Zomaar een verhaal over intimidatie verteld door een ouder uit het zuiden van het land.
Er was eens een docent wiens leven ruw verstoord werd door een zeer serieuze beschuldiging. Zoals dat hoort is die beschuldiging goed en grondig onderzocht. De docent werd gerehabiliteerd. Eind goed al goed, zou je denken. Deze docent had echter de toorn van zijn baas op zijn hals gehaald simpelweg door deze tegen te spreken.
Pesten was het antwoord o.a. door te stellen, mijn beste docent, waar rook is, is ook vuur, ook al ziet zo’n tweederangs onderzoeker dat niet. In mijn ogen blijf je schuldig en ik zal je hier weg krijgen zoals ik er al zo vele heb weggekregen. Mij kan het niets schelen wat het jou en de belasting betaler kost, eruit met jou.
Stel nu eens dat dit eenzijdige verhaal waar is, wat gebeurt er dan normaliter?
De directeur gaat pesten en de docent gaat ooit een keer uit zijn dak. Hebbes zegt dan de directeur. Met zo’n individu kan ik niet werken, de arbeidsrelatie is verstoord, ontbinden dat contract. Weer een tegenspreker minder, wat denken ze wel niet die docentjes.
Wat mij nu zo bijzonder stoort, nee woest maakt, is het automatisme dat het de werknemer is die moet vertrekken zelfs als zo’n verhaal 100% waar is.
Corgi
Reacties zijn gesloten.
Ja, dat maak ik aan den
Ja, dat maak ik aan den lijve mee. Recht van de sterkste, Wie heeft de macht en wie likt het best de hielen van de nitwit.