Maand: maart 2007

Via de volgende link kunt u een boekje downloaden uit 2004 van de KPC groep met de titel: “De school op de schop : Het nieuwe leren”. Voor de liefhebber van drogredenen en karikaturen van ‘het oude leren’.

Onderstaand artikel van Pieter Hilhorst stond in De Volkskrant van 6 maart 2007 en op zijn blog van die datum.
===========================================================
Het nieuwe leren en de praktijk

“Wat moet je doen als de patiënt die je wast een erectie krijgt?” De hilariteit in de klas zegt genoeg. Dit is een vraag waarmee je na je stage scoort bij klasgenoten. Helaas is het de enige vraag is die de MBO-studenten verzorging hebben meegenomen van hun stage. En die ene vraag wordt pas gesteld na lang aandringen mijnerzijds. In het onderwijs is een grote omwenteling gaande. Het op kennisoverdracht gerichte klassikale systeem maakt plaats voor onderwijsvormen die zich richten op cognitieve en sociale competenties. Geprobeerd wordt om de motivatie van leerlingen te vergroten door praktijkgericht te werken. Onlangs mocht ik een dagje meelopen op een afdeling van het ROC.

Waarde mede-BONners,

Er lijkt onder ons geen consensus te ontstaan over de meerwaarde van academisch onderwijs ten opzichte van HBO. De academisch gevormden onderons neigen ernaar de nadruk te leggen op hun achtergrond, terwijl onze HBO collega’s het feitelijke werk belangrijker lijken te achten. Een collega-student van mij destijds, die de HTS verruild had voor de TU, liet er in elk geval geen twijfel over bestaan dat je wat hem betreft veel meer leerde aan de universiteit. Een andere student, die de omgekeerde weg bewandeld had omdat de universiteit te zwaar bleek, was opgelucht omdat hij aan de HTS gemakkelijk door zijn studie heen rolde.

Vandaag in het Eindhovense Dagblad een ingezonden brief van Prof. A. Heertje als reactie op de publicatie van dhr. Verbraak, voorzitter van Fontys van 1 maart jongstleden.
Wie beschikt over dit artikel en kan dat op BON zetten?
Corgi

Aangezien mijn vrouw en ik allebei het genoegen hebben mogen smaken om als zij- instromers (onofficieel) het middelbaar onderwijs in te mogen stromen (ervaring als student), wij daarin nu ook werken (ervaring als docent) EN wij een zoon van 19 hebben die in het 2e jaar van de PABO zit (ervaring als ouder) hebben wij het nieuwe leren van allerlei kanten gezien, gevoeld, meegemaakt, ervaren.
Als student nog het minst want wij hebben beiden aan de Fontys lerarenopleiding in Tilburg gestudeerd op de ouderwetse manier. Echter omdat ik 1 jaartje langer erover gedaan heb, voorwaar geen schande met een volledige ondewijsbaan inmiddels erbij en een gezin, dreigde ik volgens het nieuwe leren te moeten gaan afstuderen. Dit heb ik kunnen voorkomen doordat ik diverse afspraken zwart op wit had dat ik volgens het oude principe af kon studeren. Als docent ervaren wij beiden dagelijks de, eigenlijk alleen negatieve, zaken betreffende het nieuwe leren. Mijn vrouw als docente Engels op HAVO / VWO / Gymnasium niveau, ikzelf als docent Duits op het VMBO. Gelukkig kunnen we nog gewoon lesgeven, maar er hangt een grote dreiging dat dit niet al te lang meer zal duren. Op mijn school hebben we vele docenten die inmiddels wel lid geworden zijn van BON, dus dat zegt genoeg. Wij op het VMBO komen er steeds meer achter dat onze leerlingen sturing nodig hebben, dat ze geen portfolio’s willen, geen POP en geen PAP. Zij willen gewoon les, liefst elke 50 minuten een andere docent of docente, met andere humor en andere gewoontes. Geen coaches ofwat dies meer zei.

Uit onderzoek is weer eens wat gebleken. Namelijk dat de leermethoden in de gemiddelde school in Nederland verouderd zijn en nog wel het sterkst in Brabant en Limburg. Laat ik nu altijd al gedacht hebben dat ze daar een beetje achter lopen. Leermethoden gelden als verouderd als ze meer dan acht jaar in gebruik zijn volgens Henk van der Linden van de GEU. GEU staat voor Gezamenlijke Educatieve Uitgeverijen. Wat ik me nu afvraag is hoe hard zo’n criterium van 8 jaar is en in hoeverre dat een kop rechtvaardigt op de voorpagina van De Volkskrant die luidt: “Leermethodes in Zuiden zijn sterkst verouderd”.

Omdat er geen echte onderwijsjournalisten ( meer ) zijn, is de berichtgeving over de onderwijspraktijk en het onderwijsbeleid bijna altijd oppervlakkig, een beetje rellerig, op zoek naar een nieuwe ‘hype’. Journalisten weten heel weinig over het verleden, ook niet over het recente verleden en de rol die personen en organisaties hebben gespeeld in de tragi-komedie van het Nederlandse onderwijs.
Leo Prick is geen onderwijsjournalist maar hij schrijft wel in een krant en hij weet veelal goed wat er gebeurd is en door wiens toedoen. In NRC Handelsblad van 24 februari refereert hij aan de schandalige bezuinigingen die in 1982 aan het onderwijs werden opgelegd – het HOS akkoord. Destijds zag de regering zich genoodzaakt op alle terreinen te bezuinigen, dus ook op de salarissen van overheidspersoneel. Leo Prick hierover: ‘Een minister met een beetje ruggengraat had bedongen dat elk ministerie dit in gelijke mate zou doen, maar toenmalig Onderwijsminister Deetman deed dit niet en dus moesten leraren meer bijdragen aan de bezuinigingen dan het andere overheidspersoneel. Wonderlijk dat een minister zich met een dergelijke boodschap op pad liet sturen, maar nog veel wonderlijker was dat die minister deze missie tot een goed einde bracht. Dankzij de vakbonden. Die gingen ermee akkoord. Onder één voorwaarde: dat hun leden er geen last van zouden hebben.’ De bezuinigen werden afgewenteld op de nieuwe leraren, die gingen meteen een stuk minder verdienen.

Waarde mede BONners,
Ik lees net op nu.nl dat Plasterk in Enschede heeft gezegd dat docenten die bestuurstaken doen daarvoor extra moeten worden beloond. Wat vinden wij daarvan? Ik vind het al dubieus worden, brrrrrrrr….

Gelukkig zijn wij als klassieke docenten niet al te zeer onthand als een computer of een website uitvalt. Wij denken dan gewoon door.

Maar misschien is het een teken van de tijd dat de BON site het niet meer aankan op het moment dan BON dynamischer en actiever dan ooit de zoveelste stap voorwaarts heeft gezet. De minister van onderwijs verkondigt grotendeels BON standpunten!

minister plasterk heeft vandaag in buitenhof de contouren geschetst van wat zijn beleid zal zijn in de komende vier (tja, acht) jaar ;

daarbij heeft hij, terecht, de nadruk gelegd op de plaats en waarde van docenten in het onderwijs – “de docenten zijn de sterren” ;
in de afweging van die waarde kan het niet anders zijn dan dat het management in scholen een meer bescheiden plaats krijgt :
[1] “de management funktie is te ver doorgeschoten” ;
[2] “managers zijn niet meer dan de krijtstreeptrekkers van het voetbalveld” ;
en :
[3] “het nieuwe leren en competentiegericht onderwijs zijn doorgeschoten, we moeten dat corrigeren” ;