat betekent zo’n veroordeling? Op de eerste plaats geef je dan feitelijk ook je collega een onvoldoende en dat is niet collegiaal. Verder wordt de student terecht boos want waarom heeft hij dat niet veel eerder gehoord. Je baas wordt er ook niet goed van vanwege het procesverstorende karakter en het gaat geld kosten. De baas gaat dan je gedrag als niet loyaal bestempelen om je onder druk te zetten. In je achterhoofd denk je ook aan de extra arbeid die niet beloond gaat worden, je krijgt er immers geen inzet voor. Dit is iets waar de procesbegeleider al van te kennen heeft gegeven dat hij daar vreselijk mee zit vanwege jouw “weetjes”gedrag. In extreme gevallen weten collega’s, zo’n docent, zelfs te melden dat al die gezakte studenten hun de baan kunnen kosten.
De druk is dan vaak veel te groot om er geen voldoende onder te zetten, je bezwijkt. Begrijpelijk misschien, maar vertellen we dit dan ook aan de student. Als je dat doet is er, voor jou als gewetensvolle docent, niets aan de hand. De student weet dat hij iets gedaan heeft wat feitelijk de norm niet haalt maar hij mag toch verder. De certificaat gerichte student heeft hier misschien zelfs wel geen problemen mee. Maar dit gebeurt niet. We doen er, vanwege de collegialiteit en vooral de druk van de baas, schaamtevol het zwijgen toe en laten de student in de waan dat hij het goed heeft gedaan. We laten zijn of haar vrienden en familie een feestje organiseren vanwege de geleverde prestatie en het verkrijgen van de startbekwaamheid. We sussen ons geweten dan maar met de gedachte dat de praktijk dit dadelijk wel zal compenseren of corrigeren? Dit vreet aan je als vakdocent en als mens. Je zou er het onderwijs voor willen verlaten maar dit kun je niet. Je kunt er echter ook niet mee doorgaan, dit voelt niet goed en is niet goed. Voor BON kon je er niet over spreken en nu ben ik, net als al die collegae, blij dat we het wel kunnen opdat deze fraude gestopt kan worden.
Corgi
Reacties zijn gesloten.
Was het maar zo makkelijk
Onder druk van anderen een voldoende geven zit zeker in de buurt van (afgedwongen) fraude. Een beroepsstatuut is mijns inziens zeker nuttig en maakt het mogelijk je op je geweten of beroepseer te beroepen.
Toch is objectief beoordelen hartstikke moeilijk. Op het moment dat men tevoren in gedrag waarneembare, duidelijke kriteria heeft geformuleerd, dan moet het makkelijker zijn om een oordeel te geven. Maar daar zit hem juist de kneep: je moet dan wel heel goed voor ogen hebben welke kwaliteit je eist. Bij het beoordelen van werk van mijn leerlingen heb ik een aantal ijkpunten, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn eisen aan zinsbouw, interpunctie en algemene leesbaarheid vvoor mijn leerlingen, volstrekt anders zijn dan diezelfde kriteria bij een HBO opleiding.
Van een heel andere orde, maar voor een schooljuf toch knellend. Ik heb aardig wat moeite met de uitdrukking ‘iets communiceren’. Volgens mij vertel je gewoon iets, of je legt iets uit. Bij communiceren hoort geen lijdend voorwerp dacht ik. Het hoort naar mijn gevoel bij management-taal. Het is helaas inmiddels al erg ingeburgerd.
Communiceren (Braak!)
Ja, dit vreselijke woord is inderdaad ingeburgerd, maar niet onder mensen die zich graag zorgvuldig uitdrukken.
Communiceren wordt ingezet als opzettelijk vaag alternatief voor ‘doorgeven’, ‘laten weten’ of ‘vertellen’. Een ‘communicatiedeskundige’ is vaak niets anders dan een reclameman. Net zoals een verkoper tegenwoordig altijd ‘adviseur’ heet. Mensen die veel van dergelijke betekenisloze uitdrukkingen hanteren hebben iets te verbergen. In die zin is al dat managementgeneuzel dus juist wel handig: je weet wanneer je op je hoede moet zijn.
.
.
taalconsumption
Daarnaasr blijkt dat woorden onder invloed van het door managers gebruikte Engels vaak van betekenis veranderen of soms zelfs een tegengestelde betekenis krijgen. Toen ik jong was informeerde ik nog wel eens naar iemands gezondheid maar nu wordt ik geinformeerd over de gezondheid van die persoon.
Communiceren en dan ook nog ‘naar iemand toe’
Nog meer praatbraaksel is iets “naar de anderen toe communiceren”.
Komt vooral door de grote nadruk op mondeling taalgebruik en misschien wel een gebrek aan contact met geschreven kwaliteitstaal. Men begint dan allerlei slap gezwets tot norm te verheffen. Helaas is dit een onomkeerbaar proces, want van alle tijden is de invloed van de straat op taalverandering.
Komt al aardig in de buurt.
Heel vaak worden studenten bevoordeeld door het toekennen van een te hoog punt of (niet verdiende) studiepunten om van het gezijk af te zijn. Iets minder vaak, maar toch nog vaak genoeg worden ten onrechte hbo-diploma’s weggegeven, omdat men van de student af moet (zonder dat het geld kost).
Allemaal vormen van fraude.
Maar als je opdracht krijgt om een student, die er volgens de baas toch niks van snapt, met een hbo-diploma de deur uit te werken én voor die actie (extra) betaald krijgt, dát is pas fraude!
Wat kies je?
Je baan en je leven of het gevecht en de frustraties?
Je baan of vechten
Ik kies voor allebei tegelijk. Ik vecht ervoor dat mijn baan weer fatsoenlijk wordt. Dat als ik iets zeg tegen een leerling dat deze er dan van op aan kan dat dat waar is. En als ik zeg dat hij competent is dat de student daar dan ook op kan vertrouwen en mee verder kan.
Corgi
Allebei is geen optie.
Kiezen voor allebei is geen optie in deze harde werkelijkheid!
Als je het voorstel van de baas afwijst lig je er uit.
Als je het voorstel van de baas aanneemt vertrekt er
weer een student met een onverdiend diploma.
Als je voor de keuze komt te staan is het het een of het ander.
Alle twee tegelijk is niet mogelijk.
Kan wel
Je kunt op je werk gewoon meedoen (je zult tegenwoordig vaak wel moeten als je baan wilt behouden) en met BON vechten voor verandering (eventueel onder pseudoniem). Je moet wel een beetje een gespleten persoonlijkheid ontwikkelen hiervoor, makkelijk is het waarschijnlijk niet.
Ook BON is geen optie op je werk!
Je schrijft: “Je kunt op je werk gewoon meedoen. . . ”
Dat bedoel ik dus!
Je zult op je werk moeten kiezen. Behaag je je baas (en doe je mee aan de fraude) of gooi je je kont tegen de krib en houd je vol dat de student op geen stukken na een diploma verdient? Het is één van de twee.
Wat je buiten je werk doet (bijvoorbeeld bij BON) is een ander hoofdstuk. BON is een beetje ondergronds. Daar bedoel ik niks slechts mee, maar het heeft iets van ‘de ondergrondse’ in de oorlog. De dictatuur van de school, die alleen oog heeft voor papieren resultaten en op basis daarvan beloond wordt, laat blijkbaar geen andere mogelijkheid dan het ondergrondse verzet.
Maar als ik zeg, dat mij (als docent hbo) geld is geboden door de school om een student de deur uit te werken mét een diploma, terwijl deze student dat niet verdiende, dan zou ik verwachten dat Nederland op zijn kop staat. Ik vrees echter, dat het verzandt in ‘een draadje’ als dit op het forum van BON.
Nederland (politiek en onderwijsmanagement) zijn niet geïnteresseerd in fraude. Onderwijs is ‘big business’, maar valt niet onder de AFM (autoriteit financiële markten). De controle is NUL!
Harde realiteit
Je hebt natuurlijk gelijk. Op je werk moet je kiezen, maar ondergronds kun je proberen het systeem te veranderen. Er lijkt dankzij BON wel het 1 en ander in beweging te zijn. Zie bijvoorbeeld dit hoofdredactionele commentaar in de NRC van 4 oktober.
De controle is nul
De controle is inderdaad nul. De oorzaak hiervan is dat “men” het onderwijs als fatsoenlijk, open en eerlijk ziet. Als hier nu gesteld wordt dat het daarmee nogal tegenvalt raakt “men” geïnformeerd. Ik ben er dan van overtuigd dat de studenten en hun verzorgers dit niet accepteren en dan zal de politiek wel om moeten. Wie heeft er nu een systeem kunnen bedenken dat je betaald wordt op basis van het aantal diploma’s wat je uitdeelt en je hierbij, als instelling, zelf mag bepalen of iets diploma waardig is als je niet heel veel vertrouwen hebt in die sector. Hetzelfde idee krijg ik bij al die zelfevaluaties.
Corgi
diploma-inflatie en leerrechten
De volgend jaar in te voeren leerrechten (hoera! dit keer geen Engels woord!) kunnen gezien worden als een mogelijke stap tegen de diploma-inflatie voor zover die het gevolg is van de outputfinanciering. Een instelling die een student zijn diploma wegens ondermaatse prestaties niet wil geven wordt voor de lessen die het aan die student gegeven heeft straks wel betaald. Wanneer echter de fout bij het instituut ligt omdat er slecht les gegeven wordt blijft natuurlijk wel de verleiding voor het instituut bestaan om onverdiende diploma’s uit te reiken, want de studenten moeten blijven komen. Ik denk echter dat de meeste studenten er dan toch voor zouden kiezen om naar een instelling te gaan waar je wel goed les krijgt.
Vanwege de voor instituutwisseling noodzakelijke programma-harmonisatie lijkt het mij overigens geen goede oplossing.
Je baan of vechten
Ik heb gevochten voor een fatsoenlijke baan en de wil om leerlingen een diploma mee te geven dat ze waard zijn. Dat betekent dat ik nu thuis zit: op non-actief gezet.
Kun je zeggen waar?
Kun je zeggen waar dit gebeurd is? Misschien niet de naam van de school (ik kan me indenken dat dit je in nog grotere problemen brengt), maar het type onderwijs (VO, MBO, HBO, WO…), grote school/kleine school etc.
waar?
Op een middengrote VO-school.
Zeg nu eens eerlijk ….
Mede-fietsenmakers … Zeg nu ook eens iets. Doe het op een tijdstip waarop niemand college geeft en er geen vergaderingen meer zijn.
Jullie weten toch net zo goed als ik welke ellende je op je hals haalt als je als procesbegeleider of inhoudelijk deskundige er voor uit komt dat een examenwerkstuk de toets der kritiek niet kan doorstaan (Docent moet op het matje komen in plaats van de student). Elke examenperiode zijn er toch een handje vol geforceerde beslissingen van het soort “het bedrijf vindt het best wel goed en als we dat accentueren dan krijgen we een 5,5 en dat wordt een 6 en wegwezen”. Vaak betreft het vertrouwelijke rapporten en die verdwijnen in de kluis. Geen haan die er naar kraait.
Kluis
Beste Fietsenmaker
Het voordeel zou zijn dat ze er tenminste nog zijn. We zouden die eens tegen het licht moeten mogen houden.
Corgi
Werk boven principes
Als werkloze zal ik blij zijn, wanneer ik een baan kan krijgen.
Ondanks alle kritiek die ik heb op HNL zal ik een baan op een vernieuwende school accepteren en me ook conformeren aan het beleid van de directie.
Binnen de ruimte die me gegeven wordt zal ik proberen mijn idealen (in dit geval degelijk onderwijs in exacte vakken) te verwezenlijken, meer kan ik niet doen.
Lang geleden was ik ook langdurig werkloos. Toen kreeg ik een aanbieding om als fysicus te werken bij een bedrijf waar research & development verricht werd t.b.v. grote Amerikaanse defensie-bedrijven. Ik had hiervoor best wel gewetensbezwaren, maar die heb ik maar ingeslikt.
Ik ben niet trots op het feit dat ik daar gewerkt heb, maar ik vind ook achteraf dat ik geen andere keuze had.
Ik heb mijn idealen, maar ik heb de wereld niet voor het uitzoeken. Werkloos zijn vind ik een ramp.
Beste JL
Niemand zal een Kamikaze van je willen maken. Het gaat er ook niet over of je iets moet doen wat tegen je idealen ingaat. Dit is tenslotte het lot van elke linkse ambtenaar die dient onder een rechts kabinet en omgekeerd. Waar het om gaat is dat iets de norm niet haalt terwijl er dan net gedaan wordt, of jij moet net doen alsof, de norm wel gehaald is.
De verwachte oplossing die ik hierbij voorzie zal overigens zijn dat mijn baas mij tegemoet zal komen door de normen af te schaffen. Ben ik ook weer van een probleem af.
Corgi
Werk boven normen
U heeft gelijk.
T.a.v. het toch akkoord gaan met niet gehaalde normen zal ieder zijn eigen afwegingen maken. Ik zal in dat geval toch vooral mijn baan veilig stellen, d.w.z.conformeren aan datgene wat de leiding wil.
temperatuur
Hoe vinden jullie deze. Leerlingen presteerden bij een toets bij 30 graden slecht. Tip van collega : doe er gewoon een puntje boven op…
Geniale gedachte
Ongesteld? Puntje er bij
Ramadan? Puntje erbij
Maandagochtend: Puntje erbij
Vrijdagmiddag: Puntje erbij.
Aanbiedingen mogen gerust in combinatie met elkaar worden gebruikt.
Uitverkoop ;-))
Zie je wel… het onderwijs houdt uitverkoop. Diploma’s met water- en hitteschade, strik- en tafeltjesdiploma’s, diploma’s omdat je de sportdag meegedaan hebt en omdat je al tot je buik in het ondiepe durft.
Als het maar geen opheffingsuitverkoop blijkt.
puntje erbij
Je vergat de woensdagmiddag of hoort dat bij de leegverkoop?
puntje erbij
Een zwartgallige collega heeft eens voorgesteld om het diploma bij aanvang van de studie alvast te geven. Dit omdat je dan alleen gemotiveerde leerlingen over houdt in de klas of moderner nog in de projectgroep.
Is dat wat?
Corgi
Ssssshhhhhtttttt….
Niet verder vertellen, je breng ze nog op ideeën
“fraude”?
Een zeer herkenbaar dilemma. In de reacties mis ik wel het aspect dat er nogal eens boter op diverse hoofden zit. Het aanbod (de “input”) is niet altijd optimaal (zie ook “even rekenen”) en dan is het soms wat dubieus daar alleen de student op af te rekenen door een onvoldoende. Ik heb wel gezien dat studenten keurig voldoendes halen voor allerlei MC-tentamentjes over magere stof en later in een opleiding ineens echt iets moeten presteren en falen. Dan is de schuldvraag toch echt lastig. En wat vervolgens? Een paar jaar overdoen? Exit? Zo kom je wel aan je dropouts.
“fraude”
Beste Scylla,
Als het aanbod niet optimaal is mag je de student er niet(alleen) op afrekenen. Deze gedachte is de legalisering van het afkopen van eigen falen, van de docent of instelling, middels het uitdelen van onterechte voldoendes. Onterecht omdat de student de norm niet heeft gehaald en onterecht omdat daardoor de druk om het eigen functioneren te verbeteren wegvalt.
Stel je voor dat het bij rijexamens zo zou gaan.
Corgi
fraude !
> Stel je voor dat het bij rijexamens zo zou gaan.
Rijexamens worden afgenomen door een externe gecommitteerde, hogescholen geven de diploma’s zelf weg.