Berichten door BramRoth

Tussen de loodzware ernst van onze onderwijszorgen door, wil ik hier een luchtig onderzoekje doen. Veel vrouwelijke werkne(e)m(st)ers hebben de neiging haar(hun) functie of titel met de mannelijke naam aan te duiden: Rectrices willen ‘rector’ zijn, directrices ‘directeur’, inspectrices ‘inspecteur’, columnistes ‘columnist’, doctrices ‘doctor’, doctorandae ‘doctorandus’ etc. (en secretaresses ‘secretaris’;-)).

En het is nodig ook…

Zie hier

Onze regering wringt zich thans in onmogelijke bochten om de beoogde ‘gratis’ schoolboeken zo snel mogelijk in te voeren. Dat lijkt mooi voor ouders van schoolgaande jeugd, maar er zit een addertje onder het gras. Als de schoolboeken toch ‘gratis’ zijn, zal de natuurlijke rem op de prijsontwikkeling verdwijnen en zullen schoolboeken razendsnel duurder worden. Uitgevers, boekhandels en drukkers kunnen een tijdje sluipenderwijs hun prijzen laten stijgen zonder dat er iemand over zal klagen.

“Het is hoog tijd voor een nivellering van de onderwijssalarissen door het hele onderwijsgebouw. Waarom zou een hoogleraar niet gewoon even weinig verdienen als een kleuterleidster?

“Het wordt, in navolging van de brede erkenning van dyslexie en dyscalculie, hoog tijd voor een D-O-M label. Wie zegt immers dat D-O-Mme kinderen niet een heleboel wél kunnen? Waarom zouden D-O-Mme kinderen niet bijvoorbeeld ook naar de universiteit kunnen? Met de juiste begeleiding is heel veel mogelijk! Natuurlijk moeten er dan wel aparte examenprocedures, toetsen en normen voor D-O-Mme studenten komen. En speciale docenten die de stof binnen de belevingswereld der D-O-Mmen weten te brengen. En die docenten moeten dan door D-O-M-experts worden begeleid.”

Oud idee, wie doet mee?

Waarde lezers,
Enige tijd geleden heb ik een oproep geplaatst waarin ik vroeg naar de al dan niet bestaande meerwaarde van het WO ten opzichte van het HBO. Uit de reacties blijkt dat ik in de oproep te weinig nadruk heb gelegd op die meerwaarde met het oog op de beroepspraktijk van de docent. Wat dat betreft blijven reacties dus nog welkom.

Er zijn 5 zeer verschillende persoonlijke commentaren gepost. Het is moeilijk ze in algemene termen samen te vatten, maar ik wil niettemin een poging wagen.

Waarde mede BONners,

Er komt een aankondiging in Het Onderwijsblad van de AOB van de oproep van de Protestgroep Ondergewaardeerde Eerstegraders (POE) tot verbetering van de positie van eerstegraders in termen van salaris en bejegening.

Ik heb de redactie gevraagd een verwijzing naar de BON-site te plaatsen onder de uitdrukkelijke toevoeging dat het geen BON-initiatief betreft maar een los van BON staand initiatief van eerstegraders die zich ondergewaardeerd weten.

Ik spreek de hoop uit dat deze aankondiging een begin moge zijn van een betere positie van eerstegraders, en tevens het begin van het eind van het POE-initiatief.

Het Nieuwe Leren (HNL) gaat uit van een waarneming die op zichzelf juist is. Als mensen werken aan een vraag die ze zelf stellen, zullen ze dat werk met meer plezier doen en er ook meer van leren. Deze waarneming is er echter een in ‘laboratorium-omstandigheden’: daarbij worden alle andere variabelen constant gehouden, zoals het soort onderwijs, de docent, de leerling, de school, het vak, en noem maar op. Kortom, het is een ceteris paribus waarneming.

Aanhangers van HNL trekken uit deze geïsoleerde ceteris paribus waarneming echter vérgaande conclusies, die erop neerkomen dat zeer vele variabelen die bij de waarneming nog constant gehouden werden, radicaal worden gewijzigd. Met name dient de manier van onderwijsgeven te veranderen van aanbod-gestuurd naar vraag-gestuurd. Vervolgens worden resultaten van ander onderzoek naar de effecten van dit soort wijzigingen in isolatie, volkomen genegeerd.

Waarde mede-BONners,

Er lijkt onder ons geen consensus te ontstaan over de meerwaarde van academisch onderwijs ten opzichte van HBO. De academisch gevormden onderons neigen ernaar de nadruk te leggen op hun achtergrond, terwijl onze HBO collega’s het feitelijke werk belangrijker lijken te achten. Een collega-student van mij destijds, die de HTS verruild had voor de TU, liet er in elk geval geen twijfel over bestaan dat je wat hem betreft veel meer leerde aan de universiteit. Een andere student, die de omgekeerde weg bewandeld had omdat de universiteit te zwaar bleek, was opgelucht omdat hij aan de HTS gemakkelijk door zijn studie heen rolde.