14 april 2007
WORDT DE EX-MINISTER VAN ONDERWIJS PRESIDENT?
Mijnheer François Bayrou zou onze man moeten zijn. Doctor in de Franse Letteren. Liberaal. Geen philoturk. Redelijk. Geen vrouwen perkara’s. Een Christen. Ideologische erfgenaam van Guizot (1787-1874): ‘Verrijkt U zich door arbeid, door spaarzin en rechtschapenheid’. Daar stamt Thorbecke toch ook van af? ‘Couilles molles’ zegt mijn bisnis partner, het is waar dat hij tijdens zijn ministerschap (1993-97) alle aanvaringen zorgvuldig vermeden heeft. Het is geen goed teken voor de toekomst, maar het volk schijnt die houding op prijs te stellen. Mevrouw Segolène Royal is eigenlijk véél, véél leuker, zij representeert l’élégance à la française, ze heeft iets waar mannen van dromen, ver van de vormeloze broekpakkencultuur)* van het Vaderland. Als ze zou worden verkozen is er toch geen geld voor ‘leuke linkse dingetjes’. Meer belasting, meer ambtenaren zitten er nauwelijks in, en ze zal er iets aan moeten doen dat niet één rijke familie per dag dit prachtland uit fiscale wanhoop verlaat. Om me heen breekt hoongelach uit om zulke domme naïviteit. ‘Le couple Royal de Hollande aan het roer’ is voor ons toch een charmant idee. Ze heeft een keer gezegd dat de leraren best wat harder zouden kunnen werken. Dat er veel overtollig vet is, is een waarheid als een koe, de goeden niet te na gesproken. Nu is de zeer socialistische onderwijswereld ‘en colère’ en schijnen ‘en masse’ naar de Heer Bayrou over te lopen! Want die is zo goed voor hen geweest. Als dat zo is dan weet ik het voor mezelf niet meer. Mevrouw Royal laat haar publiek de bloedige Marseillaise zingen en ze vindt dat ieder gezin de Franse vlag in huis moet hebben. Wat haar betreft kunnen probleemjongens met militaire tucht in het gareel gemept worden. Zij is niet voor niets officiersdochter en kleindochter met een oerdegelijke katholieke opvoeding. Wij zien het verschil met de Heer Nicolas Sarközy de Nagy-Bocsa nauwelijks meer. Het lijken wel klonen. Ze hadden best met elkaar getrouwd kunnen zijn, it would have been such a glamarous couple! Fabulous!
Wat de echte ‘élégance à la française’ betreft, dat omvat in dit land ook de uitstraling, een zekere intelligentie, vorm van conversatie, traditie, de goede smaak en savoir vivre, iets wat tot de XVIIIe eeuw terug gaat. Lang geleden zei mijn baas: ‘Vous savez, avant la guerre, il n’y avait pas une seule femme élégante en province’, het kwam er spontaan uit, sloeg toen als een tang op een varken. Het was een man van de ‘haute société protestante’, het heeft jaren geduurd voordat de diepere betekenis doordrong in de zin dat iedereen zich spiegelt in wat plaats vindt in de Hoofdstad. Parijs trekt al het talent aan, daar is het echte heil, daar deelt men in de graal, in diens glans verbleekt de rest van het land… Presidenten worden meteen een beetje monarch… U, Lezer, zult nu enigszins aanvoelen, waarom de verhouding tot het Geld hier zo anders ligt dan in Nederland en hoe treurig het is dat de globalisering door de overheid, het parlement, de economen, de FNV, VNO, SER wordt gebruikt als schaamlap om vooral niets te doen, terwijl de TCIs van deze wereld van het alibi gebruik maken ‘to run all the way to the…bank, laughing, laughing’ dat ze de ABN-Amro hebben gevonden in zo’n slap land. Het is niet alleen het land van de minste weerstand, maar zelfs de minister van financiën orakelt is self-fulfilling prophecies door te zeggen dat een fusie ‘conform is aan de ontwikkeling van de bankwereld in Europa’. Beurrrrrrrrrk. Met de equivalente Deutsche Bank hadden ze veel meer tegenwind gehad.
Zou er ooit, zoals in Frankrijk, een verleidelijke Hongaarse edelman uit de poesta op duiken, een intelligente Hun en ook nog gespierd, om de Neêrlandse muurbloem de weg te wijzen uit haar melancholische wereld van misplaatste bescheidenheid en onvermogen en haar met wat nationale trots Welthellsichtig maakt? En haar verheft, up, up and away, naar een stralende toekomst waar zelfs de socialisten niet meer in geloven?
)* Als ik weer eens zo’n dame tegenkom dan moet ik denken aan onze kaki tjelana monjets (apen pakken) die we op Java droegen, hemd en broek in één, en als we teveel waren gegroeid werd ter hoogte van het middel 10cm van de originele stof er tussen genaaid. Het was geen gezicht.